Fanny blogt vanaf nu verder op haar eigen website van Goesthing. We laten de oude blogs nog even staan maar er komen er geen nieuwe meer bij.

Lees dus verder op www.goes-thing.be/blog. Welkom!

maandag 20 juni 2016

Globetrotter





De zomer breekt aan en wilde reisplannen worden gesmeed. Ook ik kijk er naar uit met mijn gezin even alles los te laten en ons onder te dompelen in de weidse natuur en culturen van Tanzania. En toch ben ik de laatste maand al heel wat op reis geweest. Als reizen betekent je laten inspireren door de wereld, dan liggen er elke dag wel kansen te wachten. Ik deel er enkele van met jullie.

Op het leerpad van Deep Democracy neem ik deel aan supervisiegroepen. Maandelijks oefenen we onze skills en metaskills door anderhalf uur te dialogeren met mensen van over de hele wereld die Deep Democracy willen uitdragen: Danielle, Anna, Lisette in Nederland, Belamie in Shanghai, Aftab in Vancouver, Wendy in Zuid-Afrika, Marianne in Denemarken. Zoveel boeiende mensen ontmoette ik al op mijn leerpad. Hoe deze methode zich ontvouwt in de verschillende landen, welke uitdagingen we daarin tegenkomen, kan er besproken worden. We zijn zelf allemaal heel verschillend in rollen die we opnemen, settings waar we werken en daar leren we uit. We schuwen het niet soms flink te argumenteren met elkaar. De wrijving maakt glans. De inzichten en wijsheid die in de verschillende supervisiegroepen ontstaan, worden gedeeld met elkaar. Zo kan je leren van anderen zelfs als je er niet bij was. Wonderlijk zelfs om te ervaren dat thema’s waar jij mee bezig bent door andere groepen worden opgenomen en er jou ideeën worden aangereikt om weer verder mee aan de slag te gaan. Inspiratie uit de wereld!

In de Thee en Taart bijeenkomst in juni hadden we AlainNlandu op bezoek. Alain werkt als etnopsycholoog bij Solentra. Hij probeert er jongeren en hun gezinnen te oriënteren in deze samenleving, die toch wel heel verschillend is van de samenlevingen in het land van herkomst. Alain kan gepassioneerd vertellen. Hij had naast psycholoog zeker ook acteur kunnen worden. Hij nam ons mee in zijn verhaal naar het werk dat hij deed met de straatkinderen in Congo, waar hij zijn vak leerde. Hij initieerde ons in wat een groepscultuur werkelijk betekent. Hij stelde ons vragen waardoor we aan het twijfelen gingen: wat is nu het best om te doen? Tot we ons realiseerden dat we als hulpverleners vooral moeten leren luisteren naar ons hart, daar ligt vaak het antwoord. En ook de universaliteit van ons werk zien: de zorg van ouders om kinderen, dat delen we allemaal. Hoe we daar uitdrukking aan geven verschilt. Alain zette ons weer een stap verder op weg naar intercultureel hulpverlenen. Inspiratie uit de wereld!

Vorige week nam ik deel aan een panelgesprek over wat de jeugdhulpverlening kan betekenen voor de groeiende groep van niet-begeleide minderjarige vluchtelingen in ons land. We moesten elk een stelling innemen. De mijne luidde: ‘Doe niet aan aan een vluchtelingenkind wat je je eigen kind niet zou aandoen.’ Waarmee ik inging op de heersende realiteit dat deze kinderen vaak van plek moeten verhuizen, vaak alleen professionele begeleiders zien en zelden de warmte van een persoon, vaak het gevoel hebben niet gehoord te worden in hun verhaal, in wat ze nodig hebben,… En soms eenvoudigweg omdat er geen gedeelde taal aanwezig is. ‘De sector’ stelde dat er geen hulpverleners zijn op dit moment met een meertalig en bicultureel profiel, die een rol zouden kunnen spelen in het slaan van bruggen naar deze jongeren. Dat sprak ik ten stelligste tegen. Ik heb hen toch bij mij op de schoolbanken zitten? Binnen het keuzevak Interculturele begeleiding bij Toegepaste Psychologie, bij het postgraduaat Interculturele hulpverlening studeren elk jaar prachtige mensen af met heel wat bagage. Zij vinden geen werk, keer op keer niet en besluiten  dan vaak om in zelforganisaties, in het ‘eigen circuit’ te gaan werken. En ik ontmoet bijna elke week wel iemand die binnen de hulpverlening heeft gewerkt in het land van herkomst. Denk aan Mona, die we ontvingen op een Thee en Taartbijeenkomst: ze spreekt 6 talen, is afkomstig uit Iran, studeerde in Syrië en werkte er in een kindertehuis, werkte vervolgens in Turkije met jongeren en leeft nu hier in Brussel. Wordt zij gezien als een potentiële collega of is ze vooral een vluchtelinge? Laat ons eens een andere bril opzetten. En geen kans meer missen  om wederzijds te leren. Ik geniet alleszins van die ontmoetingen met mijn studenten en met collega’s. Inspiratie uit de wereld!

Als vrijwilliger ben ik geëngageerd in Oxfam-Wereldwinkels. Met onze lokale groep in Mechelen hebben wij een partnerband met een startende coöperatie van overwegend vrouwen in de cacaoteelt. De uitdagingen voor hen zijn enorm. Zo is er nog steeds veel noodgedwongen kinderarbeid in de cacao: omdat kinderen mee voor een inkomen porberen te zorgen, omdat kinderen niet naar school kunnen, omdat het een vastgeroeste gewoonte is, omdat er veel kinderen zonder papieren zijn die geen rechten hebben. Als consumenten en producenten zijn we verenigd in de strijd. Op de dag voor de rechten van het kind sturen we hen daarom een applaus voor hun inspanningen. En ik lees die avond in mijn mailbox het volgende antwoord van Olga, voorzitster van de coöperatie: Merci au groupe Oxfam Malines pour votre soutien aux actions de la Coopasa. En effet, la Coopasa s'implique fortement dans la lutte contre les pires formes de travail des enfants de producteurs de cacao en les sensibilisant sur leurs différents droits, surtout le droit à l'éducation. Grand merci pour votre pensée à notre endroit. Nous vous saluons tous! Chaleureusement. Kleine gebaren van verbondenheid wereldwijd. Inspiratie uit de wereld!

En graag nodig ik jullie uit om geïnspireerd door de wereld zelf de wereld te inspireren door wie jij bent en wat jij doet. En reik daarin de hand naar anderen! Zoek elkaar op, ont-moet en verbind! Margaret Mead, een groot antropologe, zei immers: