tag:blogger.com,1999:blog-74975420051625464942024-03-05T23:32:39.056+01:00Wanneer verschil ertoe doetFanny blogt over heterogeniteit in samenleven en -leren. Noodzaak of meerwaarde? Feest van innovatie of moeizame transitie?
<i>Ik kijk, ik voel, ik weet, ik doe en deel dit met jou. Ben je geprikkeld, wil je meer weten of reageren, mail dan naar info@goes-thing.be. </i>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/12424368001064273455noreply@blogger.comBlogger63125tag:blogger.com,1999:blog-7497542005162546494.post-59706209857342880042018-05-19T11:48:00.000+02:002018-05-19T11:48:51.570+02:00E-man-cipatie: exit witte mannen?!<br />
<div class="MsoNormal">
<img alt="Afbeeldingsresultaat voor pussy hats" src="http://media.philly.com/images/dixon-332020-f-wp-content-uploads-2018-01-533999_bd2b0ecf8ecdb63-1200x801.jpg" height="213" width="320" /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ik woon in Mechelen. De stad die vorige week het nationale
nieuws haalde met een niet-gegeven handdruk. En ik wil er meteen bijzeggen met
een niet-gesloten huwelijk. Want is dat niet het echte ‘drama’: er is een witte
man die geen hand heeft gekregen en gekrenkt is in zijn eer, maar er is in mijn
ogen vooral een vrouw die onbeschermd is achtergebleven. Het wettelijk huwelijk
biedt immers toch een iets veiligere basis voor een vrouw om een relatie aan te
gaan dan zonder een huwelijkse verbintenis. En dat werd deze vrouw ontzegd. Ik
was er niet bij en weet dus niet concreet over wie het ging. Maar ik denk dat
we hier wel van een intercultureel conflict kunnen spreken. Met in de
hoofdrollen een bange blanke man, in zijn eer gekrenkt en een vrouw, wellicht
gelovig, die haar eigen eer wilde beschermen. Het gaat me niet om wie heeft
gelijk, maar wel wil ik een ander perspectief laten klinken dat in deze situaties
in mijn beleving weinig gehoord wordt. Laat ons even abstractie maken van de
verkiezingskoorts en profileringsdrang die wellicht ook meespeelt in dit verhaal,
de harde taal die dan klinkt en waardoor zoiets ook nationaal nieuws wordt. Een
alledaags gebeuren – dat zou het in mijn ogen moeten zijn- wordt uitvergroot
tot een incident. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Wat weten we? De schepen stak zijn hand uit en de vrouw zei
dat ze hem geen hand kon geven. De schepen beslist het huwelijk niet te willen
sluiten. Een eerste bedenking is of een hand geven hoort bij het verplichte ceremonieel
rond een burgerlijk huwelijk. Nergens staat het geschreven in de wet dat dit
moet, dat dit erbij hoort. En ik denk ook niet dat overal in België men de hand
schudt. Het was vooral een gewoonte van deze schepen, kan je stellen, iets wat
hij wil, wat hij eist. Een culturele gewoonte die hij oplegt in een omgeving
die ‘neutraal’ hoort te zijn.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
En hij voelde zich beledigd. Vond het een kwestie van
genderongelijkheid in zijn stad. Dat er een vrouw is die mannen geen hand wil
geven. Voor alle duidelijkheid het ging niet over een vrouw die niet wilde
begroeten. Het ging over die ene witte mannelijke dominante vorm van begroeten:
de handdruk.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Als er zo’n incidenten rond begroeten zijn, wil ik wel onderstrepen
dat ik het <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>belangrijk vind dat er
gegroet wordt.Op welke manier, daar lijkt mij veel verschil op te mogen zitten
in een meerstemmige samenleving. En dat dit af en toe oncomfortabele situaties oplevert,
ja, dat is zo. Wees voorbereid op verschil, get over it, denk ik dan! Zeker een
schepen van diversiteit zou beter moeten weten. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Er is verder geen communicatie of dialoog meer geweest. Dit
had natuurlijk ook gekund: dat de schepen had gezegd wat hem stoorde en zou
gevraagd hebben wat de intentie of reden is, of er iets ander mogelijk zou
geweest zijn, nee meteen is het huwelijk geweigerd. Een heel drastische
oplossing voor dit conflict. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white;">
Wat de motieven van de vrouw zijn,
kunnen we dus niet weten: vindt ze deze schepen onsympathiek (je kiest immers
op maandag niet wie je trouwt, je moet het met hem stellen , willens nillens),
wilde ze rein blijven voor de man om wie het vandaag voor haar draaide, haar
toekomstige echtgenoot, wilde ze haar familiegewoontes eren, wilde ze uiting
geven aan haar wens om…<span style="color: #222222; font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 9.5pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background: white;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Als hetzelfde zich zou voordoen met iemand die die dag griep
heeft en geen hand geeft om niet te besmetten , met iemand die een huidziekte
had en geen hand zou kunnen geven, met iemand die owv een fysieke beperking geen
hand heeft, dan zouden we er heel anders naar kijken. Nochtans gaat het in se
om eenzelfde diversiteitsvraagstuk. Iemand geeft geen hand bij een ceremonie
waar een hand geen verplicht onderdeel is. Maar omdat het over al dan niet
vermeend cultureel of religieus verschil gaat, tillen we anders aan de zaak.
Het wordt een verhaal van genderongelijkheid, van niet passen in deze geëmancipeerde
samenleving. En de stereotypen die dan rondvliegen zijn niet van de poes. Meteen
wordt over deze vrouw gezegd dat het wel een gedwongen huwelijk zal zijn, dat
het haar man is die haar dwingt hiertoe, dat ze conservatief is,… weten we dat?
Is dit informatie of speculatie? Ik vind het provocatie. Laat ons eerst
stilstaan bij deze vrouw en wat zij wil. En terwijl ik het schrijf ben ik dus
al de zoveelste die in haar naam spreekt. En dat is nu net het probleem. Als we
echt respect hadden gehad voor haar e-mancipatie dan had zij haar zegje mogen,
dan had zij mogen beslissen geen hand te geven, dan had zij het huwelijk
gekregen waar ze voor gekomen was. Dat is in mijn ogen gendergelijkheid. Dat
deze vrouw het huwelijk op haar manier had mogen beleven en dat is haar nu
ontzegd. Ze is in mijn ogen gediscrimineerd en niet geëerd. Niet de schepen
maar haar komt het recht toe gekrenkt te zijn in haar eer. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ter wille van de e-man-cipatie, was hier het antwoord
geweest: niet de vrouw die de huwelijkszaal wordt uitgezet, maar wel exit witte
man!<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Alle witte mannen? Nee, alle mannen die zich niet bewustzijn
van hun mannelijke witte privileges.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Deze week tijdens een training, waar ik deelnemer was,
vertelt een jonge man hoe progressief hij omgaat met zijn vrouw: hij geeft haar
alle vrijheid, hij gunt haar haar succes, hij ondersteunt haar bij haar carrière.
Hoe nobel ook zijn bedoelingen en hij ziet zichzelf misschien als feminist,
mijn haren gingen recht overeind staan. Draai die zinnen eens om: ik geef mijn
man de vrijheid, ik gun hem zijn succes, ik ondersteun hem bij zijn carrière.
Hoe kleinerend en paternaliserend. Elke mens heeft recht op vrijheid, geluk,
werk. Vrouwenrechten zijn mensenrechten. Mensenrechten zijn geen alleenrecht
van witte mannen. We hebben het oordeel van mannen in deze niet <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>nodig. Witte mannen:<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>bemoei je niet met onze e-man-cipatie. Maar
doe je eigen huiswerk, word je bewust en maak gebruik van je privileges om onze
strijd te steunen. Zeg: dit is een recht! Dit is haar recht!<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<br />Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7497542005162546494.post-90857190198783685822018-04-06T10:18:00.001+02:002018-04-06T12:50:35.527+02:00LEV(EN)<br />
<img height="265" src="https://pbs.twimg.com/media/CBHmPKfWAAAKsf3.jpg" width="400" /><br />
<br />
Dit weekend gebeurde er iets bijzonders. Het was heel lang geleden dat Goede Vrijdag en Pasen samenvielen met het Joodse feest Pesach of de Pass-over. We hanteren immers andere kalenders en leven zo deels ook in andere werelden. Toevallig had ik Myrna Lewis die dag aan de lijn en we stonden daar even bij stil. Bij die verhalen die zo’n overweldigende invloed gehad hebben en nog hebben op mensen en hun route door het leven en op samenlevingen en hoe die zijn vormgegeven. <br />
<br />
Nadat we dit bijzonder gesprek hadden, zag ik een mail binnenkomen van mijn dierbare mentor Marc Colpaert. Hij vertelde dat de vorige dag Frans Goetghebeur was overleden en citeerde hem: “De dood wordt dan niets anders dan de poort tot geboorte. Niets dat leeft moet sterven. Het verandert slechts van vorm.... De dood is niet het einde van het leven. Wel misschien het einde van een illusie, de bevrijding van lijden, van de keten van oorzaak en gevolg. In die zin is de dood een gezegend moment van het bestaan, het moment waarin ons de Werkelijkheid zoals ze is geopenbaard wordt. De dood tilt ons uit boven angst en schuldgevoelens, zoals het verhaal van het lege graf in het christelijke evangelie ons duidelijk maakt. De wederopstanding betekent dat de liefde sterker is dan de dood." <br />
<br />
En ik las de voorbije weken twee boeken waarin joodse mensen de hoofdrol spelen. Het ene boek speelt zich af in Antwerpen en heet Mazzeltof. Margot Vanderstraeten vertelt er over haar ervaringen als huislerares van kinderen uit een orthodox-joods gezin. En ik las het prachtige boek ‘De verbintenis van tegenpolen’ van Alice Hoffman over een joodse familie in Saint Thomas en Parijs, begin 19e eeuw. Het verhaal gaat over Rachel, de Joods-Creoolse moeder van de beroemde impressionistische schilder Pissarro. Het verhaal is deels autobiografisch.<br />
<br />
<img height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhq8M_hfxfKXI06EAnjVrQGDdNEGOo0r52gFduWgbOxH1zxSbVWV5Q1BzqVgSR7faZmfcwzWrSZhAaeGxketZ770Ldei6VUHHg3mOSuKx4g54xYMMfrNTNZQFhKgFhVWPMpva3dvQviWdby/w850-h637-no/" width="400" /><br />
<br />
Synchroniciteit zou Mindell het noemen. Op hetzelfde moment komen onverklaarbaar allerlei boodschappen op je af. En voor mij was de rode draad wel: de wereld ingaan, uit de beslotenheid van je eigen gemeenschap andere paden gaan verkennen. Doodgaan ook om nieuw leven te laten geboren worden. Soms letterlijk in de roman, die ik las, maar zeker ook figuurlijk. Afstand doen van vastgeroeste ideeën, een hoofdstuk afsluiten in je familiegeschiedenis, je bevrijden van je patronen. Thema's waar ikzelf de laatste tijd ook intensief mee bezig was in voorbereiding op het geven van de level 4 training Deep Democracy.<br />
<br />
In beide boeken over joodse mensen valt het zo op dat deze gemeenschap, zo verspreid over de wereld, eigenlijk ook voortdurend aan het reizen en verhuizen is. Omwille van zakendoen, omwille van de liefde, omwille van gedwongen vlucht. En dat is natuurlijk waar Pesach over gaat. In se is het een feest van vrijheid. Men viert het bevrijden uit de slavernij en men herdenkt de vlucht uit Egypte waar de zeeën opengingen om Mozes en zijn volk door te laten gaan. Wat een symboliek schuilt er in dit verhaal! Het is een verhaal van uitverkoren zijn, natuurlijk en dat is wat men joodse mensen vaak ook ‘verwijt’, hun gevoel van superioriteit. Maar dat de zeeën opengaan in psychologische zin is een verhaal van bewustwording. Als de waterlijn wijkt voor jou, sta je oog in oog met wat er tot dan toe onzichtbaar of nog onbewust was. En is het dat niet wat vele mensen die migreren, zeker zij die gedwongen vluchten, meemaken en wat hen heel kwetsbaar maar ook heel krachtig kan maken. Zij ‘zien’ de wereld op een heel andere manier. Zij hebben natuurlijk ook vaak dingen gezien die onzegbaar zijn, ondenkbaar zelfs en het is vreselijk dat dit op deze wereld zo vaak moet gebeuren. Maar vaak zijn ze door die gebeurtenissen ook kanten van zichzelf tegengekomen die ze nog niet zo gezien hadden. Het is ook een enorm groeiproces. Het is doodgaan en een ander leven binnengaan. <br />
<br />
Het is dat waar als ik hulpverleners in een intervisie zie, zij vaak zo versteld van staan bij hun cliënten: de enorme veerkracht die migratie met zich meebrengt. Misschien kunnen we dus iets vaker met de woorden van een lama - liefde is sterker dan de dood en tilt ons uit boven onszelf- kijken naar mensen die vandaag in onze samenleving wonen en die recent gevlucht zijn of ook zij die eigenlijk de hele tijd op de vlucht zijn. Het woordje liefde is trouwens nauw verwant met het Hebreeuwse LEV wat 'hart' betekent. Maar dus ook een sterke connectie heeft met 'lef', moed. Het lef hebben om andere paden te gaan betreden. Het lef om in een samenleving je eigenheid te laten zien, anders te zijn. <br />
<br />
En tegelijkertijd met lef is er natuurlijk ook angst. En kunnen we daar ook met mildheid naar kijken? Angst die soms leidt tot een gedwongen terugplooien op je eigen gemeenschap, je afscheiden van de wereld om je heen en een verpletterende sociale controle. Want je wil niet dat jij opvalt, je wilt niet dat er iemand van jouw gemeenschap opvalt, want dan kan je weer vervolgd worden, weer uitgemoord, weer moeten vluchten. Deze patronen zijn voor sommige volkeren zo ingesleten, lijkt het wel, dat ze al generaties meegaan. Voor het joodse volk, is het een patroon van in Mozes’tijd en dit werd erg versterkt door de genocide tijdens de tweede Wereldoorlog. In de twee boeken die ik las, was dit een overheersend patroon, ook in de narratieven die jonge kinderen hier rond meekrijgen. "We moeten en sterke en gesloten gemeenschap zijn en er alles aan doen om in een samenleving niemand tot last te zijn." Als een politicus vandaag de dag dus het ene volk met een ander vergelijkt op de assimilatieladder, denk ik dat de psychologische impact, de rol die die volkeren dragen in de nog niet zo oude geschiedenis van de mensheid veronachtzaamd wordt. Het is de rol van de vluchteling, van de eeuwige migrant op zoek naar ene veilige plek. <br />
<br />
En dus gaat het ook over zij die blijven, of die denken dat ze daar al tijden resideren. Wat doen zij om die 'ander' een veilige plek te bieden? Of waarom doen ze het niet? Laat ons eens even stilstaan bij die zogenaamde residenten. Hoelang is het eigenlijk geleden dat 'de Vlamingen' hier aankwamen. Als we allemaal zoveel Spaans bloed hebben en nog steeds zo G…dvrezend zijn, is het dan al zo lang geleden dat Vlamingen op de vlucht waren - de Inquisitie dateert van de 15e/16e eeuw? Of tijdens de grote hongersnood: zijn toen niet al die Vlaamse boerkes de uitweg uit de armoe gaan zoeken op Noord-Franse bodem? Of tijdens de Wereldoorlogen: hoeveel Vlaamse babietjes zijn er toen geëvacueerd in een kruiwagen over de Nederlandse grens? Het zijn verhalen die je nu nog kan beluisteren, als je naar je opa en oma luistert. Of in je familiestamboom duikt. <br />
<br />
Kan je onze angst voor die vluchtelingenstroom en al die nare dingen die er over vluchtelingen en hun barbaarse gewoontes gezegd worden, niet zien als een projectie van een verleden waar wij gewoon nog niet mee klaar zijn? Wij Vlamingen, vluchtelingen, tijdelijke residenten van midden-Europa. Hoe is het om onszelf te verzoenen met deze schaduwkant? Moeten we de ander verwijten dat zij hun huiswerk moeten doen, als wij het onze nog niet hebben aangevat? Waarom claimen wij deze grond als de grond van allen is? <br />
<br />
Vrolijk Pasen, Happy Pass-over, laat LEVEN! Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7497542005162546494.post-61670618535013053212018-03-02T09:34:00.001+01:002018-03-02T09:36:06.972+01:00Complimentendag<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-fareast-language: NL; mso-no-proof: yes;"><!--[if gte vml 1]><v:shapetype
id="_x0000_t75" coordsize="21600,21600" o:spt="75" o:preferrelative="t"
path="m@4@5l@4@11@9@11@9@5xe" filled="f" stroked="f">
<v:stroke joinstyle="miter"/>
<v:formulas>
<v:f eqn="if lineDrawn pixelLineWidth 0"/>
<v:f eqn="sum @0 1 0"/>
<v:f eqn="sum 0 0 @1"/>
<v:f eqn="prod @2 1 2"/>
<v:f eqn="prod @3 21600 pixelWidth"/>
<v:f eqn="prod @3 21600 pixelHeight"/>
<v:f eqn="sum @0 0 1"/>
<v:f eqn="prod @6 1 2"/>
<v:f eqn="prod @7 21600 pixelWidth"/>
<v:f eqn="sum @8 21600 0"/>
<v:f eqn="prod @7 21600 pixelHeight"/>
<v:f eqn="sum @10 21600 0"/>
</v:formulas>
<v:path o:extrusionok="f" gradientshapeok="t" o:connecttype="rect"/>
<o:lock v:ext="edit" aspectratio="t"/>
</v:shapetype><v:shape id="Afbeelding_x0020_1" o:spid="_x0000_i1025" type="#_x0000_t75"
style='width:375pt;height:468pt;visibility:visible;mso-wrap-style:square'>
<v:imagedata src="file:///C:\Users\Fanny\AppData\Local\Temp\msohtmlclip1\01\clip_image001.png"
o:title=""/>
</v:shape><![endif]--><!--[if !vml]--><!--[endif]--></span><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzoZcS-bHrLEqlaZF6O77Lbq8r4g7ovoMN8iYmnv7iuaIhQVTN_QSf2Q_OgBvIuJ7uBD9XdoIj5D8kEI5Je0Dzq0pMFTY-anb5h-xvIrM3Y6kgrRCcJxtiTQrfOah7g0itwrxV6ML95Szp/s1600/unnamed.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="624" data-original-width="500" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzoZcS-bHrLEqlaZF6O77Lbq8r4g7ovoMN8iYmnv7iuaIhQVTN_QSf2Q_OgBvIuJ7uBD9XdoIj5D8kEI5Je0Dzq0pMFTY-anb5h-xvIrM3Y6kgrRCcJxtiTQrfOah7g0itwrxV6ML95Szp/s320/unnamed.png" width="256" /></a></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Gisteren een training afgerond. Bij het afsluiten en
terugblikken met de deelnemers<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>spraken
zij veel lovende woorden, dankbaarheid, ze gaven aan veel geleerd te hebben op
persoonlijk en professioneel vlak en ik hoorde ook enkele minder tevreden
klanken: wat onvoldaanheid en het allemaal niet zo nieuw vinden. Op de fiets
naar huis malen vooral die twee zaken nog door mijn hoofd en ik blijf zelf met
een ontevreden gevoel achter. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Vanmorgen twee prachtige quotes in mijn mailbox. Ik stuurde
ze door naar mijn webmaster met de woorden erbij “ik wil niet stoefen, hoor,
maar zou je dit op de website kunnen zetten vooral om het werk dat we doen te promoten
en niet om mezelf te promoten.”<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
De hele dag voel ik me moe, ik probeer te zien wat mijn
aandeel is en wat aan de groep of de setting te wijten is. Tegelijkertijd komen
er fijne telefoontjes binnen. Nieuwe en uitdagende opdrachten, allemaal Deep
Democracywerk. Net wat ik zo graag wil dat er op mijn pad kom. Ik zeg voluit ja
en een naughty stemmetje in mij roept de hele tijd “als dat maar goed komt” of
“kan je dit wel?”.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Hoe komt het toch dat we zo geleerd hebben om ons te focussen
op kritiek, op wat niet goed is en dat als we dan positieve feedback krijgen,
complimenten, we die dan gemakkelijk wegwuiven? Het zal ook wel ongetwijfeld in
mijn opvoeding zitten, maar ik zie het toch ook vaak bij andere mensen , in
groepen en teams die ik begeleid. Niet alleen is er vaak veel meer kritiek dan
dat er complimenten gegeven worden. Als mensen al eens waarderend uit de hoek
komen zegt de ander dikwijls vlug ‘ach, ’t is al goed’, ‘nee dat was helemaal
geen moeite’. Het compliment wordt niet ontvangen. En daar doen we onszelf, de
ander en de wereld en ons werk daarin geen plezier mee. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Op werkvloeren gaat het vaak over een zogenaamde open feedbackcultuur.
Men bedoelt dan dat men elkaar moet kunnen wijzen op wat niet goed loopt en
waar de ander tekortschiet. Er wordt mensen geleerd om dit op een juiste manier
te doen. Daar worden veel trainingsuren aan gespendeerd. Spreek vanuit je ik, sta
stil bij jouw nood, wees concreet is wat je van de ander vraagt. Ondanks al
deze goed bedoelde adviezen, zien we dat het moeilijk blijft: zowel
groeifeedback als waarderende feedback geven. Op werkvloeren blijft veel
ongezegd. We houden onze beroepsmaskers aan uit angst ons teveel te laten
kennen en houden ons in voor de lieve vrede. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
En dan zijn er markeerpunten tijdens het werkjaar waarin
ineens alles gezegd moet worden. Een happy werknemer kan na zo’n fameus
functioneringsgesprek gebroken buiten komen. Je ziet de kritiek niet aankomen
omdat alles het hele jaar door onder de mantel der liefde werd bedekt. En wat
een kans kon zijn tot een waarderend gesprek wordt een sessie waar de werknemer
onzeker over zichzelf, of boos op zijn baas om het onrecht hem aangedaan,
buiten komt. De cultuur van angst wordt versterkt en er wordt nog veel minder
gezegd tegen elkaar. Maar alles blijft leven in de onderstroom. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ook vanuit de wetenschap is ondertussen vastgesteld hoe belangrijk
het is genoeg waardering te geven. Voor één kritiek zouden we vijf positieve
bekrachtigingen moeten geven. Het lijkt een magische formule voor gezoende
partnerschappen zowel privé als op het werk. Maar al te vak doen we het
omgekeerd. Bij het laatste rapport van mijn zoon stond in de geschreven nota
heel kort ‘goed gewerkt’ en vervolgens vijf punten waarop het beter kon. Net
het omgekeerde dus van wat we beogen. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Niet alleen feedback of complimenten geven is moeilijk. Even
moeilijk is ze te ontvangen. Hoe vaak mijn man me ook zegt dat ik er stralend
en knap uitzie, zolang het niet waar is voor mij, zolang ik het niet integreer,
ontvang ik niet echt het compliment en blijf ik bv. in dit geval mezelf maar
zeggen dat ik er niet uitzie. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Douglas Stone en Sheila Heen schrijven in hun boek ‘Feedback
is een cadeautje’ over drie belangrijke <span style="color: #444444; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin;">3 triggers waarom we zo moeilijk
feedback ontvangen, of het nu kritiek of complimenten zijn. Het zijn kansen tot
groei en die benutten we niet. In de eerste plaatsen vechten we de waarheid
ervan aan: de feedback of het compliment is onjuist, oneerlijk,
niet behulpzaam. Een tweede manier om er brandhout van te maken is te
schieten op de persoon die de feedback of het compliment geeft:<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ik verdraag deze feedback niet van jóú of ik
had dit compliment van iemand anders moeten krijgen. En een derde manier om
niets te doen met wat ons zo genereus wordt aangereikt is je eigen identiteit: ik
wil niet uit mijn evenwicht gebracht worden. Elke kritiek en in zekere zin ook
elke compliment is immers een uitnodiging tot verandering. En als er nu één
iets is, waar wij mensen niet op uit zijn, is het wel verandering. We blijven
liever in onze comfortzone. </span><span style="mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: #444444; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
Een compliment geeft je vleugels. Wanneer kreeg jij voor ’t
laatst zo’n compliment? Wanneer ik die vraag aan mensen stel, moeten ze soms
wel even nadenken. Gelukkig zijn er werkvloeren – en ik wil hier ook zeker
schrijven: scholen, gezinnen,..- waar men het anders doet, het over een andere
boeg gooit. Fundamenteel hierin is in de eerste plaats hoe je naar werknemers
kijkt in relatie tot hun werkcontext. Werk je uit zelfbehoud of werk je omdat
je bijdraagt aan een hoger doel? Wanneer mensen dit laatste voelen, spreken ze
elkaar al helemaal anders aan. Feedback geven wordt veel vaker aangeven waar
mensen in kunnen groeien en waar ze goed in zijn. Die waardering, erkenning,
dankbaarheid verdient het om expliciete aandacht te krijgen. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Op werkvloeren ontstaan er rituelen die ons
helpen om wat we zo gemakkelijk impliciet laten echt uit te spreken.</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Vandaag op complimentendag begeleid ik een sessie Gouden
Pijlen gooien. Het is een tool uit de methode Deep Democracy en hoewel ze zeer
laagdrempelig lijkt, toch vergeleken met haar zusje uit de methode, de Let’s
Talk die gaat over conflictoplossing, is het zeker niet makkelijker om
complimenten te geven én te ontvangen. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Gouden Pijlen is een heel mooie werkvorm die
je kan inzetten op belangrijke momenten in het leven om overgangen te markeren
bv. een kind dat uit huis gaat, twee mensen die gaan samenwonen, afscheid nemen
van een collega. En tegelijk kan het ook een ritueel zijn dat je kan inbouwen
in het leven. Regelmatig tijd maken om elkaar te waarderen en te complimenteren
doet jou en de relatie groeien. En je draagt ook bij aan waardering in de
wereld! <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Als we Gouden Pijlen doen, is het niet om te slijmen of
flauw en flets. We proberen echt te zeggen wat we willen zeggen. We spelen ook
geen pingpong, in de zin van jij zegt iets en dan ik weer en dan. Nee, eerst spreek
jij alles uit van jouw kant en dan ik alles van mijn kant. En de tweede ronde
is minstens even bijzonder. We zeggen wat ons geraakt heeft in het compliment
of de gouden pijl die we ontvangen hebben. Net daar zit de groeipotentie. Als
ik dit met mensen voor het eerst doen hebben ze het op twee vlakken moeilijk:
ten eerste om te blijven zitten en al die gouden pijlen of je te laten afkomen.
Ten tweede om te reflecteren om wat je daaruit leert, wat waar is voor jou. Dit
is nieuw. In een laatste stap kijken beide partners in het gesprek ook wat ze
nog willen met wat er nu gezegd is. Met de andere energie die ontstaan is. Zo
wordt een compliment van een individuele daad een gezamenlijk iets. Ook dat is
heel bijzonder. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ik nodig je vandaag uit om de complimenten die uitgesproken
of misschien zelfs onuitgesproken op je pad komen, met open armen te ontvangen.
En dat vertaalt zich in drie basisregels<o:p></o:p></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpFirst" style="mso-list: l0 level1 lfo1; text-indent: -18.0pt;">
</div>
<ul>
<li><span style="text-indent: -18pt;">Geef complimenten: je voelt je een goed mens als
je dat doet!</span></li>
<li><span style="text-indent: -18pt;">Als je een compliment krijgt, zeg dan danku en
zeg ook even terug aan de ander wat het met jou doet om dit compliment te
ontvangen, wat er waar is voor jou.</span></li>
<li><span style="text-indent: -18pt;">Koester de ontvangen complimenten en maak tijd
en ruimte om er echt bij stil te staan. Kijk hoe ze jou voeden in wat jij wil
bijdragen in deze wereld.</span></li>
</ul>
<o:p></o:p><br />
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="mso-list: l0 level1 lfo1; text-indent: -18.0pt;">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpLast" style="mso-list: l0 level1 lfo1; text-indent: -18.0pt;">
<o:p></o:p></div>
<span style="font-family: "calibri" , "sans-serif"; font-size: 11.0pt; line-height: 115%;"><br clear="all" style="mso-special-character: line-break; page-break-before: always;" />
</span>
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<br />Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7497542005162546494.post-27011502950814655982018-01-23T15:26:00.000+01:002018-01-23T18:43:48.416+01:00Mijn nieuwjaarsbrief<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;">
<img height="160" src="https://scontent-bru2-1.xx.fbcdn.net/v/t1.0-9/25551848_1927515247503482_4464034307958899581_n.jpg?oh=3c1753959671f613ae9f0bc5fa3ab7d0&oe=5ADED2F8" width="320" /></div>
<br />
Ik ga eens iets heel Vlaams doen. Een nieuwjaarsbrief schrijven…<br />
<br />
Het opzeggen van een nieuwjaarsbrief is een Vlaamse traditie die zijn oorsprong kent in de 16e eeuw. Pas in 1582 immers werd 1 januari Nieuwjaarsdag genoemd. De kinderen van de elite, die naar school gingen en leerden lezen en schrijven, lazen op die dag een nieuwjaarsbrief voor. Dat gaf hen de kans kennis van school door te geven in de familie en hun sprekerstalent te oefenen. Aanvankelijk waren de brieven in het Latijn geschreven en in dichtvorm. Het thema van de nieuwjaarsbrieven ging vaak over vrede, dat vrede het kostbaarste is op aarde, dat elkaar vrede brengen een groot geschenk is. In de jaren ’60 brak deze traditie door in alle huiskamers en misschien heb je zelf ook wel herinneringen aan het lezen van die nieuwjaarsbrieven. Van klein tot groot, iedereen deed en nu vaak nog doet eraan mee. Soms zijn het beschamende en vaak ook ontroerende taferelen. <br />
<br />
Het is nog januari, dus ik waag me ook even aan een nieuwjaarsbrief aan jullie. Een brief met een wens: vrede op aarde! Het is een wens en geen droom of geen plan. Een wens die koester je, daar werk je aan, soms onder de radar. Een wens, die schrijf je in de sterren, het is je gids, je leidraad.<br />
<br />
We spreken vaak maar over vrede als er oorlog is, als er een conflict is geweest. We spreken niet over vrede in ‘normale’ tijden, op momenten dat er niets aan de hand is. Nochtans zouden we de vrede dan ook moeten koesteren, ze onderhouden, ze voeden. Vrede herstellen is immers moeilijker dan vrede bewaren.<br />
<br />
We spreken ook vaak over vrede ‘voor de mensen van goede wil’. Het is zo’n uitdrukking waar je het katholiek gedachtengoed nog in hoort doorklinken. En ja, er is een wil nodig om vrede tot stand te brengen, zeker wel. Maar toch denk ik dat we dit moeten proberen ook met die mensen die het aanvankelijk misschien niet willen, die misschien in onze ogen – en vanuit vooroordelen vaak – niet zo goed bezig zijn, als wij van onszelf denken. Ook die mensen hebben recht op vrede, recht op een uitnodiging op zijn minst om mee te werken aan het stichten van vrede.<br />
<br />
En dat is helemaal niet soft, dat is hard werken soms zelfs. Vrede bereik je door…<br />
<br />
…door ruzie te maken. Ja, niet door de lieve vrede te bewaren of een schijnharmonie op te houden, maar door op een open manier te zeggen wat er gezegd moet worden. Daar heb je lef voor nodig.<br />
<br />
…door elkaar te waarderen ook in de kleine en onzichtbare dingen. Sta je wel eens stil bij alles wat jouw partner voor je doet, wat je kinderen je brengen. Gooi eens wat gouden pijlen. Het helpt je relatie groeien en verdiepen.<br />
<br />
... door je niet op te sluiten in je eigen gelijk, in kringen van gelijkgestemden, in gelijkaardige activiteiten, maar juist door verschil op te zoeken en in het verschil intercultureel competent met elkaar om te gaan.<br />
<br />
… door de transitie in de ogen te kijken en er samen voor te gaan. We leven in een heel bijzonder tijdperk, waarin zoveel aan het kantelen en schuiven is. Nog nooit hebben we zoveel kennis gehad die mensen echt een beter leven kan geven, maar ook nog nooit is het risico op zelfvernietiging voor het leven op aarde zo groot geweest.<br />
<br />
…door de voorouders te eren en de kinderen die onze planeet zullen bewonen, door niet alleen te leven van pluk de dag en hier en nu maar ons ook bewust te zijn van de continue stroom van het leven waar wij deel van uitmaken.<br />
<br />
In andere culturen kennen ze veel rituelen om vrede te bewaren of vrede te stichten:<br />
<br />
Inheemse volkeren in Amerika roken de vredespijp om een akkoord tussen stammen die in conflict lagen te beslechten.<br />
<br />
Bij de oude Germaanse volkeren bracht men een heildronk bij het sluiten van een pact. Met een drinkhoorn, gemaakt van de hoorn van een dier en versierd vaak met tekeningen van goden en runen en soms afgezet met een randje zilver. <br />
<br />
In Keltische tradities mediteerde men bij volle maan om vrede te sluiten met zichzelf. <br />
<br />
Onze Vlaamse nieuwjaarsbrief zou je ook kunnen zien als zo’n vredesritueel. ‘Een dikke zoen van je kleine kapoen’, meer is er vaak niet nodig om de zorgen even te vergeten en volop te genieten van elkaar en er weer voor te gaan in het nieuwe jaar.<br />
<br />
In onze samenleving vandaag hebben we ook nood aan rituelen, aan houvast en aan tools om te werken aan vrede. Sommige mensen zweren bij een dagelijkse meditatie, anderen beoefenen de let’s talk wanneer er ruzie in de lucht hangt, nog anderen hebben een vredesklokje in huis hangen en laten dat af en toe horen op momenten dat stemmen te hard gaan klinken. Op scholen zijn er vredeshuisjes op de speelplaats waar je het weer goed kan gaan maken met je vriendje, aan koffiemachines op werkvloeren zie je inspirerende teksten hangen die aanzetten tot een andere kijk op jezelf en de ander in je werkrelaties, … Overal werken mensen aan vrede. Kijk wat bij jou past en hoe jij hieraan kan bijdragen. <br />
<br />
In wat ik aanbied in de praktijk van Goesthing vandaag, zitten heel wat tools die je kan inzetten om de alledaagse vrede te bewaren. Als je ze wil leren kennen, ben je heel erg welkom in onze workshops, lezingen of trainingen.<br />
<br />
Ik wens je van HARTe een VREDEvol 2018!Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7497542005162546494.post-82325785614946575262018-01-15T20:48:00.000+01:002018-01-15T20:48:47.343+01:00Hebben we nood aan een polarisatiekuur?<div class="MsoNormal">
<img alt="Afbeeldingsresultaat voor we gaan op berenjacht" height="320" src="https://images.lobbes.nl/images/items/4846196c.jpg" width="320" /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
In deze samenleving in transitie hebben we niet meteen op
alle uitdagingen een pasklaar antwoord. Een duidelijk maar soms ook scherp
verhaal kan mensen dan raken! Waarin er gezegd wordt wat er gezegd moet worden
en waarin met lef benoemd wordt waar het echt om gaat. Zo’n wervende en soms
ook polariserende verhalen vind je aan beide zijden van een spectrum. Ze worden
door mannen en door vrouwen gebracht, door gelovigen en seculieren, door
politici en apolitiekers. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<a href="https://www.polarisatie.nl/" target="_blank">Bart Brandsma</a> brengt een hanteerbaar model, waarin hij op
een heldere manier deze polariseringsdynamiek en de rollen hierin van pusher,
joiner, zondebok en bruggenbouwer beschrijft. Hoewel hij zelf het model
bestempelt als niet-normatief, kan ik me niet van de indruk ontdoen dat er een
oordeel ligt op de rol van de pusher, hij die aanjaagt en aanklaagt. Zelfs aan
een tafel vol politici, in debat na een
lezing door Brandsma, wilde niemand deze rol nog opnemen. Ik denk dat dit komt
vanuit angst voor polarisering, meer nog angst voor het conflict of de oorlog
die daaruit zouden voortvloeien. En die
angst is terecht. Dat toont ons ook de geschiedenis. Wat ik dan ook mis in het
verhaal van Brandsma is een concrete manier om uit de polarisering naar
verbinding te komen. Hij spreekt over het vertolken van de stem van het midden.
Ik ben daar niet zo van overtuigd. Natuurlijk is er veel te vinden in het
midden en moeten de mensen daar ook een stem krijgen. Vaak is er daar echter
ook veel vaagheid, wazigheid, meer van hetzelfde, sabotagegedrag en niet zeggen
wat er gezegd moet worden. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
In <a href="http://www.deep-democracy.be/" target="_blank">Deep Democracy</a> gaan we anders om met polarisering. We
verscherpen aanvankelijk, gaan de polen uitvergroten. We dagen mensen uit echt
alles te zeggen vanuit hun kant wat voor hen waar en echt is, ook al is het
niet politiek correct, verkeerd, immoreel, onbeleefd of wat dan ook. De andere
kant luistert tot alles gezegd is wat er gezegd moet worden. En dan draaien we
de rollen om en spreekt die andere kant zich ook helemaal uit. Polarisering ten
top, dus! Maar daar laten we het dus
niet bij. Er volgen daarna twee belangrijke stappen. In een eerste ronde wordt
iedereen uitgenodigd te benoemen wat haar geraakt heeft, wat echt binnenkwam en
te reflecteren op wat dit met jou te maken heeft, wat dit je leert over jezelf.
Dit is de weg van echte compassie, die start bij mededogen voor jezelf voor die
duistere kantjes van jou die je maar al te graag tussen haakjes zet of
projecteert op de ander. Als deze graantjes van wijsheid zijn geoogst, volgt
een tweede stap waarin we gezamenlijke besluiten proberen te nemen, telkens
zorgvuldig luisterend naar de stem van de minderheid. Pas hier komt dus de
verbinding tot stand. Pas dan kan er weer een echt ‘midden’ betreden worden.
Polarisatie helpt ons dus om weer tot verbinding te komen, om het conflict echt
en in de diepte op te lossen. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Mijn vrees is dat we in België/Vlaanderen maar al te graag
in dat grijze midden van Brandsma gaan staan, alles genuanceerd bekijken ,
compromissen sluiten. We merken in deze spannende tijden dat dit niet volstaat,
dat we zo niet vooruitgaan. Ik doe hierbij dus een oproep wel met elkaar het
conflict aan te gaan en daarbij polarisering in te zetten als een uitnodiging
om scherp en direct tot de essentie te komen. We kunnen alleen maar leren van
elkaar als we ook samen door de modder gaan. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Er speelt, terwijl ik dit schrijf,
een liedje door mijn hoofd ‘We gaan op berenjacht…’. Om de beren van vandaag
het hoofd te bieden, grote indrukwekkende thema’s als armoede, migratie,
klimaatopwarming in de ogen te kijken, moeten we erdoor, erover, eronder net
zoals in dit liedje. Zonder polarisatie geen echte oplossingen, geen creativiteit
en innovatie. Laat ons proberen zonder oordeel te luisteren naar die stemmen
die radicaal en extreem andere visies en praktijken verkondigen en ervoor
openstaan dat zij weleens de pioniers zouden kunnen zijn van de nieuwe
samenleving die ons wacht, de helden van morgen. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
En ik wil daarbij een aantal grote vrouwelijke pushers
danken. By the way, ook vrouwen kwamen niet voor in het betoog en de
voorbeelden van Brandsma <span style="font-family: Wingdings; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-char-type: symbol; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin; mso-symbol-font-family: Wingdings;">L</span>.
Het zijn vrouwen die op zeer bijzondere kruispunten van verschil, van anderszijn
in het leven stonden en staan en op die manier een verschil maken waar wij
allemaal baat bij hebben. Ik noem er drie, maar er zijn duizend-en-één
voorbeelden. Er is <a href="https://nl.wikipedia.org/wiki/Rosa_Parks" target="_blank">Rosa Parks</a> die door te blijven zitten op de bus een hele
burgerrechtenbeweging in gang zette die zorgde voor een nog niet voltooid
verhaal van meer gelijkwaardigheid tussen mensen. Er is <a href="http://www.navdanya.org/site/" target="_blank">Vandana Shiva</a> die
strijdt voor de rechten van boeren op hun eigen zaadteelt en die de patenten op
inheemse planten uit India aanvocht tot in de Europese rechtbanken en won. Zo
is de neemplant die al vele levens redde van barende vrouwen en pasgeborenen
weer in de handen van de rechtmatige eigenaars, de mensen die deze planten
verzorgen. En er is <a href="https://global.oup.com/academic/product/quran-and-woman-9780195128369?cc=be&lang=en&" target="_blank">Amina Wadud,</a> die als lesbische vrouw voorgaat in de moskee
en een prachtige niet-seksistische hertaling maakte van de Koran. Als u bij al
deze verhalen denkt, daar wist ik niets van, ga er dan naar op zoek. Het zijn
verhalen die geen ruimte hebben gekregen in de wereld van het grijze
midden. <o:p></o:p></div>
<span style="font-family: "Calibri","sans-serif"; font-size: 11.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: NL; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><br clear="all" style="mso-special-character: line-break; page-break-before: always;" />
</span>
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7497542005162546494.post-28715805281350824972017-11-17T15:02:00.000+01:002018-03-14T21:49:13.914+01:00Witte privileges: een nieuwe splijtzwam of een kantelpunt in ons ontmoeten?<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3SyAnG8o9Bqg0tFdliEmgY_eVRQ-klK3JdU1wRpEj7_sjQp3PQZivmEnhoIFRW1m20mQSTXt8Q0rFU6xvNorGy0iFiDHmGy0S5qQDVqEJuDzyaudrA3tFR7s_6M1v6TtVPDQg4vfIhuWj/s1600/ia41_white-privilege-existsCongratulations-you-are-enjoyingthe-benefits-of-it-1.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="1200" height="160" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3SyAnG8o9Bqg0tFdliEmgY_eVRQ-klK3JdU1wRpEj7_sjQp3PQZivmEnhoIFRW1m20mQSTXt8Q0rFU6xvNorGy0iFiDHmGy0S5qQDVqEJuDzyaudrA3tFR7s_6M1v6TtVPDQg4vfIhuWj/s320/ia41_white-privilege-existsCongratulations-you-are-enjoyingthe-benefits-of-it-1.png" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<!--[if gte vml 1]><v:shapetype
id="_x0000_t75" coordsize="21600,21600" o:spt="75" o:preferrelative="t"
path="m@4@5l@4@11@9@11@9@5xe" filled="f" stroked="f">
<v:stroke joinstyle="miter"/>
<v:formulas>
<v:f eqn="if lineDrawn pixelLineWidth 0"/>
<v:f eqn="sum @0 1 0"/>
<v:f eqn="sum 0 0 @1"/>
<v:f eqn="prod @2 1 2"/>
<v:f eqn="prod @3 21600 pixelWidth"/>
<v:f eqn="prod @3 21600 pixelHeight"/>
<v:f eqn="sum @0 0 1"/>
<v:f eqn="prod @6 1 2"/>
<v:f eqn="prod @7 21600 pixelWidth"/>
<v:f eqn="sum @8 21600 0"/>
<v:f eqn="prod @7 21600 pixelHeight"/>
<v:f eqn="sum @10 21600 0"/>
</v:formulas>
<v:path o:extrusionok="f" gradientshapeok="t" o:connecttype="rect"/>
<o:lock v:ext="edit" aspectratio="t"/>
</v:shapetype><v:shape id="Afbeelding_x0020_2" o:spid="_x0000_i1026" type="#_x0000_t75"
alt="Afbeeldingsresultaat voor witte privileges" style='width:453.75pt;
height:226.5pt;visibility:visible;mso-wrap-style:square'>
<v:imagedata src="file:///C:\Users\Fanny\AppData\Local\Temp\msohtmlclip1\01\clip_image001.png"
o:title="Afbeeldingsresultaat voor witte privileges"/>
</v:shape><![endif]--><!--[if !vml]--><!--[endif]--><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Laat me deze blog beginnen met een compliment dat me
bezighield. Het is natuurlijk altijd fijn om waardering te krijgen en ik leer
steeds meer dit ook te ontvangen <span style="font-family: "wingdings"; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-char-type: symbol; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin; mso-symbol-font-family: Wingdings;">J</span>,
maar dit compliment had voor mij een dieper laagje. Het kwam van <a href="http://www.dewereldmorgen.be/artikel/2016/07/20/liefste-belgie" target="_blank">Mohamed Barrie</a>, een jonge veelbelovende spreker in het postgraduaat interculturele
hulpverlening dat ik coördineer. Hij is sociaal werker en studeert nu voor zijn
master. Ik nodig hem uit bij mijn studenten om met hen een namiddag te werken
rond ‘Decolonize your mind’. Dat is de
titel van de les waarin we ons proberen bewust te worden van ons wit-zijn en
alles wat daarbij hoort, zoals ook witte privileges. <o:p></o:p></div>
<div style="line-height: 140%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 4.1pt;">
Laat me starten met even te definiëren
wat witte privileges zijn, mocht jij er als lezer nog niet van gehoord hebben.
Ik neem even de omschrijving door <a href="https://nationalseedproject.org/white-privilege-unpacking-the-invisible-knapsack" target="_blank">Peggy McIntosh</a>: <i><span style="font-family: "calibri" , sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 140%;">“Ik ben white
privilege gaan zien als een onzichtbaar pakketje van onverdiende bezittingen
die ik elke dag kan verzilveren, maar waarvan het de ‘bedoeling’ was dat ik er
me er niet bewust van zou zijn. White privilege is een onzichtbare,
gewichtsloze knapzak met speciale proviand, kaarten, paspoorten, visa’s,
kleren, gereedschap en blanco cheques.”</span></i><span style="font-size: 11.0pt; line-height: 140%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
De term werd eigenlijk eerst gebruikt in de feministische beweging
waar er werd gesproken over mannelijke en vrouwelijke privileges. De term wit
privilege heeft ook een historische context: het was het voorrecht voor de regerende
katholieke monarchen of vrouwen van katholieke monarchen om in het wit op
pauselijk audiëntie te verschijnen. Andere vrouwen moesten zwarte kleding en
een sluier dragen. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Wie witte privileges aanklaagt en dus ongelijkheid aankaart, wordt te vaak gepareerd met het motto: je moet je
kansen grijpen. Witte privileges tonen aan dat zelfs als je dit als niet-witte
persoon doet, je toch vaak niet in dezelfde positie bent als een witte persoon.
En het woord ‘wit’ interpreteren we dan niet louter als huidskleur, maar wit in
de zin van behorend tot de dominante groep in de samenleving. Wat meteen dus
ook wil zeggen dat in andere delen van de wereld ‘de witte mensen’ ook een
kleur kunnen hebben, denk bv. aan een land als Saudi-Arabië. Al is het wel zo
dat de witte privileges wereldwijd wel gespreid lijken te zijn. Enkele
voorbeelden van witte privileges zijn als je solliciteert of een huis zoekt,
gebruik je je eigen naam; als je je treinabonnement vergeten bent, praat je je
er uit; als je ergens stage wil gaan lopen vraagt niemand je wat je religie is;
als je spreekt, spreek je voor jezelf en niet voor een hele gemeenschap; enz…
Anousha Nzume schreef er een treffend boekje over getiteld ‘Hallo witte mensen’
en Dalilla Hermans heeft het er ook over in haar boek ‘Brief aan Cooper en de
wereld’. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Eens je je bewust wordt hiervan, lijkt het wel overal een rol
te kunnen spelen. Op een bepaald moment komen we dan bij de vraag: ‘En wat kan
je daar nu aan doen?’ Tja, dat is natuurlijk een lastige. Veel mensen voelen
zich gewoon machteloos of schuldig. Anderen worden er boos om en brengen in dat
zij toch ook geen gelukkige jeugd hebben gehad. En vaak terecht vragen zij ook
om erkenning van hun leed. Als we hier bij blijven stilstaan, dreigt de
bewustwording van witte privileges een groeiende splijtzwam tussen ons te
worden. Het drijft ons uit elkaar. We kunnen niet begrijpen hoe erg het voor
die ander is. We kunnen niets doen, want ofwel is het paternalistisch wat we
doen ofwel systeembevestigend. Binnen de kortste keren dreigt het aankaarten van witte privileges de
segregatie alleen maar in de hand te werken. Tenzij… we het eens omkeren. En nu
kom ik terug bij waar mijn verhaal begon: het compliment. Mohameds stelling
was: je hebt altijd een keuze. Er is het systeem en dat is knap lastig om te
veranderen. En ja, je bent geboren waar je bent geboren, met de huidskleur die
je hebt, daar kan je niets aan veranderen. Maar je hebt wel agency, de macht om
iets te doen. Het bewust gebruiken van je witte privileges kan dus ook iets
doen kantelen in de samenleving. En hij gaf toen als voorbeeld: “Dat Fanny mij
vraagt als spreker is haar privilege gebruiken op een goede manier.”</div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br />
En ik realiseerde me dat ik dit dus al jaren doe als ik
ergens de verantwoordelijkheid heb over een programma: mensen uit de groep
waarover gesproken wordt, aan het woord laten. Ik sla bruggen en gooi deuren
open waar ik kan. Dus ja, dat compliment voelde als een erkenning van de
inspanningen die ik hiervoor doe en de kritiek die ik hier soms ook op krijg.
En het compliment raakte ook een dieper laagje: ik spreek immers zelf zo vaak
over diversiteit. Waarbij ik zeker ook altijd mijn eigen kruispunt in beeld
breng, vanwaaruit ik spreek, kijk, handel. Daarin is de eigen ervaring van
gepriviligieerd en niet-gepriviligieerd zijn zeker ook een rijke bron. Ik heb
hard aangebokst tegen mannelijke privileges en doe het soms nog. Ik heb mijn ervaring
als eerstegeneratiestudent en dat is zeker een bruggetje naar studenten met
roots in migratie, die dat soms ook zijn. Dus, ja ik mag spreken! En
tegelijkertijd zei een stem ik mij ook: en het is tijd voor andere stemmen.
Ruim baan voor hen! Dit jaar gaf ik het coördinatorschap van het vak
interculturele begeleiding door aan twee jonge collega’s allebei met roots in migratie
maar vooral allebei zeer competent! Ik ga in het verder uitrollen van het
PEACEmodel (model voor interculturele competentie) meer en meer werken met
freelancers die de workshops geven. Het zijn bijna allemaal zelf mensen met een
verhaal op een specifiek kruispunt van diversiteit. Dat gaf me dus een goed
gevoel. En toch maakte het compliment van Mohamed mij ook triest. Triest dat
jonge competente mensen dus dat zetje van iemand als ik nodig zouden hebben.
Enerzijds herken ik het en wenste ik dat ik zo iemand gekend had, anderszijds
voelt de rol dus ook erg vreemd aan voor mij. En wat me droevig maakt is dat
dit de staat van onze samenleving is. En dat brengt me natuurlijk weer bij mijn
missie. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br />
Ik merkte dan ook dat ik de laatste twee weken vol vuur dit
thema van privileges overal verspreidde. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br />
<ul>
<li>Ik sprak een publiek van mensen uit het onderwijs toe op de
Verusdag rond identiteit. Ik startte mijn lezing met een wat ongewoon selectieproces
voor een nieuwe medewerker. Ik shockeerde de witte mannen in de zaal wellicht
omdat ze niet gekozen werden, maar dat voelde eerder als een morele oproep. Sta
stil bij de vanzelfsprekende normen die je hanteert in werving ne selectie in
het onderwijs, in de keuze voor je lesinhouden, in de didactische werkvormen.
Het merendeel van de tijd is onderwijs en reproductie van de heersende rangorde
en de privileges in de samenleving. Als we jongeren voorbereiden op de toekomst
zou onderwijs een motor tot verandering kunnen zijn: als ze deze normen eens
durfde in vraag stellen en niet zij die afwijken van de normen berispt. Tja, ik
had de zaal op voorhand gewaarschuwd… En hopelijk bracht ik het met genoeg compassie.</li>
<li>Ik deed de privilegewalk met een 50tal hulpverleners. Het
effect was er. Mensen werden zich erg bewust van de toch wel grote afstand
tussen hen en hun cliënt. En ook werden sommige andere mensen in de workshop
zich bewust dat ze nu op een plaats stonden waar ze alleen maar van konden
dromen. En er kwamen persoonlijke verhalen naar boven: een psychiater uit
Afghanistan getuigde, een vrouw die lang op straat had geleefd zonder papieren
deed een stukje van haar verhaal. We dachten na over professioneel nabijzijn,
elk vanuit onze eigen identiteit op een kruispunt.</li>
<li>Ik begeleidde een groep waar de interne rangorde (en
daarbijhorende privileges) het issue van hun conflict leek te zijn. Met de
tools van Deep Democracy gingen we aan de slag om te verkennen hoe er anders
zou kunnen samengewerkt worden. En dat verkennen startte bij erkennen. Soms een
pijnlijk besef van de positie waar we inzitten.</li>
<li>Ik was op de Vrouwendag en schrok van de niet-erkenning aan
mijn gesprekstafel rond het witte karakter van onze samenleving en zijn regels
vertaald in het huidige onderwijs. Hoezo dan die katholieke feestdagenkalender?
De nadruk op schuldbesef bij het maken van fouten door leerlingen? De geschiedenis gezien vanuit het perspectief
van de witte bange blanke man? Ik leek de enige aan tafel die zich bewust was
van het diep ingesleten niet allen institutioneel racisme maar ook
institutioneel katholicisme. Nochtans is de parallel met wat de feministische
beweging aankaart zo groot. Het leek of we allemaal opgesloten zaten in ons
hokje.</li>
</ul>
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=7497542005162546494&pli=1" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"></a>Als we dus rond rangorde en privilege wilen werken, ben ik
het volmondig eens met wat filosofe <a href="https://www.mo.be/column/wit-privilege-niet-alleen-maar-wit" target="_blank">Anya Toploski</a> daarover zegt: ook privilege
moeten we intersectioneel denken. Wat zijn de privileges en wat zijn ze niet op
ieders specifieke kruispunt. En in de samenleving waar ik nu leef, denk ik dat
we dan het katholieke karakter en de klasseachtergrond niet mogen vergeten. We
denken dat we dit van ons hebben afgeschud, maar niets is minder waar. En het
toont zich vaak net wanneer het gaat over dit thema van wit privilege en mensen
hun eigen kwetsbaarheid daartegenover zetten. <a href="https://www.huffingtonpost.com/anna-kegler/the-sugarcoated-language-of-white-fragility_b_10909350.html" target="_blank">Robin DiAngelo</a> spreekt in dit
verband over witte fragiliteit: het psychologisch onvermogen van witte mensen
om met kleurgerelateerde stress om te gaan. Ik denk dat het tijd is om niet
kleurenbang of kleurenblind te zijn, maar kleurenlef te hebben. Durven
benoemen, erkennen en omarmen van verschil. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br />
<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=7497542005162546494&pli=1" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"></a>Ik hoop dat deze blog je aan te denken zet om je eigen
privileges te gaan erkennen en in te zetten om bij te dragen aan de
noodzakelijke veranderingen in de wereld. Trap niet in de val van zij die dit
discours van witte privileges aanvatten om ons weer uiteen te spelen, om de
groeiende solidariteit tussen ons een stok in de wielen te steken. Nee, laat
dit een oproep zijn om onze macht en kracht te gebruiken om kantelmomenten te
creëren in de transitie naar een meerstemmige samenleving. <o:p></o:p></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmgAM-FZpgRJXWcX2i2p0mPFLaPl26Q8SBSvlB1rGaLcJRoh-TnvcVTMwvMs_6WiIH8aKnzUnj7lix_UjvbcpiX014Rp1NncpmTH6Bpn_sLkaenufoKtgDImA3kag9seKF8pWlRzn9I4yA/s1600/black.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="715" data-original-width="567" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmgAM-FZpgRJXWcX2i2p0mPFLaPl26Q8SBSvlB1rGaLcJRoh-TnvcVTMwvMs_6WiIH8aKnzUnj7lix_UjvbcpiX014Rp1NncpmTH6Bpn_sLkaenufoKtgDImA3kag9seKF8pWlRzn9I4yA/s320/black.png" width="253" /></a></div>
<!--[if gte vml 1]><v:shape
id="Afbeelding_x0020_4" o:spid="_x0000_i1025" type="#_x0000_t75" style='width:272.25pt;
height:343.5pt;visibility:visible;mso-wrap-style:square'>
<v:imagedata src="file:///C:\Users\Fanny\AppData\Local\Temp\msohtmlclip1\01\clip_image003.png"
o:title=""/>
</v:shape><![endif]--><!--[if !vml]--><!--[endif]--><o:p></o:p></div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7497542005162546494.post-16102962305239950912017-10-10T22:58:00.002+02:002017-10-10T23:05:02.524+02:00Doorstaat Deep Democracy de interculturele toets?<div style="text-align: center;">
<img alt="Afbeeldingsresultaat voor sterren" height="160" src="https://www.spacepage.be/media/k2/items/cache/810e8f1b228749d9ddfbc629210c1bd3_XL.jpg" width="320" /></div>
<div class="MsoNormal">
<v:shapetype coordsize="21600,21600" filled="f" id="_x0000_t75" o:preferrelative="t" o:spt="75" path="m@4@5l@4@11@9@11@9@5xe" stroked="f">
<v:stroke joinstyle="miter">
<v:formulas>
<v:f eqn="if lineDrawn pixelLineWidth 0">
<v:f eqn="sum @0 1 0">
<v:f eqn="sum 0 0 @1">
<v:f eqn="prod @2 1 2">
<v:f eqn="prod @3 21600 pixelWidth">
<v:f eqn="prod @3 21600 pixelHeight">
<v:f eqn="sum @0 0 1">
<v:f eqn="prod @6 1 2">
<v:f eqn="prod @7 21600 pixelWidth">
<v:f eqn="sum @8 21600 0">
<v:f eqn="prod @7 21600 pixelHeight">
<v:f eqn="sum @10 21600 0">
</v:f></v:f></v:f></v:f></v:f></v:f></v:f></v:f></v:f></v:f></v:f></v:f></v:formulas>
<v:path gradientshapeok="t" o:connecttype="rect" o:extrusionok="f">
<o:lock aspectratio="t" v:ext="edit">
</o:lock></v:path></v:stroke></v:shapetype><v:shape alt="Afbeeldingsresultaat voor bewustzijn is als de zon" id="Afbeelding_x0020_1" o:spid="_x0000_i1025" style="height: 175.5pt; mso-wrap-style: square; visibility: visible; width: 175.5pt;" type="#_x0000_t75">
<v:imagedata o:title="Afbeeldingsresultaat voor bewustzijn is als de zon" src="file:///C:\Users\Fanny\AppData\Local\Temp\msohtmlclip1\01\clip_image001.jpg">
</v:imagedata></v:shape><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: center;">
<i><br /></i></div>
<div style="text-align: center;">
<i>Zon, maan, sterren,<o:p></o:p></i></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: center;">
<i>Aan de hemel staan
veel sterren<o:p></o:p></i></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: center;">
<i>Daar staan ook hele
stammen:<o:p></o:p></i></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: center;">
<i>Kinderen, vrouwen,
mannen –<o:p></o:p></i></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: center;">
<i>Allen zijn sinds lang
al sterren.<o:p></o:p></i></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: center;">
Gebed van de Xam<o:p></o:p></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Deze tekst las ik vanmorgen toen ik willekeurig een
bladzijde openlegde van het mooie tekst- en fotoboek ‘Wijsheid uit Afrika’. Het
bracht me terug bij een intense week van <a href="http://www.deep-democracy.be/" target="_blank">Deep Democracy</a>trainingen geven. Heel
wat deelnemers faciliteren groepen (als coach, teamleider, trainer,
hulpverlener) waar verschil aan de orde van de dag is. Verschillen in
leerstijlen, in persoonlijkheden, in leeftijd, gender,… en ook
etnisch-culturele verschillen. Gelinkt aan de toenemende migratie in deze
samenleving, gaat verschil de laatste tijd steeds meer over etnisch-cultureel
verschil. We stellen ons vragen of de
methodes die we hanteren wel cultuursensitief zijn, we zien een andere soms
mindere impact van de werkwijzen die we voorheen met succes gebruikten.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
In deze meerstemmige samenleving stellen we ons dus terecht ook
deze vraag: <b>hoe universeel is de methode
Deep Democracy ?</b> Kan iedereen dit wel: zeggen wat er gezegd moet worden,
direct zijn, spreken vanuit je ik. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Wat reflecties hierover deel ik graag met je:<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<ul>
<li>ons deze vraag stellen, is dat geen toonbeeld van wit
superioriteitsdenken? Zo van: wij kunnen dit wel, maar ‘die anderen’, met hun ‘andere
cultuur’, hun ‘lagere scholing’, hun ‘mindere taalvaardigheid’, enz… Dat we ons
deze vraag stellen is op zich misschien al een voorbeeld van indirecte
communicatie. Wat is de directe boodschap die hieronder zit? Wat willen wij zeggen
die die vraag stellen? Misschien dat we ons er zelf niet altijd even comfortabel
bij voelen? Zijn wij niet bij uitstek opgegroeid, zeker in België, in een zeer
conflictvermijdende cultuur, erg onzekerheidsvermijdend ook. Tja, dan is zeggen
wat er gezegd moet worden en niet weten wat er dan zal volgen als reactie, wel
heel erg spannend…</li>
<li>meer nog, als we wereldwijd bekijken waar deze methode
ontstaan is, namelijk in Zuid Afrika en waar ze het eerst ingang vond, is het
duidelijk dat deze methode mensen appelleert die groot zijn geworden in
collectivistische/groepsculturen, culturen ook die meer verbonden zijn met
voorouders. De Aboriginals in Australië bijvoorbeeld herkennen deze methode
meteen als ‘dat is wat wij altijd gedaan hebben’. Misschien zit het nu in een
ander jasje verpakt, maar het onderliggende gedachtengoed is zeer herkenbaar
voor culturen die in gewoontes en gebruiken misschien ver van ons af staan. Deze
methode laat bijvoorbeeld ook geestrollen spreken, de stem van mensen die afwezig
zijn of er niet (meer) zijn en toch van invloed zijn. In vele Afrikaanse
gemeenschappen vindt men dit helemaal geen gek idee. Als je daar vraagt wat de
toekomst zal brengen, zegt men ‘vraag het aan de voorouders’. Ook <a href="http://www.aamindell.net/" target="_blank">Mindell</a> zelf
ziet heel veel linken tussen zijn werk
en het werk van sjamanen. Zo is hij erg geïnspireerd door de lessen van Don
Juan opgetekend door <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/The_Teachings_of_Don_Juan" target="_blank">Carlos Castaneda</a> en werkte hij in West-Afrika al zij aan
zij met lokale sjamanen.</li>
<li>en niet alleen dit geworteld zijn in wijsheden uit andere
culturen, maar ook het andersculturele perspectief krijgt veel ruimte in deze
methode. Die gaat bij uitstek over het beluisteren van minderheidsstemmen. En
niet alleen in de inhoud van wat gezegd wordt kunnen we naar een minderheidsstem
luisteren, maar ook in de vorm van wat mensen zeggen. Daarin klinkt soms een
heel verhaal door bv. het verhaal van kolonialisme, dat zij zelf niet hebben
meegemaakt, maar dat wel intergenerationeel ingeschreven staat in een manier
van naar het leven kijken. Deze mensen spreken vanuit IK maar geven betekenis
vanuit een WIJ. En dat is een andere vorm van direct spreken. Als trainer of
facilitator in deze methode zijn het vaak deze momenten in groepen, deze hot
spots, die je met beide handen aan wil grijpen omdat het kansen zijn op verandering
niet alleen voor de mensen in die bepaalde context, maar zo werk je echt aan
verandering in de wereld. </li>
<li>als Deep Democracytrainer gebruik je je skills, maar meer
nog je metaskills. Ik noem er twee: compassie en je intuïtie. En wat is
intuïtie dan een dieper weten, een toegang hebben tot oude wijsheid. En wat is
compassie? Een waarde, die intergenerationeel, interreligieus en intercultureel
ingebed is. <a href="https://charterforcompassion.org/" target="_blank">Karen Armstrong</a> deed er uitgebreid onderzoek naar en startte ene
wereldwijd platform voor compassie.</li>
</ul>
<o:p></o:p><br />
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Deep Democracy en de onderliggende procesgeoriënteerde
psychologie is een benadering die de Westerse psychologie - die erg individueel
gericht is en veel belang hecht aan het ego – bekritizeert. In de procesgeoriënteerde
psychologie gaat het niet om groei van het individu maar wel groei in
bewustzijn. Bewustzijn - of de A+ in het competentiemodel van Fantini, dat we
eerder gebruikten als bron voor het ontwikkelen van een model voor
interculturele competentie - is het doel van onze interventies. Als we ons kunnen
bewustworden van wat er gebeurt in een groep, wat er gebeurt bij mij, wat van
mij is en wat van de ander en ik stop met projecteren en ik me toeëigen wat van
mij is. Zo groeit bewustzijn en kan je
een keuze maken. Deep Democracy gaat dus ook over actie. Vanuit bewustzijn,
bewust in het leven staan, ook in dagdagelijkse keuzes. Dat is hoe ik, wij en
de wereld vooruitgaan . En die ideeën rond groei in bewustzijn komen we overal
ter wereld tegen in verschillende religies en spirituele tradities: van
mindfullnes tot de Tao, van <a href="https://www.dhamma.org/nl/" target="_blank">vipassana </a>tot de <a href="https://www.dhamma.org/nl/" target="_blank">I Ching</a>.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
De betekenis van ‘deep’ in deep democracy gaat over wijsheid
en potentieel en kan dus evengoed gaan over wijsheid die we leren van de mensen
die al sterren zijn.</div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
Vrijdagavond ging ik naar het bedankingsfeest voor de vrijwilligers
van de vzw <a href="http://prinsesharte.be/over-prinses-harte-vzw/" target="_blank">Prinses Harte</a>. Een vzw die vanuit een tragisch verhaal, het verlies
van hun jonge dochter aan kanker, is uitgegroeid tot een warm initiatief dat
kinderen in moeilijke periodes van hun
leven troost en moed wil geven door schonheid te brengen via poppen,
dekentjes,… Ouders getuigden over het leven en de overgang tussen leven en dood
en ook zij zien en voelen hun kinderen in de sterren. Universeler kan toch
niet?<o:p></o:p></div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7497542005162546494.post-44757166224779928382017-09-01T17:33:00.000+02:002017-09-01T19:04:18.932+02:00Nieuw boek op komst<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRX19bY1caXbH9oF76olD5xXwTSUX_4MGkScCikceldJCc6OGsDs2BX3nG1A3jYjlOm3WxPpkZ6qsOGgMh4JwYykUiRutzaDZih4I31-E5XwxfFbRlUacd6SzX0oeXdCG-Nuw8Yzxp-WOu/s1600/6795872_orig.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="733" data-original-width="1100" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRX19bY1caXbH9oF76olD5xXwTSUX_4MGkScCikceldJCc6OGsDs2BX3nG1A3jYjlOm3WxPpkZ6qsOGgMh4JwYykUiRutzaDZih4I31-E5XwxfFbRlUacd6SzX0oeXdCG-Nuw8Yzxp-WOu/s400/6795872_orig.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<br />
Deze prachtige bookartfoto zegt precies hoe ik me voelde tijdens het schrijfproces deze zomer. Ik schrijf momenteel aan een boek over Deep Democracy, een methode voor inclusieve besluitvorming en conflictresolutie. Ik geef trainingen en begeleid mensen en/in organisaties met deze methode. Ik heb dus heel wat materiaal verzameld: kennis, werkvormen, praktijkervaringen en ideeën die uit dit werk voortvloeien. Zoals de draak die verschijnt vanuit de letters en de pagina's. Het wordt meer en groter en je begint je ook vragen te stellen terwijl je schrijft. Bijvoorbeeld de vraag of deze methode wel sterk genoeg is om het op te nemen tegen de vele uitdagingen van de wereld vandaag? Want soms voel je je eerder als die kleine strijder die het opneemt tegen de draak. Of is het samen met de draak? Het volgende stukje uit mijn boek gaat hierover. Het is getiteld 'De wereld staat in brand'. En het begint met een citaat van Arnold Mindell.<br />
<br />
<div class="MsoNormal">
<i><span style="color: #7030a0;">“It’s up to us. </span><span lang="EN-GB" style="color: #7030a0; mso-ansi-language: EN-GB;">We can
avoid contention, or we can fearlessly sit in the fire, intervene and prevent
world history’s most painful errors from being repeated.” </span><span lang="EN-GB" style="color: #7030a0; mso-ansi-language: EN-GB;">- Mindell<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EN-GB" style="color: #7030a0; mso-ansi-language: EN-GB;"><i><br /></i></span></div>
<div class="MsoNormal">
<i>Wereldwerk is proceswerk toegepast in kleine en grote groepen, gemeenschappen en organisaties, internationale meetings en gebeurtenissen en problemen met planeet aarde. Voor Mindell is het duidelijk: organisaties, gemeenschappen en naties die vandaag en morgen nog willen overleven, zullen diep democratisch moeten functioneren: iedereen en alles telt mee. </i><br />
<i>Met het woord ‘diep’ in deep democracy beoefenen we een vorm van inspraak en participatie die dieper en verder gaat dan de meerderheidsdemocratie, omdat we de minderheidsstemmen mee in rekening brengen. De tweede betekenis van diep schuilt hem in het materiaal waarmee gewerkt wordt. Niet alleen rationele argumenten, maar ook onze emoties en andere gewaarwordingen mogen ingebracht worden en zijn zelfs noodzakelijk om tot fundamentele antwoorden te komen. Mindell geeft een interessant voorbeeld van een ongewone synergie: de noodzaak van een samenwerking tussen vredesinstituten en gezondheidsonderzoekers. Hij ziet immers parallellen tussen lichaamssymptomen/ziekten en structurele problemen in onze wereld. Hij zegt: de twee belangrijkste wereldproblemen vandaag zijn onderdrukking en uitbuiting. De twee belangrijkste welvaartsziekten zijn hartproblemen en kanker. Onderdrukking en cardiovasculaire problemen hebben met elkaar gemeen dat ze beiden de circulatie verhinderen. Uitbuiting en kanker hebben met elkaar gemeen dat een deel van een menselijk of sociaal organisme leeft op kosten van de ander. Ons hiervan bewust worden kan innovatieve en inspirerende inzichten bieden. </i><br />
<i><br /></i>
<i>In de Deep Democracyprocessen die ik al begeleidde in organisaties, merk je vaak ook dat we komen tot onverwachte inzichten en connecties tussen problemen die eerder niet werden opgemerkt. Dit holistisch en verbindend werken is typerend voor Deep Democracy! En net dat kan de wereld vooruithelpen op dit moment.</i></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="background: white; color: #1d2129;"><span class="textexposedshow"><i><br /></i></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<i>Als we democratie echt au serieux willen blijven nemen, dan moeten we ons
afvragen hoe we meer ruimte kunnen geven aan verschil. Vanuit het Westen geven
we vaak hoog op over onze democratische principes en waarden, maar als we
eerlijk zijn moeten we misschien stilaan toegeven dat de manier waarop we
democratie zijn gaan invullen wel op zijn laatste benen loopt, dat het model
aan slijtage onderhevig is. Ik zou geenszins willen pleiten dat samenlevingen
in verandering zomaar klakkeloos dit model zouden overnemen. En je ziet ook dat
waar daartoe een poging wordt gedaan al snel een dictatuur het weer overneemt.
Zoals in enkele staten na de Arabische Lente. Zeker, er speelde mee dat mensen
na jarenlange onderdrukking misschien niet klaar waren om hun stem te laten
horen, maar wat ook meespeelde is dat het huidige model van democratie te
weinig speelruimte liet om te passen op wat er zich afspeelde in deze
samenlevingen in verandering.<o:p></o:p></i></div>
<div class="MsoNormal">
<i><br /></i></div>
<div class="MsoNormal">
<i>Het Griekse woord democratie betekent letterlijk de macht
aan het volk. Maar de grote vraag is natuurlijk wie ‘het volk’ nog is. Zijn dat
de mensen die een bepaald grondgebied bewonen, of alleen de mensen die legale
verblijfspapieren hebben in dat grondgebied? Zijn dat de mensen die in hun
natiestraat wonen of ook de mensen die buiten die natiestaat leven maar wel de
nationaliteit delen? Zijn dat alle mensen of alleen zij boven de 18 jaar? Zijn
dat alle stemgerechtigden of is er stemplicht? Kiezen we voor
volksvertegenwoordigers of hebben we in feite een particratie die heerst? <o:p></o:p></i></div>
<div class="MsoNormal">
<i>In een samenleving die zo in verandering is -en dit is
wereldwijd het geval-, door migratie, door een geglobaliseerde economie en door
de invloed van multimedia is het oude begrip aan een nieuwe invulling toe. En hebben we dringend nood aan nieuwe
praktijken. </i><br />
<i><br /></i>
<i>Er is immers geen tijd te verliezen, zoals Naomi Klein schrijft in
haar boek<span style="font-family: "calibri" , sans-serif;"><span style="font-size: 14.6667px;"> No Time</span></span>.
Er is op dit moment een geweldige kans om te werken aan een rechtvaardigere
wereldorde door en met het aanpakken van de klimaatuitdaging. Klein stelt dat
politici het niet gaan doen, zij nemen het niet op voor de burgers en ook de
economische actoren blijven reageren op shocks met maatregelen die de crises
vaak alleen vergroten en eropuit zijn vooral de 1% rijken nog rijker te maken.
Als we echt iets willen veranderen, zal het van onderuit moeten komen. Klein
pleit voor een volksbeweging, die van het klimaat een crisis maakt! Apartheid
was immers ook geen probleem tot anti-apartheidsbewegingen opstonden, seksisme
was geen probleem tot feministen opstonden, rassendiscriminatie was geen probleem
tot Rosa Parks bleef zitten in de bus. We hebben mensen nodig die hun stem
durven laten horen. En die een visie en praktijk hebben die een beweging vorm
kan geven.</i></div>
<div class="MsoNormal">
<i><br /></i></div>
<div class="MsoNormal">
<i>Barack Obama zie hierover: <span style="color: #7030a0;">“Verandering zal niet komen als wij wachten op een andere
persoon of een andere keer. Wij zijn degenen waar we op hebben gewacht. Wij
zijn de verandering die we zoeken.”<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal">
<i><span style="color: #7030a0;"><br /></span></i></div>
<div class="MsoNormal">
<i>En wie zal om deze verandering vragen? Veel kans dat dit
niet de blanke witte man, middel- tot hoogopgeleid is. In deze kringen vind je
het meest klimaatsceptici en een groeiend aantal nationalisten tot
rechts-extremisten. Het is een wit privilege </i><i>om dit te zijn, zou je kunnen stellen. Zij kunnen zich door hun
sociaal-economische positie beter beschermen (denken ze) zowel tegen
klimaatverandering, als tegen armoede. Maar vooral: zij hebben zoveel te verliezen
bij een andere economie. Deze groep heeft een grote systeemrechtvaardigende neiging
omdat ze veel machtsposities bezetten nu. </i><br />
<i><br /></i>
Het vervolg kan je lezen in het boek dat uitkomt... ergens in november! </div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7497542005162546494.post-36968962887039015992017-06-26T22:51:00.000+02:002017-06-27T22:46:50.428+02:00Zomerdromen<div class="MsoNormal">
<!--[endif]--><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<img alt="Gerelateerde afbeelding" height="240" src="https://i2.wp.com/contenidos.enter.co/custom/uploads/2015/12/12299257_10156352471475253_4487822770188992943_n.jpg" width="320" /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Naar het concert van Coldplay gisteren en dus vandaag nog
met mijn head full of dreams. En over een weekje weg op vakantie; hoog tijd om
in te pakken, dus… Al lukt dat nog niet echt, moet ik toegeven. Met een tuin
vol oogstrijp fruit zien mijn dagen er momenteel wat bizar uit: overdag vorming
geven, daarna fruit plukken en laten wachten, administratie bijwerken en mails
beantwoorden met vele leuke uitnodigingen voor opdrachten in de herfst en
uitdagingen in het volgend voorjaar en daarna in de stille uurtjes als de nacht
al aanbreekt heerlijke confituur maken. In potten gieten, het licht uit en naar
bed. Niet meteen een gezond ritme, ik weet het. Ik zit erg in de DOEmodus. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
En
met mijn HOOFD zit ik nog erg bij jullie, mijn
‘klanten’, alle mensen voor en met wie ik werk. Ik neem in mijn koffer
heel veel ideeën mee om verder uit te werken, te laten gisten en borrelen: DD
voor leiders, DD voor scholen, DD voor ouders, trainers opleiden in het
PEACEmodel,…Ik zie veel kansen en mogelijkheden. En de rode draad erin is dat
ik wat ik ken en kan verder wil verspreiden in de wereld opdat er veel goeds mee
kan gebeuren op die vele plekken waar het zo nodig is. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
En dat brengt me op wat
ik in mijn HART meedraag van weer een vol jaar met goesting werken. De
gevoelens in mijn koffer hoorde ik weerspiegeld in de woorden van Coldplay:<br />
<br />
<i>Oh I think I landed</i><br />
<i>where there are miracles at work </i><br />
<i>for the thirst and for the hunger</i><br />
<i>come the conference of birds</i><br />
<i><br /></i>
<i>Saying it’s true, </i><br />
<i>it’s not what it seem</i><br />
<i>leave your broken windows open</i><br />
<i>and in the light just streams</i><br />
<i>and you get a head, </i><br />
<i>a head full of dreams</i><br />
<i><br /></i>
<i>you can see the change you wanted</i><br />
<i>be what you want to be</i><br />
<i>and you get a head, </i><br />
<i>a head full of dreams</i><br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Een mix van hoop, positieve energie, dankbaarheid om de
mooie wereld waar we in leven. Mijn zomerdromen nemen handen, hoofd en hart mee
en willen Goesthing weer met veel goesting in de wereld zetten na wat
welverdiende rust.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
De zomer betekent voor mij: energie opladen door bij mijn
gezin te zijn, in de weidse natuur, in de bergen waar ik zo graag ben, door wat
schrijftijd, mediteren en Goesthing verderdenken. En ook zomerse energie geven
in leiderschapscafés waar we aan de slag gaan met Deep Democracy, in de zomerweek in Ohey,
in Thee&Taart in de tuin,… Verdiepen en verbinden, schoonheid en stilte,
dat is wat ik nodig heb. En wat iedereen misschien wel nodig heeft: het is het LOVE&PEACEpaar
uit mijn eerste boek. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Als ik de laatste weken in groepen was voor een vorming, een
teamcoaching, een intervisie dan stelde ik vaak deze drie vragen: Wat DOE je?
Wat VOEL je? Wat DENK je? In de nabespreking van een oefening, in het samen
bespreken van een casus, in het delen van wijsheid in een team. Deze drie
vragen openen ogen, deuren en harten naar nieuwe werelden tussen jou en mij en
in mezelf. Het zijn drie vragen om elke dag bij stil te staan. Om je bewust van
te worden in plaats van zomaar door te hollen. Het valt me op hoe moeilijk
mensen deze vragen soms vinden. Zeker de vraag ‘Wat VOEL je’ lijkt vaak verder
ondergesneeuwd. Al is dat een gek woord om te gebruiken nu er zoveel zon is :-)<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
De komende periode wil ik er een vierde vraag regelmatig aan
toevoegen: wat WIL je? In kleine dingen (bv. wat WIL je eten?) als in grotere
beslissingen (hoeveel WIL je werken?) wil ik bewustere keuzes maken en mensen
bewustere keuzes laten maken. Ik ga mijn Deep Democracyskills dus volop toepassen op
mezelf. Al weet ik in essentie waar veel van mijn keuzes overgaan:
LOVE&PEACE. Het goede doen voor de mensen en/in deze wereld, met liefde en
met oog op vrede en verandering na conflict. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
En ik wens het jou ook toe: dat je kan stilstaan bij wat je
wil vanuit wat je doet, denkt en voelt. En dat daar mooie zomerdromen uit mogen
komen. Die jou en de wereld een stap dichter brengen bij deze essentie: liefde
en vrede, met jezelf, anderen en in de wereld. Dat is tenslotte waar we finaal
allemaal van dromen. Niet dan?</div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7497542005162546494.post-49150544095133672132017-05-25T15:03:00.002+02:002017-05-27T09:47:24.142+02:00Vijf jaar Goesthing<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: center;">
</div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbhx1TiiR-OAGoecbZeKtYagR31f8KcJ-QtBTqmj6e3Qb_xYnG80utuNZSgxDNz-vPWLypDaSYyDOS17Lebe3JGqMdq9U9v5J-q7n0helnjgZP_h8LhDjakjQUSyjJI8pfveqpMzJEOben/s1600/Depositphotos_33016509_s.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="707" data-original-width="707" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbhx1TiiR-OAGoecbZeKtYagR31f8KcJ-QtBTqmj6e3Qb_xYnG80utuNZSgxDNz-vPWLypDaSYyDOS17Lebe3JGqMdq9U9v5J-q7n0helnjgZP_h8LhDjakjQUSyjJI8pfveqpMzJEOben/s320/Depositphotos_33016509_s.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
Een mens is op zoek naar <b>inclusie, invloed en intimiteit</b>. Anders gezegd stelt elke mens zich
de vraag of zij in een bepaald gezin, in een groep, in een samenleving: Erbij
hoort? Of haar stem gehoord wordt? Of ze er mag zijn met wie zij is? Deze drie
i’s, deze fundamentele bestaansvragen voor een mens, eigenlijk is dat de kern
van waar ik mee bezig ben in mijn Goesthingproject.<br />
<br />
Het zijn de vragen die
ertoe doen voor de mensen in de organisaties-in-transitie die ik begeleid, het
zijn de vragen die zich stellen in onze wereld vandaag waar migratie en de
klimaatopwarming het samenleven op scherp stellen én het zijn ook vragen waar
ik zelf mee aan de slag ga op mijn persoonlijk en professioneel groeipad. Deze
drie dynamieken van in-en uitsluiting, macht en onmacht, erkenning en
verwerping zijn fractale patronen die je terug ziet keren in zoveel vragen van
deze tijd. Ik laat je even delen in een
aantal vormen waarin ik ze tegenkwam de laatste weken in mijn werk:</div>
<div class="MsoListParagraphCxSpFirst" style="mso-list: l0 level1 lfo1; text-indent: -18.0pt;">
</div>
<ul>
<li><span style="text-indent: -18pt;">In het coachen van pioniers die tegen de stroom
in varen, experimenteren en <i>outside-the-box</i>denken en handelen, stellen zij zich
de vraag of ze wel thuishoren in de organisaties waar zij werken en waar
stabiliteit, continuïteit en comfort ook belangrijke elementen zijn.</span></li>
<li><span style="text-indent: -18pt;">In het lesgeven over interculturele communicatie
popt de vraag wie zich aan wie moet aanpassen weer veel meer op. Mijn
discours over wederzijds van elkaar kunnen leren wordt al snel vertaald als een
aanval op de ‘autochtone’ bevolking.</span></li>
<li><span style="text-indent: -18pt;">In het begeleiden van organisaties heb ik steeds
meer oog voor dieperliggende kwetsuren die doorwerken tot in de dagdagelijkse
interactie. Met de tools van Deep Democracy proberen we toxische stoffen te
kanaliseren zodat er weer beweging komt in wat gestokt is in de communicatie, die vaak gevoed werd vanuit een angst voor conflict. Een angst om niet meer graag
gezien te worden als je zegt wat je te zeggen hebt. Maar juist het niet aangaan
van een conflict schaadt de relationele bedrading van een organisatie. En kan
zorgen voor systeemtrauma of organisatieburnout.</span></li>
<li><span style="text-indent: -18pt;">In het geven van de Deep Democracy levels,
wanneer we pijlen gooien, gaat het in de leergroepen over ‘Mag je scherp zijn? Zeggen
waar het op staat?’ versus ‘Er is nood aan nuance, aan veiligheid’ of over ‘Ik
ben een insider’ versus ‘Ik ben een outsider’ of nog ‘Ik voel me vrij om te
zijn wie ik ben in deze groep’ versus ‘Ik voel me onvrij’. Door het gesprek
tussen uitersten aan te gaan ontstaan creatieve voorstellen over hoe we met de
groep verder aan de slag gaan en is er ook ruimte voor persoonlijke groei.</span></li>
<li><span style="text-indent: -18pt;">In mijn nabije omgeving zie ik mensen die aan de
deur gezet worden omwille van hun mening, omwille van wie ze zijn en vooral
welke (minderheids)stem ze laten horen. En ik besef dan dat het in zekere zin
ook een luxesituatie is om zelf ondernemer te zijn, zelf te kunnen bepalen wat
jouw boodschap is, zo radicaal te mogen zijn als je zelf wil. Met als bottomline
natuurlijk wel dat er klanten zijn die je boodschap willen horen.</span></li>
</ul>
<br />
Goesthing bevordert de <b>PEACEpraktijken</b>. Zowel voor mij, de mensen
in de groepen waarmee ik werk en ik hoop zo een bijdrage te kunnen doen aan
deze wereld-in-transitie. Om het tij te keren hebben we nood aan andere
praktijken, andere wijzen van denken en handelen. Ik vatte ze in mijn eerste boek
samen in het letterwoord PEACE. Bij Goesthing:<br />
<ul>
<li><b style="text-indent: -18pt;">P</b><span style="text-indent: -18pt;">raten we vrijmoedig: over wat we waarnemen en voor waar aannemen. </span></li>
<li><b>E</b>n-en denken en handelen we: door te leren wat er zich in heel
verschillende contexten en vanuit verschillende perspectieven aandient, ons
oordeel uit te stellen en eens breder en dieper te kijken dan onze neus lang
is.</li>
<li><b>A</b>anvaarden we anderszijn, omdat we ons realiseren hoe anders we
zelf zijn. En we oefenen mildheid. En we komen onze grenzen tegen en leren die
expliciteren.</li>
<li><b>C</b>reëren we Coöperatief door mensen en/in groepen samen te brengen met
oog voor ieders bijdrage en een uitdaging net iets verder te laten gaan dan wat je
kan of kende. We ervaren dat heterogeniteit in een groep een meerwaarde kan
zijn in het samenwerken</li>
<li><b>E</b>rvaren van Eigenwaarde is wat we willen bereiken voor onszelf en
iedereen waar we mee samenwerken. Als mensen zich erkend weten in wie ze zijn,
dragen ze bij aan een wereld waar LOVE&PEACE geen utopische woorden meer zijn!</li>
</ul>
<br />
Dit werk mogen doen, elke dag
opnieuw maakt me heel dankbaar. Ter gelegenheid van Goesthings 5-jarig bestaan
wil ik dan ook graag wat <b>Gouden Pijlen</b>
schieten:<br />
<div>
<ul>
<li>Naar mijn klanten: dank voor het vertrouwen en
de groeiruimte. </li>
<li>Naar mijn Thee&Taart heldinnen en gasten:
dank voor de bijzondere en inspirerende bijeenkomsten. </li>
<li>Naar alle DeepDemocracy-cursisten, facilitators,
instructors, supervisors en elders die op mijn pad kwamen: dank om zo’n
waardevol werk in de wereld te brengen.</li>
<li>Naar mijn intieme kring: mijn partner, kids en
vriendinnen: dank om te geloven in mij met de nodige kritische noten die me op
het juiste pad houden.</li>
<li>Naar de natuur: dank om me rust te geven en krachten
op te doen.</li>
<li>Naar het Universum: dank voor het appèl dat ik
mag voelen om in deze wereld een verschil te maken.</li>
</ul>
</div>
<div>
<div class="MsoNormal">
<br />
En na 5 jaar gaan we natuurlijk door! Heel veel plannen
zitten in mijn hoofd, veel projecten liggen in mijn handen en met veel warmte
in het hart wil ik verdergaan op dit pad. Wat je mag verwachten?<o:p></o:p></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpFirst" style="mso-list: l2 level1 lfo3; text-indent: -18.0pt;">
</div>
<ul>
<li><span style="text-indent: -18pt;">Een tweede boek: ‘Koken met groepen’ is de
werktitel en het gaat over het Deep Democracy-werk in relatie tot de wereld
vandaag.</span></li>
<li><span style="text-indent: -18pt;">Nog meer en een gevarieerd aanbod in Deep
Democracy.</span></li>
<li><span style="text-indent: -18pt;">Een nieuwe website, in samenwerking met de Communicatieklusser</span></li>
<li><span style="text-indent: -18pt;">Nog meer Thee &Taart.</span></li>
<li><span style="text-indent: -18pt;"><i>Train the trainers</i> zodat meer mensen
interculturele communicatie en competentie kunnen verspreiden in de wereld. </span></li>
<li><span style="text-indent: -18pt;">Love&Peace-workshops</span></li>
<li><span style="font-size: 7pt; font-stretch: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: normal;"> </span><span style="text-indent: -18pt;">Inspirerende lezingen</span></li>
</ul>
<br />
Dus… tot gauw!<br />
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Fanny<o:p></o:p></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7497542005162546494.post-80073816011761558852017-04-18T23:34:00.003+02:002017-04-18T23:34:38.031+02:00Deep Democracy geeft je vibes<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Het laatste jaar werk ik actief in een aantal organisaties
met de tools van Deep Democracy. Deep Democracy is een methode die aan besluitvorming
doet met inclusie van de stem van de minderheid. En die een specifieke aanpak
hanteert in conflictresolutie, waarbij verschil niet geschuwd wordt. De organisaties
waar ik mee werk, geven me feedback over hoe Deep Democracy voor hen werkt door
wat ze zeggen en hoe ze evolueren. In deze blog deel ik graag die feedback met
jou. Ik vat ze samen onder de titel ‘Deep Democracy geeft je VIBES’.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
De V staat voor VITALITEIT. Deep Democracy gaat aan de slag
met mensen en/in organisaties en kijkt naar organisaties als levende systemen.
Waar oude patronen soms zo ingesleten zijn dat ze deel uit gaan maken van het
DNA van een organisatie en dat ze voor wie er dagelijks in leeft onzichtbaar
worden. Patronen die het waard zijn om te behouden omdat ze levengevend zijn en
patronen die tegenwerken of in de weg staan van noodzakelijke veranderingen.
Ofwel omdat de organisatie aan verandering toe is of omdat de context waarin de
organisatie werkt aan verandering onderhevig is. Aan dat laatste ontsnapt
trouwens geen enkele organisatie meer. De samenleving rondom ons verandert aan
zo’n sneltempo dat geen enkele organisatie nog kan blijven wie ze was zonder
een fossiel te worden. De tools van Deep Democracy kunnen helpen om de
noodzakelijke stappen te zetten in de richting van innovatie en creativiteit. Getuige
volgende reactie: “Door bewuster te zien en te kunnen benoemen, ook tegenover
elkaar, wat ons tegenhield, is er ruimte gekomen om vernieuwende ideeën een
kans te geven tot bloei te komen. We zijn als team en als organisatie gegroeid,
niet alleen figuurlijk maar ook letterlijk, oa in onze omzet.”<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
De I staat voor INCLUSIE. In elke groep stellen mensen zich
de vraag: hoor ik erbij of niet? En wat is er nodig om bij deze club te horen, of
ook hoe geraak ik er in? In elke organisatie zijn er geschreven en vooral ook
ongeschreven regels die bepalen of je erbij hoort. En tussen teams en afdelingen of tussen
organisaties of mensen in organisaties spelen in-en outgroupfenomenen, Wie behoort
tot de club, tot de kliek, dat zijn ‘de goei’ en die kunnen niets fout doen,
meer nog elke prestatie, ook al is het een meevaller wordt aan hun kunnen en
kennen toegeschreven. Bij de outgroup is dat net het omgekeerde: als zij een
fout maken, wordt het aan hen persoonlijk toegeschreven, wat goed loopt is puur
toeval. Dat is wat we de fundamentele attributiefout noemen. Als we dit niet
zien, resulteert dit vaak in een verregaande polarisering en verharding van
conflicten. De DDtools helpen om weer helder te zien in wat er zich voordoet in
een groep, in onze toeschrijvingsgewoontes. Door met elkaar in dialoog te gaan
nemen we onze projecties terug. De anderen die toch zo anders waren blijken
ineens hetzelfde te willen als wij. We delen misschien meer dan wat ons
verdeelt. En waar we anders in zijn, kan misschien een verrijking zijn. Hoe
nemen we die andere stem mee? Wel in de methode van inclusieve besluitvorming
staan we niet alleen stil bij wat de meerderheid wil, maar we luisteren ook
naar de minderheid en wat die kan toevoegen. Dat leidt soms tot verrassende
resultaten.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Een getuige vertelt: “Door consequent de vraag te stellen
‘wat heb je nodig om mee te kunnen gaan’ kwamen er nieuwe en onverwachte
toevoegingen naar boven. En waar we dachten dat het telkens dezelfde mensen
zouden zijn die die lastige minderheid vormden, het tegenkamp, bleek dit lang
niet altijd het geval te zijn. Ik ontdekte dat ikzelf soms ook veel meer tegen
was dan ik zelf gedacht had. “<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
De B staat voor BEWOGENHEID, de emoties die ons leiden naar
echte betrokkenheid en engagement. We komen maar in beweging als iets ons
raakt. In de processen van Deep Democracy staat de deep voor het werken met
diepere lagen van de ijsberg die wij zijn als individuen en als groep. Niet
alleen rationele elementen spelen dan een rol, maar ook emoties en niet-rationele
elementen krijgen ruimte. Ze zijn soms even waardevolle richtingaanwijzers naar
een oplossing. Meer nog onder de waterlijn ontdekken we wat ons werkelijk
drijft, wat ons beweegt. Ook al zijn het aanvankelijk soms ‘negatief’ geladen
emoties. Eigenlijk is er geen negatief of positief. Er is wat er is en daar
werken we mee. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Een getuige: “De ongelofelijke woede die nu in me naar boven
kwam, was echt een verrassing voor mij. Daar bij stilstaan en dat dat er mocht
zijn, deed me beseffen hoe ver-ont-waardigd ik was. En dus wat voor mij zo van
waarde was. Dat was het keerpunt in mijn relatie.”<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
De E is de mannelijke tegenhanger van de eerder vrouwelijke
component hierboven. De E duidt op EFFECT, op resultaten. En ook die zijn er
duidelijk als je met de DDtools aan de slag gaat. Een manager in een
overheidsbedrijf doet vaak en wanneer het maar past een check-in. Zo komen agendapunten
die toch spelen en vroeger de bespreking in de vergadering saboteerden sneller
boven water. Resultaat: er wordt korter en efficiënter vergaderd en er zijn
minder frustraties in het team. Een ander merkbaar en meetbaar effect, vertelde
een teamleider uit de hulpverlening: “Sinds ik met de Deep Democracytools aan
de slag ben gegaan is er minder ziekteverzuim in mijn team. De werksfeer is
merkelijker beter; dat zal er zeker mee te maken hebben.”<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
De S van SAMEN: Deep Democracy zorgt ervoor dat we de
samendimensie, die we zo vaak kwijt zijn in deze wereld vandaag, terugvinden.
Niet voor niets is deze methode ontstaan in Zuid-Afrika en staat ze dichtbij
benaderingen als Ubuntu. “Ik ben omdat wij zijn”. Dat is alvast een heel ander
uitgangspunt dan “Ik denk dus ik ben.” Deep Democracy tracht het wij/zij denken
te overstijgen en vertrekt ook fundamenteel vanuit het collectief ipv vanuit
het individu. In die zin is het een benadering die zeker ook enkele van onze
culturele codes kraakt. Een ervaren procesbegeleider zegt het zo: “Nooit keek
ik naar een groep als een collectief; het is wonderlijk wat je ziet als je zo
gaat kijken. “<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Voor mij is het duidelijk: Deep Democracy geeft je vibes!<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<i>Interesse gewekt? Ga zelf aan de slag met de tools van Deep
Democracy en volg een cursus bij Goesthing om dit te leren.</i><o:p></o:p></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7497542005162546494.post-90506488380622274032017-04-18T20:09:00.001+02:002017-05-28T21:52:57.106+02:00In gesprek met Myrna Lewis over het werken met Deep Democracy als het extreem wordt<br />
<br />
<div class="MsoNormal">
In the world today polarisation is omnipresent also in our
daily conversations. How can Deep Democracy find answers to questions that
occur in interaction between people. Is the method strong enough to sit in the
fire? Myrna Lewis, founder of the Lewismethod of Deep Democracy in conversation
with Fanny Matheusen, instructor of the method in Belgium. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Fanny: </b>In organisations where I worked lately I met a lot of
ill and insane people. The roles of autism, and psychopathy were present in
these organisations. Sometimes in a very extreme way. Often also attached to
people in leadershippositions. The team where I worked with outed the desire to throw them out, to get
rid of these people. I know from my Deep Democracyperspective that although you
can ask or oblige people to leave, that the role will stay. So these practices,
urged me to state these questions: is there always a pathway to keep everyone
on the bus? Is it safe to spread the role if this is a role of insanity?<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Here are some thoughts form Myrna’s side: </b>For people with
specific problems or needs, the Deep Democracy method surely offers
opportunities but is as well a challenge or burden in other ways. If we talk
about autism what would surely help a person in a leadership position is to be
able and to learn to follow the four steps in decisionmaking. The guidelines
structure for them the interaction. What would be difficult for people with
autism is that they don’t talk so easily about emotional stuff. They would
prefer to talk about taskoriented stuff. So we will need the others to bring in
the emotions. And here’s an insight: everyone finds it hard to bring in
emotions, we’re not used to do that. So in a way there’s no need tot make autism bigger than it is. Normalize it and recognize that in a way we are all
autistic. People with autism can be seen in this way as a gift for others or
their organisation. They give us the opportunity to become aware of this side
in ourselve that is afraid, confused to express emotions. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Fanny:</b> That is a beautiful way to loosen the burden of this
role of autism. And at the same time I realize that this will not do as an
answer to the problems of the team I have in mind. They really ask themselves:
ragarding that this person holds the role of autism so strongly, can he be not in
the right position. So in a way they ask themselves : do we want a person with
autism in a leadershiprole or is it not compatible? <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Myrna:</b> You can have a debate about this question. It is
sensitive but can bring a lot of wisdom in the group if you can clearly state
the debate: like for instance the question: is he in the right position or is
he not? In earning the grains, you give people the opportunity to take back
projections and see what’s their part in
what happened. As well for the team as for the leader. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Fanny:</b> But what with the role of psychopathy in a leadership
position. To me it seems a thougher role to tackle because what’s typical about
psychopathy is that the people who hold this role are often very bright,
intelligent and strategic clever. They will not take any account on what’s
happening, but often put the blame on their ‘victims’. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Myrna:</b> To resolve tensions in such a team where psychopathy
is a role, the first thing to do is to recognize that there was a system
default. A person can play out the psychopath as long as other people don’t
talk about what’s happening with each other. The psychopath tackles them one by
one. And if they do not talk amongst them, he can keep on doing what he does.
In a way the ‘victims’ become perpatrators by not speaking out. That’s why
there’s often a feeling of guilt. They didn’t assist each other. So in a way
you need to flip it. They talk about a person that did harm to them, but ask
them: what do you do now? And what did you do? Everybody is taking part in the
system. To recognize this is the first step in healing. More difficult and, to
be honest, maybe not possible even, is to get the person in the psychopatic
role to recognize this. Those people are one of the thoughest groups to work
with. They don’t feel any guilt. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Fanny:</b> And once people recognize what happened, a lot of
stuff deep down under the waterline, you can start using the tools to lower the
waterline and resolve the tension further?<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Myrna:</b> Exactly. That would be the next step to do. Where craziness
is in the room, it tends to weaken when you give people tools to tackle it.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Fanny:</b> One of those very powerfull tools is throwing the
arrows and go into conflict. The question I want to ask you here is about the
premisses before we go into an argument or a Let’s Talk. Before we even start,
we go through tree premisses: no one has the monopoly on the truth; we do this
to learn; we are in relation. Anyway how you state it, these are very important
principles. And unless you have an agreement, you cannot start the process. So my question at this point is, what do you
do when people don’t agree? When they say f.e. ‘these are not people for me,
not humans, so I’m not related’ or ‘I am right, I have the truth’<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Myrna:</b> Can you give an example of when and whare this could
happen?<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Fanny:</b> I’ll tell you an example, not out of my own practice,
but of some participant in the course. She told the story that she was living
in a neighbourhood with much racial tension and problems in living together.
She wanted to do something about it trying to use the Deep Democracytools. She organised
a meeting with people of the neighbourhood. The polarisation came out strongly
and right at the beginning of the meeting. She wanted to have the argument but
people didn’t agree on the premisses. She felt inconvenienced. The meeting
stopped and people went home with the unresolved tension. I confirmed her that
in anyway it was the right thing to do not to have the argument. I also think
she was not in the neutral position. That could have caused even a more
stronger polarisation. So maybe she should call someone in from the outside to
facilitate. Would that be an option you think?
I’m curious to hear your view.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Myrna:</b> If people don’t want to be in relation, we cannot use
the Deep Democracytools, that’s clear. The first thing to do here, as I see it,
would be to talk in their groups separately. The tensions in the ‘black’ group
and the tensions in the ‘white’ group should be tackled first. And than there
would be space to see if they could work together. So in the group that wants
integration, they need to look at the existing racism they have. This role will
come up if they talk to each other in this group. In tackling the isuue of
prejudices and racism amongst them, they already heal the field. They can think
now about ways how to approach the other group. In the white racist group, the
group that don’t want even to speak to people of colour or their ‘integration-friends’,
you need te search for some sprankle of connection. In a way they would have a
question about: ‘if we want to live here, how do we let make it work?’ You
could have a debate on this. And try to gain as much rolefluidity as possible
in healing the field. In both groups a neutral facilitator is a must. The woman
that initiated the meeting now, was herself too much involved and even if she
could have taken a neutral stance she would not have been seen by the others as
neutral enough. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Fanny: </b>Yes, sure, because there where already so much
stereotypes going around. In such a field, neutrality becomes even more
important.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Myrna: </b>Indeed. Stereotypes make us not want to see the
person who he or she really is. We don’t want to go in relationship and so we
hide behind the stereotypes. So stating: ‘I don’t want this connection’, ‘I
don’t want to talk to them’ is in a way saying I don’t want to see the person.
To get a breakthrough on this part you could use the metaphor of a divorce.
It’s clear that two people divorcing don’t want to be related as partners.
That’s why they divorce. But could there be a possibillity to parent together and
stay related as parents? <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Fanny:</b> This metaphor can be very useful I think in setting
out the why of the meeting where both groups would gather after having had
their own sessions. This metaphor would lower the expectations of what will be
the goal of meeting each other. We don’t have to be friends, but can we see how
we can be neighbours? <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Myrna: </b>Yes, that’s also being in relation isn’t it?<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Fanny:</b> Thank you for this supervision talk. I will check in with
some of my learners in exploring this further. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7497542005162546494.post-47226651249405928642017-03-22T08:53:00.000+01:002017-03-22T08:53:46.998+01:0022 maart<img alt="Afbeeldingsresultaat voor kinderhand" src="https://janiek.files.wordpress.com/2010/03/handen.jpg" /><br />
<br />
<i>BXL, 22 maart</i><br />
<i>een felle steekvlam van een brandhaard</i><br />
<i>die al jarenlang mensenlevens verwoest</i><br />
<i>en geen God die nog weet waarom dit moest</i><br />
<i>Gegroeid uit geweldloos verzet voor vrijheid</i><br />
<i>nu ten prooi aan grootmachtens geilheid</i><br />
<i>In een bittere strijd om water en land</i><br />
<i>Niet bekommerd om die kinderhand</i><br />
<i>die wil groeien in liefde en vrede</i><br />
<i>zijn we blind voor die smeekbede?</i><br />
<i>Open ogen, deuren en harten</i><br />
<i>voor al wie ver of dichtbij</i><br />
<i>een thuis zoekt</i><br />
<br />
Vandaag op de dag van de herdenking van de aanslagen in Brussel en Maelbeek, wil ik met dit gedicht alle mensen die op de wereld met oorlog en geweld moeten leven herdenken. In het bijzonder de mensen die in Syrië en Irak dagelijks aanslagen meemaken.<br />
<br />
#Rise Up: http://www.kvs.be/nl/rise-up voor de echt prachtige gedichten!<br />
<br />Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7497542005162546494.post-20132439259614193242017-03-07T09:53:00.001+01:002017-03-07T10:00:55.492+01:00Mijn held is een leerkracht<img alt="Afbeeldingsresultaat voor mijn held is een leerkracht" src="https://img0.etsystatic.com/166/0/8760653/il_340x270.1123888370_lb92.jpg" /><br />
<div class="MsoNormal">
“Wees de verandering die je in de wereld wil zien”, zei
Gandhi ooit. Als politici nu eens naar dat principe zouden leven, dan pas zou
er echt iets gaan veranderen. In het hele debat over wiens verantwoordelijkheid
het is dat een deel van de kinderen een onzekere toekomst tegemoetgaan in dit
land omdat ze een gepaste scholing moeten missen, hoor ik zo weinig de echt structurele
analyse. Dat stukje van de puzzel waar politici wél iets aan kunnen doen. Wat
er nu gebeurt is een spelletje ‘blaming the victim’. En dat is geen onschuldig
spelletje. In heel deze discussie voelen mensen opnieuw zich niet thuis, horen
ze er niet bij, zijn ze anders én ook niet goed (genoeg), zij hebben alle schuld
aan hun eigen miserie. Die plaat draaien sommigen nu al een tijdje grijs. De
titelsong ervan is echter vals. Ze vertrekt van de premisse dat er een ‘onze’ samenleving is waar anderen kunnen
bijhoren als ze zich op een bepaalde manier gedragen, bepaalde normen en
waarden volgen, zich op een bepaalde manier wel of niet kleden,…en ga zomaar
door. Een wij/zijverhaal. Daar ligt de valse noot. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Deze samenleving is
fundamenteel van wie er hier en nu woont. De planeet wordt bevolkt door
bewoners die tijdelijk ergens zijn en daar een samen-leven opbouwen. Zo zie ik
het. En dan vertrek je van een ‘wij’, ik en jij en hoe wij daar een ‘wij’ van
maken. Als we vanuit deze grondtoon naar ons onderwijslandschap vandaag kijken,
is veel van wat daar gebeurt ouderwets, uit de tijd, een anachronisme. En daar
moeten we volgens mij op inzetten als we kinderen en jongeren kansen willen
geven in deze samen-leving. Meer nog, ik denk dat het niet alleen van belang is
voor kinderen met roots in migratie dat we daar werk van maken maar voor al
onze kinderen. Wat er vandaag de dag benoemd wordt als een probleem van een bepaalde groep, is eigenlijk het probleem van ons allen. ‘Allochtonen’ zijn
als kanaries in de koolmijn. Ze geven aan waar het in ons systeem grondig fout
loopt. Zij vallen uit de boot en tonen ons de urgentie van het vinden van een
uitweg uit de impasse. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Een paar jaar geleden trokken honderden beleidsmakers,
schooldirecteurs en leerkrachten naar Finland om daar good practices te gaan
bekijken. Buiten wat rommelen in de marge is er met die ideeën weinig gebeurd.
We weten al jarenlang dat er een watervalsysteem is en alle wetenschappelijke
studies tonen aan dat níet de Nederlandse taal, níet de betrokkenheid van
ouders, níet de inzet van de kinderen zelf, maar andere structurele factoren
daar de voornaamste oorzaak van zijn. Fundamenteel gaat het om de organisatie
van ons onderwijslandschap waar een echte hertekening al 15 jaar geleden in de
schuif belandde. Om de inhoud van ons onderwijs dat nog steeds gebaseerd is op
een witte mannelijke middenklassenorm.
En om de opleiding van mensen die in het huidige onderwijslandschap schromelijk
tekortschiet. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Of laat me nog concreter worden met een drietal voorbeelden
Een eerste. De testen die we gebruiken om kinderen en jongeren te heroriënteren
zijn gebiased. Ze vertrekken van een meting van intelligentie die getest is op
een normatieve groep die niet overeenkomt met de huidige populatie. Nochtans
zijn er remedies: er is een hele beweging rond <a href="http://www.vclb-koepel.be/professionals/kansenbevordering3/faire-diagnostiek/meer-lezen58" target="_blank">faire diagnostiek</a> die de weg
toont. Veel medewerkers op scholen met wie ik daarover spreek vallen totaal uit
de lucht. Een tweede. Uit het laatste grote <a href="https://www.blogger.com/Baysu,%20G.,%20Phalet,%20K.,%20Brown,%20R.%20(2014).%20Relative%20group%20size%20and%20minority%20school%20success:%20The%20role%20of%20intergroup%20friendship%20and%20discrimination%20experiences.%20British%20Journal%20of%20Social%20Psychology,%2053%20(2),%20art.nr.%2010.1111/bjso.12035,%20328-49.%20(citations:%204)%20(IF%20publication%20year:%201.91)%20(most%20recent%20IF:%201.8)." target="_blank">onderzoek</a> in Vlaanderen bij 5500
scholieren bleek dat een cruciale beschermingsfactor tegen het watervalsysteem was
vrienden hebben in de dominante meerderheidsgroep. Elkaar leren kennen, kansen
op ontmoeten creëren. Dat is wat we zouden moeten doen. Maar de huidige debatten
drijven polarisering op de spits ook tussen deze jongeren en hun ouders. Een
derde cruciale factor voor jongeren om te slagen is – blijkt uit zeer veel
antropologisch <a href="https://www.onderzoek.hu.nl/onderzoekers/maaike-hajer" target="_blank">onderzoek </a>op scholen-… een leerkracht die in hen gelooft. Daar
kunnen we allemaal wel van meespreken. Wie heeft er niet een leerkracht voor
ogen die jou net dat zetje in de goede richting gaf? Het was soms een
leerkracht die voor je zorgde als het nodig was, in andere gevallen was het juist
die leerkracht die je eens goed de waarheid zei. Dat zetje ziet er dus erg
anders uit. Maar wat deze leerkrachten gemeen hebben is dat ze geven om die
jongeren. To care not to cure. Dat is waar het echt om gaat. En dat graag zien
gaat veel verder dan verdraagzaamheid. Het is een zorgzaamheid die ons moet
aanzetten werk te maken van: een warm onthaal van ouders en kinderen op school,
alert zijn voor onze stereotypen en vooroordelen als we ouders en kinderen
bejegenen en als we over hen spreken in de leraarskamer, ons leermateriaal
zorgvuldig te kiezen zodat alle stemmen erin aan bod komen, onze school zo in
te richten dat iedereen er zich thuisvoelt, met passie les te geven en kinderen
en jongeren hiermee te besmetten zodat ze hun eigen pad kunnen vinden in het
leven, leefregels te maken van en met de jongeren waar controle en discipline
niet meer de ordewoorden zijn maar wel respect en dialoog. Dat is de school
waar ik van droom als leerkracht én als ouder. Maar wie werkt vanuit zijn hart
om dit te kunnen realiseren wordt afgedaan als naïef, utopist en er wordt je de
raad gegeven wat kalmer aan te doen, want je zou wel eens op een burnout kunne
afstevenen. En dat is in vele gevallen ook jammer genoeg wat we zien gebeuren
met net die mensen die vol vuur het juiste proberen te doen. Wat is dat juiste,
als we denken vanuit een ‘wij’? <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Als we in deze samenleving in transitie een verschil willen
maken, dan zijn er twee levensgrote uitdagingen. Migratie en het ecologisch
evenwicht. Beiden zijn nauw verbonden met elkaar. Beiden roepen gelijklopende
angsten en onzekerheden op bij mensen. Beiden worden nu nauwelijks au serieux
genomen door het beleid. Eigenlijk zou het daar de hele tijd over moeten gaan
en zou een deftig onderwijsbeleid daaraan moeten getoetst worden. Als we willen
samenleven op deze planeet moeten we kinderen en jongeren meenemen in dit
verhaal. Onderwijs speelt een cruciale rol. Maar dan zal het wel snel van koers
moeten veranderen. Want op dit moment is het onderwijs daar buiten wat
themalessen en VakOverschrijdende Eindtermen (de VOETprojecten) nauwelijks mee
bezig. Het zijn niet de leidraden om ons onderwijslandschap grondig te gaan
hertekenen. Als we competente jongeren willen
vormen voor de samenleving van morgen door competente leerkrachten dan is het
PEACEvijfletterwoord daar een gids in. <a href="https://www.lannoo.be/nl/mijn-held-een-hulpverlener" target="_blank">PEACE </a>staat voor : Praat Vrijmoedig,
En-en denken en handelen, Aanvaard anderszijn, Creëer Coöperatief en Ervaar
eigenwaarde. Deze vijf
handelingsprincipes tonen zich in pionierende leerkrachten en scholen en laat ons
niet vergeten moedige jongeren en ouders die daar het voortouw in nemen. Zij
zijn de échte helden vandaag!<o:p></o:p></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Fanny Matheusen, transitiepedagoge bij Goesthing
(<a href="http://www.goes-thing.be/">www.goes-thing.be</a>), instructor in Deep Democracy, docent Interculturele
Hulpverlening en auteur van ‘Mijn held is een hulpverlener’. <o:p></o:p></div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7497542005162546494.post-3124468792124582552017-02-28T11:35:00.000+01:002017-02-28T13:31:58.850+01:00Waartoe een groep in staat isGraag breng ik jullie het <a href="https://issuu.com/open_universiteit/docs/toolkit_waardecreatie" target="_blank">waardecreatieverhaal</a> over een <a href="http://www.goes-thing.be/e-boek/lerende-netwerken" target="_blank">lerend netwerk</a> dat ik in opdracht van <a href="http://www.hetpuntbrussel.be/" target="_blank">Het Punt</a> (Steunpunt vrijwilligerswerk Brussel) mocht begeleiden. Van september tot februari gingen we samen op weg. Hieronder vind je het verhaal in 4 beelden en veel woorden. Een verhaal van waar een groep toe in staat is.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5fyzd3MTkRCRaJi2CLoY7KO7VtX0krWFGth11ibVxqt2vxSG6g57DioID6vfQoXPOZ-LTBkvi7S9gKA3ifb4dVOrMNyxLekm3MOGNohSzphinre1CUqLzc5noCheNA-xAXFHYYx4ukLhN/s1600/spons_schilder1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="152" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5fyzd3MTkRCRaJi2CLoY7KO7VtX0krWFGth11ibVxqt2vxSG6g57DioID6vfQoXPOZ-LTBkvi7S9gKA3ifb4dVOrMNyxLekm3MOGNohSzphinre1CUqLzc5noCheNA-xAXFHYYx4ukLhN/s200/spons_schilder1.jpg" width="200" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgU0IgH6o_a8-ytZEeIrtzdgxuNdHWl1_GyZAsX282TaDkrglifunFvr6Y701oJICe53I9IfSCOQvGGt9NX5DnY39Ul7heQS2YK1RpmZNc8T5uem74sVLqwmwkqvpbrt-laZpe_MH9z0A4f/s1600/voeten.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><br /></a></div>
<i>En zo kwamen ze bijeen, elk met zijn eigen verhaal en zijn
eigen noden. Met de wil en de wens te leren van elkaar en expertise te
vergaren. Van in het begin wilden zij veel en alles. Als sponsen die alles
wilden opzuigen en elders wat droog is nat maken. Het leren was er in het hier
en nu van de groep, maar vertaalde zich voortdurend naar het daar en dan van de
organisatie. En er werd veel gepraat en uitgewisseld, soms te lang, te
anekdotisch of te persoonlijk en vaak met het gevoel dat het te snel ging, te
kort was. De vragen bleven komen en mondjesmaat ook modellen en kaders, die
kunnen helpen te zien wat mogelijk is of anders kan.</i><br />
<i><br /></i>
<br />
<div class="MsoNormal">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHqbW2u8RSPdvIE4XZ_3-0c-O4oUPlOFry8RGwF54Alh-hYC8GVs9ta4SIwnV_Dw4d0CUaMzLONDKJnytV0eKujALGvFqS-YwI5O5RgCL6qvs7upeVQXSBIh5oGav-RHucFxpkPZUKEMNn/s1600/antieke-spiegels-kuif-spiegel-louie-philippe-groot.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHqbW2u8RSPdvIE4XZ_3-0c-O4oUPlOFry8RGwF54Alh-hYC8GVs9ta4SIwnV_Dw4d0CUaMzLONDKJnytV0eKujALGvFqS-YwI5O5RgCL6qvs7upeVQXSBIh5oGav-RHucFxpkPZUKEMNn/s200/antieke-spiegels-kuif-spiegel-louie-philippe-groot.jpg" width="165" /></a></div>
<i>Deze tools werkten als een spiegel voor de organisatie waar
zij werken, en voor zichzelf. Alles wat geleerd werd was nieuw, nuttig en
haalbaar zowel op persoonlijk en taakgericht vlak voor wie in het lerend
netwerk zat, als ook voor de organisaties waar zijn deel van uitmaken. Ze
leerden op taakgericht vlak heel wat nieuwe dingen van flexivol tot ijsbergen
over de aanpak van diversiteitsvraagstukken en hoe je een gesprek op voeten kan
doen. Dat nodigt uit om met deze tools verder aan de slag te gaan, erop te
kauwen en ze in te masseren in je organisatie. Zij leerden op persoonlijk vlak
over zichzelf en hun plek en rol in de organisatie. Soms leidde dat tot
afscheid, soms tot een betere positionering en alleszins tot een verandering
van mindset, van hoe je in dit werkveld staat. De mystery shoppers zorgden
ervoor dat ook de groep zelf die spiegel kon zijn.</i></div>
<div class="MsoNormal">
<i><br /></i></div>
<div class="MsoNormal">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgU0IgH6o_a8-ytZEeIrtzdgxuNdHWl1_GyZAsX282TaDkrglifunFvr6Y701oJICe53I9IfSCOQvGGt9NX5DnY39Ul7heQS2YK1RpmZNc8T5uem74sVLqwmwkqvpbrt-laZpe_MH9z0A4f/s1600/voeten.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgU0IgH6o_a8-ytZEeIrtzdgxuNdHWl1_GyZAsX282TaDkrglifunFvr6Y701oJICe53I9IfSCOQvGGt9NX5DnY39Ul7heQS2YK1RpmZNc8T5uem74sVLqwmwkqvpbrt-laZpe_MH9z0A4f/s1600/voeten.jpg" /></a></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<i>Gewapend met de tools en gesterkt door de spiegel die hen
was voorgehouden, stonden ze nu sterker in hun schoenen om te gaan doen wat zij willen doen. Er is immers nog heel wat
werk aan de winkel in hun organisaties en tegelijkertijd is er ook het besef dat
er al heel wat aan het bewegen is. Praktijkverhalen zijn daarin een leidraad,
good practices én successful failures. Zo
leerden ze zoeken naar een draagvlak in hun eigen organisatie. En zo leerden ze
ook zichzelf en elkaar dragen. Ze beseften ze dat ze terechtgekomen waren in
een groep van ware medestanders!<o:p></o:p></i><br />
<i><br /></i></div>
<div class="MsoNormal">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8r3OB81gYq_owO2NRUAeJmj1VAlkJ3uaNPvVn0MbETrMVLmW5M95Tya1S3Iif6Sn1HZExCXNoZQxrGZTN-oi0YoGwrHeASNPQx3scTKTzo3zQgmDx_YqAnxZjWzPOkmN_ZEseZxV1Ep5b/s1600/paardenbloem-zaden-in-blauwe-rug1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8r3OB81gYq_owO2NRUAeJmj1VAlkJ3uaNPvVn0MbETrMVLmW5M95Tya1S3Iif6Sn1HZExCXNoZQxrGZTN-oi0YoGwrHeASNPQx3scTKTzo3zQgmDx_YqAnxZjWzPOkmN_ZEseZxV1Ep5b/s1600/paardenbloem-zaden-in-blauwe-rug1.jpg" /></a></div>
</div>
<i>En nu is het tijd om te gaan: aan het einde van de rit is er
veel werklust, de wil om te gaan toepassen, wat in de mindset gegroeid is: een
inclusievere manier van denken en doen, een droom om in BXL meer mensen mee te
nemen op het pad. Een web is gesponnen van nieuwe contacten en ideeën om nieuwe
contacten uit te bouwen in deze zo veelzijdige stad. Er wordt gebroed op een
heleboel ideeën. De oorspronkelijke doelen zijn verschoven en zoeken nu hun weg
naar nieuwe projecten, met steeds die vraag in het achterhoofd: wat kan mijn
bijdrage zijn aan deze wereld? De paardebloem in bloei strooit zijn zaadjes
uit… benieuwd wat daar uit zal groeien…</i><br />
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<br />
Dit verhaal toont wat een lerend netwerk kan opbrengen en ook wat het niet is. Deze groep jonge mensen had misschien ook nog wel een grote nood aan vorming over dit thema. Het samen zoeken is een andere manier om tot kennis te komen, soms wat moeizamer maar wel steeds dichtbij de alledaagse praktijk. Een praktijk die me nog steeds zo vertrouwd is: het werken met vrijwilligers. Heel leuk om daar weer eens intensief mee bezig geweest te zijn. Ik ben ook heel benieuwd naar het product dat uit dit lerend netwerk zal komen: praktijkverhalen gekoppeld aan concrete tools waar ook anderen uit kunnen leren! En <a href="http://www.deepdemocracybelgie.be/" target="_blank">Deep Democracy</a> zal er ook in aanwezig zijn, want in deze groep maakten we uitgebreid gebruik van de tools :-) En dat verdiepte de onderlinge relaties in de groep zeker! Er ontstond een SAMEN.<br />
<br />
En waarde creëren we vooral samen. Daarom werk ik ook zo graag met groepen en teams. De letters van TEAM kan je immers zo invullen: Together Everyone Achieves More!<br />
<br />
Benieuwd naar wat een lerend netwerk jouw team of organisatie kan bijbrengen: contacteer me op <a href="mailto:info@goes-thing.be">info@goes-thing.be</a>.Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7497542005162546494.post-89220656394363303192017-02-10T17:09:00.002+01:002017-02-12T11:41:04.274+01:00Waarom die roep naar een sterke leider?<div class="MsoNormal">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyk8Z9zH0Bi7MijrDRAEu1xvSmohyqCt5tWA-zWeJwo6e7QJ_AH5Kq7zD8ppUWZt9vSMAR7ZugW7YlHZS6TSlwjD35VcU8d2U5ZiZqYmmsL8cA3U6TrghLzTrVkZ2vJwN13IV4dNUiHC_r/s1600/finger_berlijn-600x381.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="253" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyk8Z9zH0Bi7MijrDRAEu1xvSmohyqCt5tWA-zWeJwo6e7QJ_AH5Kq7zD8ppUWZt9vSMAR7ZugW7YlHZS6TSlwjD35VcU8d2U5ZiZqYmmsL8cA3U6TrghLzTrVkZ2vJwN13IV4dNUiHC_r/s400/finger_berlijn-600x381.png" width="400" /></a></div>
<br />
<br />
Laat ons eens naar de samenleving kijken als naar een groep.
En ik haal er even een oud model bij, dat van <a href="http://www.groepsmaatschappelijkwerk.nl/page/het-vier-fasen-model-volgens-tuckman" target="_blank">Tuckman</a>. Hij zegt dat een groep
steeds bepaalde fasen door moet voor ze een goed werkend team kan worden. De
eerste fase is de honeymoonfase, de <b><i>forming</i></b>, de fase van elkaar leren kennen,
mekaars geweldige kanten zien, alles loopt prima en soms loop je zelfs op
wolkjes. Maar dan begint het echte werk. De storm komt op. De groep geraakt in
hevig weer: er ontstaat discussie, mensen dreigen de groep te verlaten, het
wordt soms onduidelijk waar we naartoe gaan en hoe dit zal aflopen. De
<b><i>stormingfase</i></b> kenmerkt zich door een hoog niveau van chaos en gevoelens van
onzekerheid, frustratie en ongeduld. Als de storm weer gaat liggen en mensen
hebben hun verantwoordelijkheid opgenomen voor zichzelf en voor elkaar, voor de
resultaten én voor de relaties, dan kan er een fase inzetten van <b><i>norming</i></b>: er
ontstaan nieuwe regels en afspraken en vervolgens <b><i>performing</i></b>: we kunnen goed
met elkaar samenwerken, de groep versnelt zelfs haar activiteiten en iedereen
werkt op zijn maximale capaciteit.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Als we dit plaatje op onze samenleving vandaag zetten is het
duidelijk dat we in de stormfase zitten. De uitdagingen zijn levensgroot en
levensbedreigend zelfs. Ik noem er twee die het voortbestaan van onze planeet
aantasten als we er niet mee leren omgaan: migratie en de klimaatopwarming. Het
zijn uitdagingen die soms zelfs in ‘storm’taal gevat worden: overspoeld worden
door migranten, het water staat ons aan de lippen, hoogtij(d) voor klimaatactie,
vluchtelingentsunami,...<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
In het <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/The_Eye_of_the_Storm_(1970_film)" target="_blank">oog van een storm</a> voelen mensen zich bedreigd, onzeker en is het in
zekere zin ook ieder voor zich, redden wie zich redden kan. En dan staat er
ineens een sterke leider op die zegt: langs hier, dit is de weg, ik ga jullie
redden. En zelfs als die leider dan alles is wat jij niet bent, zelfs als je
het niet helemaal eens bent, is op een bepaald moment ‘een’ uitweg belangrijker
dan welke uitweg. In plaats van je eigen verantwoordelijkheid op te nemen, je
eigen leider te zijn, kan je je karretje aan iemand anders hangen. Dat geeft
een (soms vals) gevoel van veiligheid en zekerheid. Het is comfortabeler, want
we kennen het. Het appelleert aan oude
patronen uit onze samenleving, de ‘goede
oude (feodale!) tijd’.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
En sterke leiders vervullen ook een emotionele behoefte. Zij
triggeren de hoax (broodjeaapverhaal) dat jij niet je emoties controleert maar
dat anderen dat doen (“jij zorgt ervoor dat ik me ... voel”). In werkelijkheid is dat
niet zo. Denk maar even na: als we met 300 mensen naar dezelfde film gaan,
krijgen we wel dezelfde emotionele stimuli aangeboden, maar we reageren toch
allemaal verschillend: de ene huilt tranen met tuiten terwijl de ander er
onbewogen bij zit, iemand vindt het de beste film ooit terwijl iemand anders
het maar niks vindt. Er komen emoties bij ons op waar we ons tevoren misschien
nog niet bewust van waren, maar dat wil niet zeggen dat we er niet verantwoordelijk
voor zijn, dat we een keuze hebben en dat dit kan veranderen. Dat vraagt soms lef en moed, durven in de spiegel
kijken, werken aan jezelf. In de samenleving vandaag de dag is er niet veel
ruimte voor emoties en staan we soms veraf van wat we echt voelen, wat onze
emotionele behoeftes zijn. Telkens wanneer we in <a href="http://www.deepdemocracybelgie.com/" target="_blank">Deep Democracy</a>-sessies de vraag
stellen ‘Wat heb je nodig om mee te kunnen gaan?’ merk ik dat mensen snel
zeggen ‘niets hoor’ en willen dat die aandacht op hen zo snel mogelijk weer
ophoudt. Toch merken ze later bij zichzelf op dat iets hen in de weg zit om mee
te kunnen gaan in een beslissing. En terecht, want zij zijn de dragers van de wijsheid
van de minderheid, misschien nog onbewust. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
De sterke leider doet het anders: hij neemt in jouw plaats de beslissingen, hij
controleert jouw emoties. Hij neemt je emotionele noden mee in een sterk verhaal,
hij belooft dat je je beter zal gaan voelen als je hem volgt. Dat is een grote
verleiding vandaag. Willen we dit? Willoze poppen zijn? Sommigen doen ons graag
geloven dat het zelfs voor onze bestwil is als we het ons wat minder zouden
aantrekken, niet teveel piekeren over
deze of gene beslissing, ons laten leiden,...<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<b>De sleutel tot verandering is dus dat mensen hun eigen
leiderschap gaan opnemen over hun emoties, ideeën en wat zij willen doen in
deze wereld.</b> Het alternatief bestaat erin niet langer je gevoelens, dromen,
hoop en wensen te projecteren op een sterke leider of op andere
gemarginaliseerde groepen, maar zelf de uitdaging aan te gaan. In de chaos
vandaag zijn er zeker sporen van mensen die deze weg bewandelen, een weg van
vernieuwing en hoop. Denk maar aan de
vele protestmarsen van de <a href="http://deredactie.be/cm/vrtnieuws/buitenland/1.2870814" target="_blank">vrouwen met de roze mutsen</a> op, aan de burgerinitiatieven
die een grote aanhang kennen, aan zelfsturende teams op werkvloeren, aan coöperatieve
bewegingen en bedrijven,... zij groeien... tegelijk met de groei en dreiging van steeds
meer dictatoriale en autocratische leiders. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Vanuit Deep Democracy willen we mensen versterken in het
opnemen van eigen leiderschap, in het terugnemen van projecties op een leider
en zelf authentieke keuzes maken. Het is zeker niet de meest evidente weg en
een trage weg soms, maar wel de meest duurzame op termijn. En ze vertrekt
vanuit een diep respect voor alles wat leeft op onze planeet. Dat kunnen we
niet zeggen van het snelle en brute antwoord dat de ‘sterke leiders’ ons op dit
moment bieden. Hun antwoorden komen vaak ten goede aan een elite, al laten ze
uitschijnen ‘het volk’ te dienen.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ik hoor veel mensen bv. zeggen over Trump: hij heeft de stem
van de minderheid gehoord en begrepen. Ik ben het daar niet helemaal mee eens.
Hij heeft de stem van mensen die zich onderdrukt en genegeerd voelen gebruikt
en opnieuw misbruikt voor zijn eigen gewin. Heeft hij werkelijk geluisterd naar
wat zij vertellen, naar waar zij van dromen, wie zij willen zijn of heeft hij
alleen hun misnoegen, ontevredenheid en onzekerheid geprojecteerd op de
tegenstander in de hoop zo hun stemmen te winnen. Als iemand kan aangewezen
worden als de schuldige voor al jouw leed (“jij hebt mij dit aangedaan”) dan is
diegene die je dat vertelt misschien je redder wel? Dat is een ziekmakende
psychologische strategie, waar vooral mensen gevoelig aan zijn die in deze
samenleving het slachtoffer zijn van publiek misbruik of publieke
verwaarlozing.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<a href="http://deepdemocracyexchange.com/sitting-in-the-fire.html" target="_blank">Mindell</a> geeft een lijst van voorbeelden van wat hij bedoelt
met ‘public abuse’:<o:p></o:p></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpFirst" style="mso-list: l0 level1 lfo1; text-indent: -18.0pt;">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="mso-list: l0 level1 lfo1; text-indent: -18.0pt;">
</div>
<ul>
<li><span style="text-indent: -18pt;">Het gebeurt bij familiebijeenkomsten waar er op
sommige mensen wordt neergekeken omdat ze niet beantwoorden aan de vaak
onuitgesproken (familie)norm.</span></li>
<li><span style="text-indent: -18pt;">Het gebeurt in scholen die kinderen op de
vingers tikken omdat ze de regels niet volgen, die alleen meerderheidswaarden
en geschiedenis onderwijzen en bepaalde communicatiestijlen handhaven zonder
het verschil op te merken.</span></li>
<li><span style="text-indent: -18pt;">Het gebeurt in bedrijven die economisch
succesvol zijn op kap van het milieu, minderheidsgroepen en de noden van
individuele werkers.</span></li>
<li><span style="text-indent: -18pt;">Het gebeurt in openbare diensten, zoals de politie,
die minderheidsgroepen lastigvallen.</span></li>
<li><span style="text-indent: -18pt;">Het gebeurt in de kranten die bepaalde informatie
niet brengen over gemarginaliseerde groepen.</span></li>
<li><span style="text-indent: -18pt;">Het gebeurt in de media die óf minderheidsgroepen
met negatieve stereotypen beladen alsof ze allemaal criminelen of onbetrouwbare
werknemers zijn óf die minderheden negeren en alleen reflecteren over het leven
van de dominante groep.</span></li>
<li><span style="text-indent: -18pt;">Het gebeurt door banken die de midden- en hogere
klassen en hun zaakjes bevoordelen en steunen.</span></li>
<li><span style="text-indent: -18pt;">Het gebeurt door religieuze groepen die zondaars
willen straffen of niet-leden zich slecht laten voelen omdat ze geen enkele
kans zouden hebben op bevrijding.</span></li>
<li><span style="text-indent: -18pt;">Het gebeurt in de medische zorg waar de gevoelens
van patiënten genegeerd worden.</span></li>
<li><span style="text-indent: -18pt;">Het gebeurt in de psychologie die claimt dat bepaalde
gemoedstoestanden losstaan van wat er in de samenleving gebeurt en die mensen
met andere denkbeelden ziek of gek verklaart.</span></li>
</ul>
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="mso-list: l0 level1 lfo1; text-indent: -18.0pt;">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="mso-list: l0 level1 lfo1; text-indent: -18.0pt;">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="mso-list: l0 level1 lfo1; text-indent: -18.0pt;">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="mso-list: l0 level1 lfo1; text-indent: -18.0pt;">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="mso-list: l0 level1 lfo1; text-indent: -18.0pt;">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="mso-list: l0 level1 lfo1; text-indent: -18.0pt;">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="mso-list: l0 level1 lfo1; text-indent: -18.0pt;">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpLast" style="mso-list: l0 level1 lfo1; text-indent: -18.0pt;">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpLast" style="mso-list: l0 level1 lfo1; text-indent: -18.0pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Deze lijst zou nog veel langer kunnen zijn. Wat Mindell
vooral wil aantonen is dat als we ons niet bewust zijn van hoe macht werkt en
hoe onbewust een bepaalde rangorde tussen groepen bepaalde mensen onderdrukt,
begrippen als vrijheid en gelijkheid holle woorden blijven. We kunnen maar
werken aan vrijheid en gelijkheid, aan mensenrechten als we ons bewustworden
van onze eigen geprivilegieerde positie en erkennen dat dit voor anderen niet
het geval is. Dat de samenleving gebouwd is op het horen van de stem van een
welbepaalde groep. Een democratische samenleving zegt al snel dat dit voor hen
niet het geval is. Juist de mythe van de meerderheidsdemocratie zorgt ervoor
dat sterke leiders een grote aanhang krijgen. Mindell zegt het zo: “Democratic
societies that believe they have a policy of nonagression are guilty of public
abuse.” Hij pleit voor oorlog! <b>Als we
niet met elkaar het debat en zelfs het conflict aangaan, kunnen we geen gezonde
samenlevingen worden. </b><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ook als facilitatoren, leiders, leerkrachten en sociaal
werkers staan we hier niet buiten. We
kunnen daders zijn van publiek misbruik. Of we zijn zelf slachtoffers of staan
naast slachtoffers. Vandaaruit willen we soms zorgen voor mensen die gekwetst
zijn, willen we hen beschermen. En dan dekken we soms het conflict of de
spanning toe, brengen we vooral een boodschap van harmonie. Helpen we mensen
daarmee? Ik denk het niet. Deep Democracy breekt een lans om álle stemmen te
kunnen horen, dat álle stemmen aanwezig
zijn. Daarom is het soms nodig om die stemmen te laten horen die er niet zijn
in een discussie, zodat ze kunnen uitspelen, met elkaar in conflict kunnen
gaan. Dit is een pleidooi om niet alleen te praten onder gelijkgezinden, om
niet alleen politiek correct te spreken over wat je ziet gebeuren, maar om
tegenspraak actief op te zoeken. Onszelf te confronteren met de minderheidsstem
die ook in onszelf aanwezig is of je stem te laten horen want als lid van de
meerderheidsgroep ben jij soms ook een minderheid, ben jij soms ook anders. Het
is een oproep om je uit te spreken! <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ik kom net van een training interculturele communicatie voor
ambtenaren. In de evaluatie vielen me twee zaken op. De groep apprecieerde het
enorm dat mensen niet de schijn hadden opgehouden maar echt met elkaar in gesprek
waren gegaan, alle kanten durfden op tafel gooien en ook persoonlijk hadden
gedeeld. En mensen gaven ook aan dat als we op die manier met elkaar in gesprek
gaan een cursus interculturele communicatie veel meer wordt, het wordt leren
over het leven zelf. We worden als mens aangesproken. En we stellen onszelf de
vraag: wat ga ik doen? Hoe denk ik hierover? Wat kan mijn bijdrage zijn aan
deze wereld? We worden bewust en nemen onze verantwoordelijkheid voor onszelf
en voor de ander. Respect is dan geen loos woord, geen synoniem voor passieve
verdraagzaamheid, maar het is echte zorgzaamheid. <b>En is dat niet precies wat
échte leiders doen voor hun team, hun gemeenschap, hun volk: zorg dragen dat alle
stemmen gehoord worden, dat alle stemmen er mogen zijn!</b></div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7497542005162546494.post-20795850943718878322017-01-06T12:32:00.003+01:002017-01-06T12:35:14.094+01:00Vrede in 2017!<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgU7dXHBSb-R8PzfOWmGywJL14oU4EXNQKbLhKz0dFA_m0NB9jY4TP-IkRDt1ly1_hVYjzruGU5wCGobLCTgl7hHDGd077mrPbfm9Yb8XewYRne_GgW8ZvnxxBqfX1bDwWJ4qyej55WxtaF/s1600/peace-self-peace-world.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgU7dXHBSb-R8PzfOWmGywJL14oU4EXNQKbLhKz0dFA_m0NB9jY4TP-IkRDt1ly1_hVYjzruGU5wCGobLCTgl7hHDGd077mrPbfm9Yb8XewYRne_GgW8ZvnxxBqfX1bDwWJ4qyej55WxtaF/s320/peace-self-peace-world.jpg" width="320" /></a></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "arial"; font-size: 14.666666666666666px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><br /></span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "arial"; font-size: 14.666666666666666px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Ik wens jou, je familie, je collega’s op het werk, je kameraden in engagementen en vooral de wereld in 2017 VREDE toe. </span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "arial"; font-size: 14.666666666666666px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><br /></span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "arial"; font-size: 14.666666666666666px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">PEACE,om het met mijn favoriete vijfletterwoord van 2016 te zeggen. </span><br />
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "arial"; font-size: 14.666666666666666px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><br /></span>
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "arial"; font-size: 14.6667px; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><b>PEACE</b></span><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "arial"; font-size: 14.666666666666666px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"> staat voor </span><br />
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "arial"; font-size: 14.666666666666666px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><br /></span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "arial"; font-size: 14.6667px; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><b>P</b></span><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "arial"; font-size: 14.666666666666666px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">raat vrijmoedig </span><br />
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "arial"; font-size: 14.666666666666666px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">...en volg in 2017 een Deep Democracycurus als je je verder wil bekwamen!</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "arial"; font-size: 14.6667px; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><b>E</b></span><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "arial"; font-size: 14.666666666666666px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">n-en denk en handel </span><br />
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "arial"; font-size: 14.666666666666666px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">...en ga niet mee in wij-zij, vreemd-eigen discoursen. Wees een Held en ben je het nog niet: lees mijn boek :-)</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "arial"; font-size: 14.6667px; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><b>A</b></span><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "arial"; font-size: 14.666666666666666px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">anvaard Anderszijn </span><br />
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "arial"; font-size: 14.666666666666666px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">...en kom eens luisteren op een Thee & Taartbijeenkomst naar andere stemmen </span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "arial"; font-size: 14.6667px; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><b>C</b></span><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "arial"; font-size: 14.666666666666666px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">reëer coöperatief </span><br />
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "arial"; font-size: 14.666666666666666px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">...en ga samenhuizen, samentuinieren, teamteachen, duobanen,...of nodig Goesthing uit om samen met jouw groep of organisatie te werken aan de vredevollere wereld</span></div>
<span style="font-family: arial; font-size: 14.6667px; white-space: pre-wrap;"><b>E</b>rvaar eigenwaarde </span><br />
<span style="font-family: arial; font-size: 14.6667px; white-space: pre-wrap;">...en doe een dankbaarheidsmeditatie af en toe: dankbaar dat jij er bent!</span><span id="docs-internal-guid-d68e297f-738b-bb13-2b65-bfc2ab324205"></span><br />
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "arial"; font-size: 14.666666666666666px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><br /></span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; font-size: 14.6667px; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="color: purple; font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><i>Fanny</i></span></span></div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7497542005162546494.post-31888300087197347222016-12-05T11:45:00.001+01:002016-12-05T11:58:45.456+01:00Zwarte Trump: een eigenzinnige kijk vanuit Deep Democracy<div class="MsoNormal">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAaCQ6ly7AhdQdC6nuxoxlg10s2RglWfmM4FxU8-p3OMS6lZNt8fTarWQGKiQcAjunLHqC4HvLYbgFFcMFPtqUcCoz0ChrnWkpQoNn4t39MDaQ5oDBHazSh3XabMSLyk7OPjqYH0xJ0Ev8/s1600/zwartetrump.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="179" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAaCQ6ly7AhdQdC6nuxoxlg10s2RglWfmM4FxU8-p3OMS6lZNt8fTarWQGKiQcAjunLHqC4HvLYbgFFcMFPtqUcCoz0ChrnWkpQoNn4t39MDaQ5oDBHazSh3XabMSLyk7OPjqYH0xJ0Ev8/s320/zwartetrump.png" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
<a href="http://www.deepdemocracybelgie.com/" target="_blank">Deep Democracy</a> is een filosofie, theorie en een praktische
methodiek die verschil bespreekbaar wil maken en komen tot een gedragen
besluitvorming. De methode ontstond in het postapartheidstijdperk in Zuid-Afrika
waar blank en zwart, tot dan toe gescheiden werelden, met elkaar moesten gaan
samenwerken terwijl racisme en uitsluiting welig tierden. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Deze dagen kan ik me niet van de indruk ontdoen dat we ook
in <b>dagen van verdeeldheid</b> leven. In de VS is na de verkiezingen een verdeeld
volk achtergebleven. Zowel tijdens als na de verkiezingen lijken een aantal
muren gesloopt over wat je kan zeggen en doen met je medemens. Zeker als die
medemens donker is, vrouw is, moslim is.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
De methode Deep Democracy maakt het mogelijk <b>dat gezegd
wordt wat er gezegd moet worden</b> en dat alle stemmen gehoord worden. Mensen
vragen me dan en ik vraag het me ook af: kan en wil je wel met iedereen blijven
praten? Wil ik met Trump in dialoog? Hadden we met Hitler moeten spreken? Is er
een grens? Mag hier een oordeel zijn? Is er een manier om deze mensen te
stoppen? En het gaat niet eens om die figuren, maar vooral om een hele massa
mensen die deze meningen delen en er oprecht van overtuigd zijn dat diegenen die
zij als leider kiezen de juiste weg bewandelen. In de analyses zien we dat over
deze mensen gezegd wordt dat ze vaak uit angst voor verlies (van welvaart en
waarden) deze keuze maken. Of zijn het vooral mensen wiens stem allang niet
meer beluisterd werd? Maar nu zij de dominante groep vormen, wat gebeurt er dan
met zij niet niet voor Trump gekozen hebben: worden zij nu de minderheidsstem
die ondergronds zal gaan? Die zal revolteren zoals we nu al zien of op veel
bedektere manieren zal gaan saboteren, zich afkeren van de eigen samenleving,…<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Hetzelfde gevoel krijg in bij de koloniale Pietdiscussie. En
ik zeg hier bewust koloniale Piet, want is dit niet de gevoelige zone waar de
hele discussie om draait? Wat mij in deze discussie vooral opvalt, is dat het
veelal een gesprek tussen mensen van de dominante witte groep is. Zij hebben
het witte privilege om uit te maken of iets al dan niet racisme is, of iets al
dan niet kwetsend is, lijkt het wel. Wordt er met de mensen gepraat om wie het
gaat? Is dat dan een zwarte minderheidsstem? Of is hier ook een soort van
minderheid de witte groep die zich bedreigd voelt in zijn waarden , die tradities
ziet teloorgaan. Is het een gevestigde groep die niet weet om te gaan met de
snel veranderende samenleving om zich heen? Ja, naar wie moet hier eigenlijk
geluisterd worden?<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
En dat brengt me naar een verscherping van wat we vanuit de
<b>methode Deep Democracy </b>ons als doel stellen. ‘Zeggen wat er gezegd moet worden’
is niet hetzelfde als schelden, beledigen, wild om je heen slaan, hele bevolkingsgroepen
veroordelen, stereotyperen en discrimineren. Zeggen wat er gezegd moet worden,
gaat om zeggen waar het echt over gaat, wat er voor jou toe doet, wat voor jou
waar en heilig is. Daarvoor moeten we soms door een fase van geroep en getier,
escalatie van een conflict. In deze methode gaan we ervanuit dat we de hevige
gevoelens die gepaard gaan bij deze conflicten niet gaan wegduwen, verzachten
(al dan niet met een pilletje) of negeren; nee we gaan ze juist naar boven halen,
beleven en vanuit de polarisatie die ontstaat de ‘echte’ kwestie naar boven
halen. Als dit gebeurt in groepen voel je de energie veranderen. Want ten
diepste willen mensen vaak hetzelfde: in vrede en veiligheid kunnen leven,
graag gezien worden, kunnen zorgen voor hun naasten. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
In de dialoog die tot deze inzichten en belevingen leidt,
lijkt met mij dat we twee principes moeten meenemen. Het eerste is het <b>principe
van de bevordering van interactie, van de dialoog</b>. Dat houdt voor mij inderdaad
in dat je blijft spreken met elkaar, niet om te overtuigen, niet om iemand om
te praten of te bekeren, wel om te weten te komen en kunnen erkennen wat waar
is voor hem/haar/hen. En erkennen is niet hetzelfde als gelijk geven. Je kan
iemand erkennen én er je eigen gelijk, je eigen waarheid naast leggen, of
tegenover stellen. Dat is net wat we doen als we een conflict gaan uitspelen en
polariseren: vanuit de erkenning dat niemand het monopolie heeft op de waarheid
en dat we alleen met elkaar kunnen spreken over wat we waarnemen en voor waar
aannemen.<br />
<br />
Een tweede principe is voor mij <b>het principe van niet-uitsluiting</b>.
Als iemand zegt vanuit een racistisch standpunt dat anderen geen mensen zijn en
dus geen recht tot spreken, dan verhindert die de dialoog. Dan kan je niet anders
in mijn ogen dan als facilitator stelling in te nemen en deze mensen uit de
stilte te halen, uit het zwijgen en hen het recht op spreken geven. De
bottomline of leidraad daarin voor mij zijn dan misschien wel de mensenrechten.
Ook al is deze verklaring verre van volmaakt en soms ook moeilijk werkbaar
omdat ze botsende waarden bevat, het is tot nu toe de beste poging om een
wereld vorm te geven waarin er recht op leven is op deze planeet voor iedereen.
<o:p></o:p><br />
<br />
<span style="color: #c27ba0;"><b>Als je morgen aan besluitvorming doet als president of in welke functie dan ook: vergeet dan niet te luisteren naar de wijsheid van de minderheid.</b></span><br />
<span style="color: #c27ba0;"><b><br /></b></span>
<span style="color: #c27ba0;"><b>Als je morgen een kinderfeest wil vieren: geef hen vooral dan je liefde en oprechtheid. </b></span><br />
<br />
<br /></div>
<div>
<i><span style="background-color: white; color: #222222; font-family: "arial" , sans-serif; font-size: x-small;">Dear Mr. President,</span><br style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: small;" /><span style="background-color: white; color: #222222; font-family: "arial" , sans-serif; font-size: x-small;">Come take a walk with me</span><br style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: small;" /><span style="background-color: white; color: #222222; font-family: "arial" , sans-serif; font-size: x-small;">Let's pretend we're just two people </span><br style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: small;" /><span style="background-color: white; color: #222222; font-family: "arial" , sans-serif; font-size: x-small;">And you're not better than me</span><br style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: small;" /><span style="background-color: white; color: #222222; font-family: "arial" , sans-serif; font-size: x-small;">I'd like to ask you some questions</span><br style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: small;" /><span style="background-color: white; color: #222222; font-family: "arial" , sans-serif; font-size: x-small;">If we can speak honestly</span></i><br />
<i><span style="background-color: white; color: #222222; font-family: "arial" , sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span></i>
</div>
<div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7497542005162546494.post-69668383464208865142016-11-08T09:10:00.000+01:002016-11-08T20:02:52.498+01:00It’s all about LOVE?<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiikf9NScQJnBNLuyKS5MYcHOsteUkIxRb-ilppPdj4y5WMQRjCksPkpArg6UFyLEccbFjWtRsfq6Y_r9SAWTcGCRauRpoGMFAwp8W5zQpnNQdbP1FYqRonyrNUdntFUXRvESaUrNE936XO/s1600/Amazing-Photos-Of-People-13.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="233" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiikf9NScQJnBNLuyKS5MYcHOsteUkIxRb-ilppPdj4y5WMQRjCksPkpArg6UFyLEccbFjWtRsfq6Y_r9SAWTcGCRauRpoGMFAwp8W5zQpnNQdbP1FYqRonyrNUdntFUXRvESaUrNE936XO/s320/Amazing-Photos-Of-People-13.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
Migratie is van alle tijden, maar de diversiteit van onze maatschappij kent vandaag een hoogtepunt; deze <b>superdiversiteit </b>roept bij vele mensen onzekerheid op, verwarring, angst en weerstand. Kan liefde daar een antwoord op bieden?<br />
<br />
In de praktijk van de zorg vandaag doen hulpverleners het ‘anders’. Vaak worden zij gezien als soft, naïef, idealistisch. Wat als zij nu net de praktijken laten zien en de talenten ontwikkelen die we nodig zullen hebben in de samenleving van morgen? Zelf zeggen ze dat ze heel gewone dingen doen, maar in deze context en in de organisaties waar zij werken zijn zij ware helden. Zoals Rosa Parks, de vrouw die ten tijde van de rassensegregatie in de VS bleef zitten op de bus. Ze plantte zo de kiem van wat later een burgerrechtenbeweging zou worden. Zij is een held en ik ontmoet in mijn werk als coach en trainer veel van die helden in de zorg. Zij ontwikkelen <b>LOVE-talenten</b> en beoefenen <b>PEACE-praktijken</b>. Laat me jou een verhaal vertellen:<br />
<blockquote class="tr_bq">
Jaren geleden gaf een professor aan de John Hopkins Universiteit (Baltimore, VS) zijn studenten de volgende opdracht: ga naar de sloppenwijken. Neem 200 jongens tussen 12 en 16 jaar oud, onderzoek hun achtergrond en omgeving. Voorspel dan hun toekomstkansen. </blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
De studenten doken in statistieken, praatten met de jongens, analyseerden data en kwamen tot de conclusie dat 90% van deze jongens enige tijd in de gevangenis zouden doorbrengen. </blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
Vijfentwintig jaar later gaf de professor een andere groep studenten de opdracht om deze voorspelling te gaan testen. Zij gingen terug naar dezelfde plaats. Sommige jongens van toen, nu mannen geworden, leefden daar nog steeds, sommigen waren gestorven, sommigen verhuisd, maar ze vonden 180 van de 200 jongens uit oorspronkelijke onderzoekspopulatie. Ze stelden vast dat slechts 4 jongens van deze groep ooit in de gevangenis hadden gezeten. </blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
Hoe kwam het dat deze mannen die nochtans opgroeiden in een broedplaats van misdaad zo’n verrassend goede score haalden? Aan deze onderzoekers werd voortdurend verteld: “Wel, er was een leerkracht…” </blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
Ze gingen hierop door en ontdekten dat het in 75% van de gevallen ging om dezelfde vrouw. De onderzoekers gingen naar deze leerkracht, die ondertussen in een rusthuis voor gepensioneerde leerkrachten woonde. Ze vroegen haar hoe zij zo’n indrukwekkende invloed had gehad op deze kinderen? En of zij hen een reden kon geven waarom deze jongens zich haar zo herinnerden. “Nee”, zei ze,” ik weet het niet”. En dan, de jaren overschouwend, zei ze mijmerend, meer tegen zichzelf dan tegen de onderzoekers: ”Ik zag die jongens graag.”</blockquote>
In de zorg moeten we <b>CARE</b> weer centraal stellen naast CURE. Een doorgedreven patiëntgerichte benadering, waarbij we uitgaan van de echte noden en behoeften van wie onze zorg nodig heeft in plaats van een evidencebased benadering die er vooral op gericht is de professionals in te dekken tegen schadeclaims en hun werkuren te verantwoorden. We lopen vast in ons zorgsysteem. De vele helden die ik ontmoette, kleuren buiten de lijntjes, lappen soms regels aan hun laars en doen wat zij aanvoelen als ‘het goede’. Fatsoenlijke zorg voor fatsoenlijke mensen, is dat niet de bottomline waar het op neerkomt, ook voor de zorg in een superdiverse samenleving? Laten we even kijken naar een voorbeeld:<br />
<blockquote class="tr_bq">
Een thuisbegeleidster in de psychiatrie vertelt me het volgende verhaal. Een patiënt bij wie ze al een tijdje aan huis kwam, begint seksueel getinte toespelingen te maken op hun relatie. Aanvankelijk is ze geschokt en weet ze niet wat te doen hiermee. Tot ze deze opmerkingen echt serieus neemt en met de man in gesprek gaat en de onderliggende seksuele behoefte duidelijk wordt. De thuisbegeleidster beseft dat ze zoveel om deze man geeft dat ze hem niet aan het prostitutiemilieu wil overlaten om aan zijn behoefte te voldoen. Zij zoekt en vindt professionele seksuele hulpverlening. Dit zit niet in haar taakomschrijving, noch is het een interventie die haar organisatie actief zou ondersteunen, maar ze doet het, uit respect, voor hem.</blockquote>
Deze hulpverleenster getuigt van Ootmoedigheid, een combinatie tussen beroepseer en de nederigheid om je eigen referentiekader in vraag te durven stellen. Het is één van de LOVE-talenten die ik benoem in het boek ‘Mijn held is een hulpverlener’.<br />
<br />
Het zijn net deze verschilvragen, deze ontmoetingen met wie verschillend is, de uitdagingen van het omgaan met andere waarden en normen, die ons uitnodigen de essentie van wat zorg is terug onder de loepe te nemen. En zo ervoor te zorgen dat er een gepast zorgaanbod is voor iedereen in deze samenleving. Graag ‘soft’ en liefdevol … als dat al niet meer kan in de zorg?!<br />
<b><br /></b>
<b>Meer weten?</b><br />
Lees het boek - Boek een lezing - Schrijf je in voor de vormingsreeks ‘zorg en zelfzorg in een superdiverse samenleving’. Alle info op <a href="http://www.goes-thing.be/" target="_blank">www.goes-thing.be</a>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/06516827587451957263noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7497542005162546494.post-23635364440810593522016-08-11T12:24:00.000+02:002016-08-11T20:11:16.680+02:00Leven is het meervoud van Lef<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-9-LxoTQf5Er6fs8fdGBDgy9Y2_CqvGrw09CRUzXmvobSa4SefQrr-YSqTpU3KFMyHQPi0G0HjLAuP7z39u1qJ0DaLVQXvzYkKjQeDKFYzTfeCCpJAQoOrhSzUU1X_jUvCTndlXFSCAUF/s1600/lef.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-9-LxoTQf5Er6fs8fdGBDgy9Y2_CqvGrw09CRUzXmvobSa4SefQrr-YSqTpU3KFMyHQPi0G0HjLAuP7z39u1qJ0DaLVQXvzYkKjQeDKFYzTfeCCpJAQoOrhSzUU1X_jUvCTndlXFSCAUF/s1600/lef.png" /></a></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<v:shapetype coordsize="21600,21600" filled="f" id="_x0000_t75" o:preferrelative="t" o:spt="75" path="m@4@5l@4@11@9@11@9@5xe" stroked="f">
<v:stroke joinstyle="miter">
<v:formulas>
<v:f eqn="if lineDrawn pixelLineWidth 0">
<v:f eqn="sum @0 1 0">
<v:f eqn="sum 0 0 @1">
<v:f eqn="prod @2 1 2">
<v:f eqn="prod @3 21600 pixelWidth">
<v:f eqn="prod @3 21600 pixelHeight">
<v:f eqn="sum @0 0 1">
<v:f eqn="prod @6 1 2">
<v:f eqn="prod @7 21600 pixelWidth">
<v:f eqn="sum @8 21600 0">
<v:f eqn="prod @7 21600 pixelHeight">
<v:f eqn="sum @10 21600 0">
</v:f></v:f></v:f></v:f></v:f></v:f></v:f></v:f></v:f></v:f></v:f></v:f></v:formulas>
<v:path gradientshapeok="t" o:connecttype="rect" o:extrusionok="f">
<o:lock aspectratio="t" v:ext="edit">
</o:lock></v:path></v:stroke></v:shapetype><v:shape id="Afbeelding_x0020_2" o:spid="_x0000_i1025" style="height: 99pt; mso-wrap-style: square; visibility: visible; width: 74.25pt;" type="#_x0000_t75">
<v:imagedata o:title="" src="file:///C:\Users\Fanny\AppData\Local\Temp\msohtmlclip1\01\clip_image001.png">
</v:imagedata></v:shape><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Europa - maar laat ons niet vergeten: nog veel meer andere
plaatsen in de wereld – worden opgeschrikt door aanslagen, brutaal geweld op
weerloze slachtoffers. Zijn we in oorlog? Is dit dan die derde wereldoorlog,
waarover gesproken wordt? En moeten we ons daarnaar gedragen met een Patriot
Act, afkondiging van dreigingsniveaus, afsluiten van grenzen en afkondigen van
de noodtoestand. Dus vooral inzetten op het creëren van een gevoel van
veiligheid, dat tegelijkertijd de angst voedt en vijandsbeelden levend houdt.
Want in een oorlog is er steeds wij en zij, de goeden en de slechten, de daders
en de slachtoffers, waarden die het winnen van barbarij. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ik hoor ook een andere stem, een stem die spreekt over de
duiding van de daden van de geweldplegers. Een duiding die uiteenloopt van het
zijn psychisch gestoorde lone wolves tot het zijn goed betaalde criminelen tot het
zijn vertolkers van een malaise in deze samenleving. Deze duidingen roepen
alleszins op tot andere gevoelens dan louter angst: ze willen ook empathie
oproepen en nodigen uit tot zelfkritiek. Want als het psychisch gestoorde
mensen zijn die dit doen, investeren we dan misschien niet genoeg in
traumatherapie en in een gepast onthaal en opvang voor wie zijn land ontvlucht?
Als het criminelen zijn, is er dan geen legaal werk voor hen te vinden misschien,
is er sprake van discriminatie op onze arbeidsmarkt? Als het wanhoopskreten
zijn, hoe kunnen we dan werken aan het erbij horen in deze samenleving, de
Vlaamse, Belgische, Brusselse of wereldsamenleving? Deze vragen nodigen
alleszins uit tot meervoudig kijken. Maar daar heb je wat lef voor nodig. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Lef komt van het Hebreeuwse woord ‘lev’ wat hart betekent.
Als je met je hart kijkt naar wat er gebeurt in deze wereld stel je andere
vragen en kom je met andere ideeën en oplossingen, die misschien niet zo
populair zijn, niet op korte termijn oplosbaar en die je niet eenzijdig kan
nemen. En ik roep iedereen op, maar zeker ook onze politici, om deze dagen wat
meer lef te hebben. Ik las in het boek <a href="http://www.nieuwwij.nl/opinie/recensie-van-kairos-een-nieuwe-bevlogenheid/" target="_blank">Kairos</a> over het
verschil tussen oikos en polis bij de Grieken. Maatregelen in het samenleven op vlak van ‘oikos’, waar ons woord economie van is afgeleid, betreffen het
dagelijkse korte termijn denken, het afmeten en berekenen van wat hier en nu
nodig is. Polis, en daar komt het woord politiek van, gaat over de grote
dromen, de grandioze ideeën, de utopieën. In het beleid dat nu gevoerd wordt, merk
ik weinig polis en veel oikos. In functie van nakende verkiezingen, in de waan
van de dag worden maatregelen genomen die soms niet eens nieuwe maatregelen
zijn maar een bevestiging van de bestaande orde, van het lopende huishouden. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Vraagt deze tijd niet net om verder durven denken dan dat en
kijken op de lange termijn wat er nodig is, durven stilstaan bij een droom van
een samenleving waar we naartoe willen. Dat vraagt Lef, van een politicus, van
een dienstverlener, van een leerkracht, van ieder van ons. In de woorden die je
spreekt, in je handelen steeds die droom voor ogen houden van een ecorechtvaardige
samenleving. Dat kan je alleen doen als je daarin de verschillende stemmen
durft beluisteren, vanuit empathie meervoudig leert kijken en wars van conventies
doet wat juist en goed is. Met Lef creëer je samen-Leven. Een samenleven dat
volgens <a href="http://www.dewereldmorgen.be/artikel/2016/02/09/over-hannah-arendt-en-haar-werk" target="_blank">Hannah Arendt,</a> die zelf in een totalitaire samenleving leefde,
fundamenteel getekend is door pluraliteit, door het recht om van elkaar te
mogen verschillen.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Wat voorbeelden uit de actualiteit die voor mij getuigen van
Lef:<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<ul>
<li>Angela Merkel blijft zeggen ‘wir schaffen das’ en jaagt zo een hele bende collega-natieleiders tegen zich in het harnas, verliest steun ook in eigen land, maar oogst lof op mensenrechtenfora, internationaal, bij haar eigen bevolking. </li>
<li>In de<a href="http://demoslimkrant.nl/home/2016/08/10650.html"> moslimkrant</a> staat een opinie van Marlijn De Jager, lid van een Joodse organisatie die sympathiseert met de als radicaal bestempelde moslim Abou JahJah. Wars van wij-zijdenken beaamt zij wat ze waar en juist vindt in zijn woorden. Los van wij-zijdenken publiceert de moslimkrant deze opinie. </li>
<li>Adil Marrakchi, 34 jaar, spreekt zich uit in de <a href="https://ikbenvlaming.be/?utm_source=BlueBarn&utm_medium=email&utm_campaign=ik-ben-vlaming-campagne">campagne </a>“Ik ben Vlaming, Mag ik ook fier zijn?” van het Minderhedenforum: “De reacties op het ongeval van die jongen uit Genk hebben diepe wonden geslagen. Te veel mensen denken nog steeds in termen van wij en zij, maar wij zijn allemaal Vlamingen, of we dat nu willen of niet. We leven in een nieuwe tijd, en we kunnen pas vooruit als we er in slagen samen uit dat wij-en-zij-denken te stappen.” </li>
<li>Vrouwen verbrandden de burqa’s die Daesch hen dwong te dragen na de bevrijding van hun woonplaats Al-Kaleji: <a href="https://www.facebook.com/ajplusenglish/videos/774110249397151/">https://www.facebook.com/ajplusenglish/videos/774110249397151/</a></li>
<li>Boodschappen van liefde en hoop na de aanslagen in Duitsland: <a href="https://www.facebook.com/Avaaz/videos/10154028342658884/">https://www.facebook.com/Avaaz/videos/10154028342658884/</a></li>
</ul>
<br />
Ik nodig je uit om ook met Lef in het leven te staan. Wil je er meer over lezen? Op 20/9 komt <a href="http://www.goes-thing.be/love-peace" target="_blank">mijn boek</a> uit, waar ik ook schrijf over Lef, met een L, de eerste letter van LOVE.Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7497542005162546494.post-28855340531704303432016-06-20T11:06:00.000+02:002016-06-20T22:59:05.814+02:00Globetrotter<br />
<br />
<div class="MsoNormal">
<!--[if gte vml 1]><v:shapetype
id="_x0000_t75" coordsize="21600,21600" o:spt="75" o:preferrelative="t"
path="m@4@5l@4@11@9@11@9@5xe" filled="f" stroked="f">
<v:stroke joinstyle="miter"/>
<v:formulas>
<v:f eqn="if lineDrawn pixelLineWidth 0"/>
<v:f eqn="sum @0 1 0"/>
<v:f eqn="sum 0 0 @1"/>
<v:f eqn="prod @2 1 2"/>
<v:f eqn="prod @3 21600 pixelWidth"/>
<v:f eqn="prod @3 21600 pixelHeight"/>
<v:f eqn="sum @0 0 1"/>
<v:f eqn="prod @6 1 2"/>
<v:f eqn="prod @7 21600 pixelWidth"/>
<v:f eqn="sum @8 21600 0"/>
<v:f eqn="prod @7 21600 pixelHeight"/>
<v:f eqn="sum @10 21600 0"/>
</v:formulas>
<v:path o:extrusionok="f" gradientshapeok="t" o:connecttype="rect"/>
<o:lock v:ext="edit" aspectratio="t"/>
</v:shapetype><v:shape id="Afbeelding_x0020_1" o:spid="_x0000_i1026" type="#_x0000_t75"
alt="http://i.imgur.com/Q5qUUJ3.jpg" style='width:453.75pt;height:255pt;
visibility:visible;mso-wrap-style:square'>
<v:imagedata src="file:///C:\Users\Fanny\AppData\Local\Temp\msohtmlclip1\01\clip_image001.jpg"
o:title="Q5qUUJ3"/>
</v:shape><![endif]--><!--[if !vml]--><!--[endif]--><o:p></o:p></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjEPJgkyyG8K_CRh3u08UQcv50cyGivyoZkmZaVfJuq38vibqtw-4179HjDMBvoyJ5XqzNE08qXhf1E7PxyKk4hv7apP6waZFklTs6pR9owqqB1Eajtt6JJ_QrcVN21nfq8IyIq-Vpqtqa5/s1600/inspiratieuitdewereld.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjEPJgkyyG8K_CRh3u08UQcv50cyGivyoZkmZaVfJuq38vibqtw-4179HjDMBvoyJ5XqzNE08qXhf1E7PxyKk4hv7apP6waZFklTs6pR9owqqB1Eajtt6JJ_QrcVN21nfq8IyIq-Vpqtqa5/s320/inspiratieuitdewereld.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
De zomer breekt aan en wilde reisplannen worden gesmeed. Ook
ik kijk er naar uit met mijn gezin even alles los te laten en ons onder te
dompelen in de weidse natuur en culturen van Tanzania. En toch ben ik de laatste
maand al heel wat op reis geweest. Als reizen betekent je laten inspireren door
de wereld, dan liggen er elke dag wel kansen te wachten. Ik deel er enkele van
met jullie.<o:p></o:p>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit;">Op het leerpad van <a href="http://www.deepdemocracybelgie.com/" target="_blank">Deep Democracy </a>neem ik deel aan
supervisiegroepen. Maandelijks oefenen we onze skills en metaskills door
anderhalf uur te dialogeren met mensen van over de hele wereld die Deep Democracy
willen uitdragen: Danielle, Anna, Lisette in Nederland, Belamie in Shanghai,
Aftab in Vancouver, Wendy in Zuid-Afrika, Marianne in Denemarken. Zoveel
boeiende mensen ontmoette ik al op mijn leerpad. Hoe deze methode zich ontvouwt
in de verschillende landen, welke uitdagingen we daarin tegenkomen, kan er
besproken worden. We zijn zelf allemaal heel verschillend in rollen die we
opnemen, settings waar we werken en daar leren we uit. We schuwen het niet soms
flink te argumenteren met elkaar. De wrijving maakt glans. De inzichten en
wijsheid die in de verschillende supervisiegroepen ontstaan, worden gedeeld met
elkaar. Zo kan je leren van anderen zelfs als je er niet bij was. Wonderlijk
zelfs om te ervaren dat thema’s waar jij mee bezig bent door andere groepen
worden opgenomen en er jou ideeën worden aangereikt om weer verder mee aan de
slag te gaan. Inspiratie uit de wereld! <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit;">In de Thee en Taart bijeenkomst in juni hadden we <a href="http://www.solentra.be/" target="_blank">AlainNlandu</a> op bezoek. Alain werkt als etnopsycholoog bij Solentra. Hij probeert er
jongeren en hun gezinnen te oriënteren in deze samenleving, die toch wel heel
verschillend is van de samenlevingen in het land van herkomst. Alain kan
gepassioneerd vertellen. Hij had naast psycholoog zeker ook acteur kunnen
worden. Hij nam ons mee in zijn verhaal naar het werk dat hij deed met de
straatkinderen in Congo, waar hij zijn vak leerde. Hij initieerde ons in wat een
groepscultuur werkelijk betekent. Hij stelde ons vragen waardoor we aan het twijfelen
gingen: wat is nu het best om te doen? Tot we ons realiseerden dat we als
hulpverleners vooral moeten leren luisteren naar ons hart, daar ligt vaak het antwoord.
En ook de universaliteit van ons werk zien: de zorg van ouders om kinderen, dat
delen we allemaal. Hoe we daar uitdrukking aan geven verschilt. Alain zette ons
weer een stap verder op weg naar intercultureel hulpverlenen. Inspiratie uit de
wereld!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit;">Vorige week nam ik deel aan een panelgesprek over wat de
jeugdhulpverlening kan betekenen voor de groeiende groep van niet-begeleide
minderjarige vluchtelingen in ons land. We moesten elk een stelling innemen. De
mijne luidde: ‘Doe niet aan aan een vluchtelingenkind wat je je eigen kind niet
zou aandoen.’ Waarmee ik inging op de heersende realiteit dat deze kinderen
vaak van plek moeten verhuizen, vaak alleen professionele begeleiders zien en
zelden de warmte van een persoon, vaak het gevoel hebben niet gehoord te worden
in hun verhaal, in wat ze nodig hebben,… En soms eenvoudigweg omdat er geen
gedeelde taal aanwezig is. ‘De sector’ stelde dat er geen hulpverleners zijn op
dit moment met een meertalig en bicultureel profiel, die een rol zouden kunnen
spelen in het slaan van bruggen naar deze jongeren. Dat sprak ik ten stelligste
tegen. Ik heb hen toch bij mij op de schoolbanken zitten? Binnen het keuzevak
Interculturele begeleiding bij Toegepaste Psychologie, bij het postgraduaat
Interculturele hulpverlening studeren elk jaar prachtige mensen af met heel wat
bagage. Zij vinden geen werk, keer op keer niet en besluiten dan vaak om in zelforganisaties, in het ‘eigen
circuit’ te gaan werken. En ik ontmoet bijna elke week wel iemand die binnen de
hulpverlening heeft gewerkt in het land van herkomst. Denk aan Mona, die we
ontvingen op een Thee en Taartbijeenkomst: ze spreekt 6 talen, is afkomstig uit
Iran, studeerde in Syrië en werkte er in een kindertehuis, werkte vervolgens in
Turkije met jongeren en leeft nu hier in Brussel. Wordt zij gezien als een
potentiële collega of is ze vooral een vluchtelinge? Laat ons eens een andere
bril opzetten. En geen kans meer missen om
wederzijds te leren. Ik geniet alleszins van die ontmoetingen met mijn studenten
en met collega’s. Inspiratie uit de wereld!<o:p></o:p></span></div>
<br />
Als
vrijwilliger ben ik geëngageerd in Oxfam-Wereldwinkels. Met onze lokale groep
in Mechelen hebben wij een partnerband met een startende coöperatie van
overwegend vrouwen in de cacaoteelt. De uitdagingen voor hen zijn enorm. Zo is
er nog steeds veel noodgedwongen kinderarbeid in de cacao: omdat kinderen mee
voor een inkomen porberen te zorgen, omdat kinderen niet naar school kunnen,
omdat het een vastgeroeste gewoonte is, omdat er veel kinderen zonder papieren
zijn die geen rechten hebben. Als consumenten en producenten zijn we verenigd
in de strijd. Op de dag voor de rechten van het kind sturen we hen daarom een <a href="https://www.youtube.com/watch?v=ngguTiXSQyc&feature=youtu.be" target="_blank">applaus </a><span style="line-height: 115%;">voor hun inspanningen. En ik lees die avond in mijn mailbox het volgende
antwoord van Olga, voorzitster van de coöperatie: </span><i style="line-height: 115%;">Merci au groupe Oxfam Malines pour votre
soutien aux actions de la Coopasa. En effet, la Coopasa s'implique fortement
dans la lutte contre les pires formes de travail des enfants de producteurs de
cacao en les sensibilisant sur leurs différents droits, surtout le droit à
l'éducation. Grand merci pour votre pensée à notre endroit.<span class="apple-converted-space"> </span>Nous vous saluons tous! Chaleureusement.</i><span style="line-height: 115%;"> Kleine gebaren van verbondenheid wereldwijd. </span><span style="line-height: 115%;">Inspiratie
uit de wereld!</span>
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<span style="font-family: inherit;">En graag nodig ik jullie uit om geïnspireerd door de wereld
zelf de wereld te inspireren door wie jij bent en wat jij doet. En reik daarin
de hand naar anderen! Zoek elkaar op, ont-moet en verbind! Margaret Mead, een
groot antropologe, zei immers: </span><br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYlyRCCrL_FdUgZXsKXzttDvlQFQ5ucCXIn0AN-ytw0ymgh994EgvXofbIhUrUhERlhVo_WQDognh1CJTDvnLhngAE8TSYm9xW50Rq_sc2kNhvahirVOAD6JJvFr2Ox2pIoj8Ogg-OQnlg/s1600/mead.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYlyRCCrL_FdUgZXsKXzttDvlQFQ5ucCXIn0AN-ytw0ymgh994EgvXofbIhUrUhERlhVo_WQDognh1CJTDvnLhngAE8TSYm9xW50Rq_sc2kNhvahirVOAD6JJvFr2Ox2pIoj8Ogg-OQnlg/s320/mead.png" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<!--[if gte vml 1]><v:shape id="Afbeelding_x0020_2" o:spid="_x0000_i1025"
type="#_x0000_t75" alt="http://i.quoteaddicts.com/media/quotes/1/8795-margaret-mead-quotes.jpg"
style='width:375pt;height:249.75pt;visibility:visible;mso-wrap-style:square'>
<v:imagedata src="file:///C:\Users\Fanny\AppData\Local\Temp\msohtmlclip1\01\clip_image003.png"
o:title="8795-margaret-mead-quotes"/>
</v:shape><![endif]--><!--[if !vml]--><!--[endif]--><o:p></o:p></div>
<br />
<br />
<br />
<br />Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7497542005162546494.post-49882507506497774142016-04-25T17:31:00.000+02:002016-04-25T17:33:05.524+02:00Elk zijn jihad?<div class="MsoNormal">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYij2yUGqYK97Vexfy2YqDr0kzSBKkMtNjFirKFNIrmM7HvLbbCLELJ7fQB9CYen1lmLkFPQpiKBZpfxLfv4wmKdL19m_v1WO_6uUR52kTiAGS6335qxzeO9wul6HTwqX-RbgEUMpMIvt2/s1600/jihad.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="185" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYij2yUGqYK97Vexfy2YqDr0kzSBKkMtNjFirKFNIrmM7HvLbbCLELJ7fQB9CYen1lmLkFPQpiKBZpfxLfv4wmKdL19m_v1WO_6uUR52kTiAGS6335qxzeO9wul6HTwqX-RbgEUMpMIvt2/s320/jihad.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
Namaste, Salaam Aleikum, Bonjour, Good evening every-one,
good evening every-body, good evening every-soul, goodevening to you and to me,
to us to them. Being invited for his panel
to talk about what Jihad is all about, I realize that maybe this evening
I am the outsider. What I wil tell, the story I will bring, is one story
amongst others, a story about radicalisation through the eyes of a non-muslim,
you could say, a non-person-of-colour, a no male, a no-terrorist. In the
consensusreality we live in I am all of that NOT, but in the way I see the
world, I AM all of that! In modernity we learned to think in black and white,
in binary categories. I challenge you in the next 10’ to think in terms of relatedness,
in seeing connection. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
In a way I am muslim, I can connect to what it is to strongly
believe in something, to be passionate about words, ideas, prophets. I can
connect to what it is being devoted to. I am a woman and from this perspective,
this position in society, I can connect with the effects on my identity of
living in a society full of stereotypes, prejudices about the group I belong
to, and strong feelings of being discriminated. And although I’m not on a list of
state security of terrorists or potential terrorists, I guess, I am on the
terrorist line. I can connect to this urge to change something radically in the
situation of groups I belong to, to provoke a society that doesn’t take into
account the different position I’m on, to gather a new community around me of
believers that the planet and everyone who lives on it can only survive if we
radically change our ways of living. I am a radical rebel myself. Although
never in my life I met a deradicalisation-officer. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
What I want to point out is if we want to come closer to an
understanding of what Jihad is all about, and what jhadists push to do the
things they do, even terrible terrorist attacks… we need compassion. Compassion
for those who we push away at this moment. Compassion in the definition that I
learned form a wise woman working in South Africa, <a href="http://www.deep-democracy.net/view-page?page=Myrna%20Lewis" target="_blank">Myrna Lewis</a>, founder of the Deep Democracy method in that very difficult and challenging
post-apartheidperiod. When she talks about compassion the closest definition I
came to is: “to be gentle with the hardest parts within yourself.” If you can’t
do that work, than don’ t pretend even to have compassion for others, don’t
pretend that you can understand what is is like to live in such a situation,
don’ t try to work on issues like racism… if you don’t recognize the racist
within yourself.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
And here I come to jihad and a very interesting saying that
I came across that refers to the words of the Prophet Mohammed. The prophet said
that jihad is not in the first place fighting ennemies in the outer world, but
the fight inside you. The fight between desires and feelings (fear, insecurity,
greed, not wiling to share our welfare with others) and what we truly are, who
we can be as human beings; compassionate, full of love, giving. I think it’s
time to do our own personal jihad. Working and living from a stance of
compassion and love. Knowing that Love is not such a naive or idealistic nor a
romantic idea. Love is maybe the most difficult answer to what is happening in
the world right now. Because love takes (and I quote <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/All_About_Love:_New_Visions" target="_blank">bell hooks</a>): “We can all
change our mind and our actions. (…) Many individuals offered their lives in
the service of justice and freedom. What made them exceptional was not that
they were any smarter or kinder than their neighbors but that they were willing
to live the truth of their values.” What
we need to live this way is a big portion of courage that we often don’t have
because it’s much more comfortable to keep the status quo. Fear keeps us in our
comfortzone. That’s why we need to encourage each other to practice the courage
to love. I’d like to tell you a story that I often tell in my trainings as
well. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoFootnoteText">
<span lang="EN-US">“<i><span style="background: white;">Years
ago a John Hopkin's professor gave a group of graduate students this
assignment: Go to the slums. Take 200 boys, between the ages of 12 and 16, and
investigate their background and environment. Then predict their chances for
the future.<span class="apple-converted-space"> </span></span><br />
<span style="background: white;">The students, after consulting social
statistics, talking to the boys, and compiling much data, concluded that 90
percent of the boys would spend some time in jail.<span class="apple-converted-space"> </span></span><br />
<span style="background: white;">Twenty-five years later another group of
graducate students was given the job of testing the prediction. They went back
to the same area. Some of the boys - by then men - were still there, a few had
died, some had moved away, but they got in touch with 180 of the original 200.
They found that only four of the group had ever been sent to jail.<span class="apple-converted-space"> </span></span><br />
<span style="background: white;">Why was it that these men, who had lived in a
breeding place of crime, had such a surprisingly good record? The researchers
were continually told: "Well, there was a teacher..."<span class="apple-converted-space"> </span></span><br />
<span style="background: white;">They pressed further, and found that in 75
percent of the cases it was the same woman. The researchers went to this
teacher, now living in a home for retired teachers. How had she exerted this
remarkable influence over that group of children? Could she give them any
reason why these boys should have remembered her?<span class="apple-converted-space"> </span></span><br />
<span style="background: white;">"No," she said, "no I really
couldn't." And then, thinking back over the years, she said musingly, more
to herself than to her questioners: "I loved those boys...."<span class="apple-converted-space"> </span></span></i><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
And by the way, by telling you this, I’m not saying that we
musn’t invest in Brussels: in the poor housing, in working opportunities, in
high quality education. We must definitely, because never before Belgium had
such low marks on the report: 60% of youngsters in Brussels are unemployed, 28%
of them move out of schools unqualified, Th everage income in Molenbeek is 40%
lower than in the rest of Belgium, the PISA studies showed that the inequality
in society is reproduced through our education, there is etnostratification
going on massively, there’s a cut off in expenses for health and education and
we spend more money than ever if you look at it worldwide to safety and to
weapons. In Belgium we don’t have a proper supportsystem for people who suffer
from trauma. We have amazing caregivers on this point and some of them highlyskilled
people, but they are all working in organisations where they work with money
from temporaray projects having no guarantee that they can continue their work.
So traumatised people are walking through the streets and their is a fairly big
risk that one day some of them will explode. Certainly when you mix this up wit
all the prejudices and discrimination that we find in our society. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
A topic where we rather don’t talk about so easily in
Belgium. ‘We ‘have the feeling that we already invested so much in ‘Them’ that
it would be unfair if they call us now ‘racists’, we are believing so much in
our valuesystem of treating everybody equal, that we cannot accept that this is
not daily reality. Discrimination is often not recognized. And more about this
from a psychological viewpoint we know now that even if you are not personnaly
affected by discrimination if there exists discrimination you will experience
the effects of it: effects as: 1. feeling a victim/feeling unempowered , 2. The
selffulling prophecy, 3. frustration-aggression, 4. Strong segregation and
relying only on your ingroup 5. Overassimilation. All these reactions, these
patterns, we can find in de minoritygroups and are causes for radicalisation. I
find them voiced by my students in the superdiverse classes I teach in Antwerp.
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Let’s look at some further research here. <a href="http://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1111/j.1464-0597.1997.tb01087.x/abstract;jsessionid=5B0094BA54C8BBD1F643C39B62516536.f04t03" target="_blank">Berry</a> e.o. studied
acculturationstrategies. He looked at 2
dimensions: the degree of wanting to stick to your cultural heritage and the
desire to have intercultural contacts and participate in the new society. He
found out that there were 4 acculturation strategies: I will focus on two of
them. The first is integration: 82 % of the people of minority groups in Belgium
reported that was their strategie. And if we look at separation: people who
choose to rely on their cultural heritage and not having contacts with the rest
of society, this was only 10%. But: if we look at the research Hutnik did, where
he looked at identitypatterns: he asked people whether they identified with
their own group or the majority in society, we got whole others numbers: 10%
chooses integration and 80% separation. Let’s go to the majority group now and
see how they look to acculturations from their viewpoint. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Van Beselaere did a survey amongst 16-17 yearolds and asked them what they thought
about acculturation of minority groups: they reported that they saw only 8% of
the people who where integrated, and 77% of the people who live separated. If
they asked the youngsters whether they would like to have contact or whether
they liked to stay in their own group: only a percentage of 60 wanted contact,
40% didn’t want contact at all. So the
majority group in fact had a lower desire to meet others than vice versa!!! <a href="http://www.mo.be/auteur/olivia-rutazibwa" target="_blank">OliviaRutazibwa</a> confirms this: as she says: “Let’s have the intercultural dialogue,
but I’m not so sure if the majority is waiting for it.” The survey also pointed
out that these numbers differed in relation to the level of schooling of these
youngsters had . He found out that opposing to the hypothesis, the youngsters
inde ASOschools, the general education were
,opposing of the youngsters in BSO and TSO less positive about acculturations
of minorities. The conclusion we can make here is that exposure to difference,
having friends and discoveeing we’re at some points same-same, make us more
open to live in a superdiverse society. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
So it is not in our heads that we will change the world, it
is in our hearts and hands: in truly meeting each other and stop projecting all
the otherness in the other, but recognising the other is in me! Youngsters radicalise,
because we don’t own the radical voices in ourselves but project them onto them.
And they become more radicalised than they even were. They take upon a role
that is bigger than them. I don’t talk about terrorism here, these are people
committing crimes in the first place, and even there you can say in a way the
same, but let’s stay for a while with those so called radicalised youngsters.
The more we portrait them as radical, the more we push for example islam away
in our society, put a ban on headscarves, don’t answer even the letters they
write to search for work,… the more we push them towards radicalisation. The
more we would own our own radicality, the lesser they will have to show radicality.
We can do this by truly owning what is valualble for us and strive for it, we
can do this by protesting what goes wrong in society, we can do this by
exploring what’s the pain we have with religion in our lives. As long as we don’t
do our homework properly, others will have to do it for us. So I make a plea
here to recognize the differences and have the conflict with each other rather
than pushing it away. If you hide a little fish in the sea, soon it becomes a
whale. We share a lot being human beings: there is only one human race, we share
a lot of values, maybe priorirising them differently, we are in a way
same-same. And, at the same time, we
musn’t forget that we look at the world sometimes from a very different
perspective or view. Let’s make room for those different voices! They can bring
us a lot of richness and maybe solutions to questions we cannot tangle now in
this part of the world. Immigration has a meaning and it had so in every
revolution for mankind. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Let’s move to my practice. I am a trainer in diversity. I
try to contribute through my work to what is needed in our society that is in
transition. And if you allow me I’d like to tell you about two courses that I
teach. The first one is <a href="https://deepdemocracybelgie.wordpress.com/" target="_blank">Deep Democracy</a>. It is a theory and pratice an
decisionmaking and conflictresolution
where the minority voices are heard and even more stronger are recognized
as important gateways to tap into the wisdom or potential of a group. It is proven
in a lot of studies already that in our brain we are only using a small part of
the potential wisdom. I think it’s the same in our communities and in society,
we can tap a lot more out of the sea of human energy. And this is needed. This
world is on a turning point, a third revolution that will be bigger that the
agricultural or industrial revolutions we had. A selfsustaining society will
grow if we learn to trust on each other, taking every voice in account, if we
dare to be selves-in –connection with
others. To learn this I developed a specific course. I called it <a href="http://www.goes-thing.be/" target="_blank">‘Inburgeringscursusvoor autochtonen’,</a> translated: integrationcourse for the autochtonous people.
Why I designed this course was the insight I had that in a superdiverse society
as we live in now, you cannot stay with fossile thoughts about one group
adapting to values and norms of another group. For everyone, for every human
living in a community integration is a task. And maybe this is not so evident
for people who call this society theirs. But even they have to face that their
society will never be the same again. So in this course we handle feelings of
fear, discomfort, anxiety and sadness. We honour this feelings and transform
them into curiosity to know more about otherness in others and in myself, in
being aware of white pirvileges and looking at microchanges with major effects,… <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
An African saying goes like this: it takes a village to
raise a child: we have a collective responsability to give these radical voices
in our society, those youngsters who lost grip on taking part in a community
again shelves where they can stand on, places where they can belong to, a story
of a community where they do take part in!
We can learn them to love the place where they live. And to feel
compassion for Belgians, because they are Begians too. We should do this work
together: in neighbourhoods, in schools, in footbalclubs, in mosks, in
workingplaces, in public places as well as in our private contacts with people.
Pass this sense of belonging. If you belong to a community, you become loyal to
the people who live in it. Because you become me and they become us. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
I’m aware that this is in a way a different story, but I
connect with my colleagues and their analysis also. There is no single story to
tell about Jihad. I’m a pedagogue, I do this work connecting people because I
strongly believe, and as a mother of tree I cannot than be than a believer,
that this planet earth can be a place of love and peace for all. A message that
in fact every religion on earth is teaching us. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
And so I want to end with an old Sufi poem: </div>
<div class="MsoNormal">
<i><br /></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<i><span style="color: purple;">Come, let us be friends for once</span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<i><span style="color: purple;">let us make life easy on us </span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<i><span style="color: purple;">let us be lovers and loved ones</span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="color: purple;"><i>the earth shall be left to no one. </i><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7497542005162546494.post-33774327278317066772016-03-26T13:15:00.001+01:002016-04-07T21:07:04.582+02:00De moed om lief te hebben<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-H97JVs1qG3Z08iCs6OX6blw1F2U8f5Hl5U-KSBfW8he-ZGffX7gOTJKGddk3YIuxOGSh-rWR96FeVOH1c4NThjvW3yRS5utW3pM53ZfBcer4Cbz7qpVdWDBJvsQ9Zpk4Qe_I62DsdV6i/s1600/12803279_824350604358962_245538386231714190_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-H97JVs1qG3Z08iCs6OX6blw1F2U8f5Hl5U-KSBfW8he-ZGffX7gOTJKGddk3YIuxOGSh-rWR96FeVOH1c4NThjvW3yRS5utW3pM53ZfBcer4Cbz7qpVdWDBJvsQ9Zpk4Qe_I62DsdV6i/s320/12803279_824350604358962_245538386231714190_n.jpg" width="320" /></a></div>
Wij zijn de generatie die zal moeten leren omgaan met een
nieuwe soort van oorlogvoeren, met gewelddadige terreur en de dagelijkse
mogelijkheid van bomaanslagen als je nietsvermoedend op weg bent naar je werk
of school. Maakt dit je angstig? Maakt dit je onzeker? Wie niet? Maar hoe kan
je ervoor zorgen dat angst je leven niet gaat leiden. Hoe kunnen we omgaan met
voortdurende onzekerheid? Martha
Nussbaum zegt hierover <i>“Uncertainty is where things happen. It is where the
opportunities for really living are waiting.”</i> Door het leven te leven in al
zijn aspecten, zeggen de experts ons. En dat is ook wat we nu zien gebeuren in
Brussel. Scholen bleven deze keer open en boden leerlingen en leerkrachten een
forum om te praten over wat er was gebeurd, spontaan samenzijn aan de Beurs om
te rouwen, te protesteren, te herdenken, stil te zijn… het gebeurt en het mag.
Na de eerste verstomming en stilte is het immers dit wat mensen nodig hebben…
elkaar. <o:p></o:p><br />
<br />
<div class="MsoNormal">
Voor ons in Brussel was het de eerste keer, alhoewel niet
voor iedereen van ons. Dat leer ik van onze mensen met een vluchtelingenverleden
die hun verhaal vertellen na de aanslagen. Over hoe aanslagen in hun land
normaal waren geworden en ze daarvoor gevlucht zijn om niet meer met die
dagelijkse angst te moeten leven. En dus hoe zij nu opnieuw in hun gevoel van
veiligheid worden geraakt door wat er hier ook met hen gebeurt. Het is belangrijk
ruimte te maken voor gesprek om al deze verschillende perspectieven te horen.
Deze week zag ik mijn studenten voor een les over feminisme en islam door
<a href="http://www.caleidoscopia.be/wiezijnwij.htm" target="_blank">Khadija Aznag.</a> Bij de start van de les gaven we de gelegenheid om vragen te
stellen of iets te delen van je gevoelens of ideeën bij de aanslagen. Het was
een rijke ronde. Wat mij erin trof was dat enkele studenten aangaven dat de
lessen die zij gehad hadden in het kader van het postgraduaat interculturele hulpverlening
hen deze dagen enorm hadden geholpen, hen grond onder de voeten had gegeven.
Samen met Khadija dachten we in de les verder na over die mensen die geen of zo
weinig grond onder de voeten hebben. Zij die zich uitgesloten en geïsoleerd
voelen in de samenleving en gaan radicaliseren. Een zijpad nemen in het leven
waarbij ze de levens van andere mensen in gevaar brengen. Het leven tot
stilstand dwingen.<o:p></o:p><br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Aanvankelijk was het heel onwerkelijk, ook al hadden we het
verwacht. Al gauw ga je checken of iedereen OK is, waar iedereen zich bevindt
en je verzamelt je naasten om je heen. En dan komen de eerste woorden over wat
er gebeurd is en hoe we dat betekenis kunnen geven. Zo’n belangrijke woorden,
die eerste. Ze bepalen hoe we samen dit verdriet zullen gaan verwerken en hoe
we verder zullen omgaan met de nieuwe samenleving waar we in wakker zijn
geworden. Ik hoorde vooral verbindende taal, geen oorlogstaal. En ook dit is
iets wat we moeten leren: hoe spreek je over deze gebeurtenissen, hoe ga je om
met de vragen van je kind ‘Mama, is het hier nu ook oorlog?’, hoe kijk je rond
naar anderen, anders dan jij. Welke blikken worden er uitgewisseld? <o:p></o:p><br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
En dan? Wat moeten we nu gaan doen? Wat is er nodig? Dat
brengt me bij mijn passie: leren en mensen kansen geven om te leren! Leren over
wat ze niet kennen, leren over waar ze van vervreemd zijn, over hun eigen
godsdienst, het hemelsbreed verschil tussen verzen uit de Koran uit de tijd van
Mekka en van Medina. Het zijn geen details, maar richtingaanwijzers die ons op
weg zetten wat we meemaken in het leven in zijn juiste context te begrijpen. En
om elkaar ook te leren begrijpen. Zodat we naar elkaar de hand kunnen reiken.<o:p></o:p><br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Dat werd voor mij al snel een noodzaak na de eerste shock:
andere mensen ontmoeten, connecteren. En voor velen onder ons bleek dat zo te
zijn. Kijk maar naar de hartverwarmende taferelen aan de Beurs. Liefde is immers
het enige antwoord op angst en haat. En daarin kan je zo snel misbegrepen
worden. Ook dat ervaarde ik ook deze week. Liefde is geen soft antwoord. Het is
misschien wel de moeilijkste opdracht die wij mensen hebben. Een opdracht die
ook in alle wereldreligies staat ingeschreven. ‘Van je naaste houden als van
jezelf’, ‘het goede doen voor de ander, zonder voorwaarde of wederdienst’. Laat
ons dit leed en verdriet aanwenden om de kanteling te maken als samenleving
naar een liefdessamenleving. En laat ons leren hoe liefde kan helen. Een
collega van me in het werkveld van Deep Democracy schreef me dit als reactie op
een groepsgesprek dat we hadden over wat er gebeurde in Brussel en een artikel
dat ik de groep doorstuurde van <a href="http://www.kifkif.be/actua/odi-et-amo-maar-bovenal-heb-ik-lief" target="_blank">Hayat El Khattabi in KifKif</a>: <i> “<span>This
line,<span class="apple-converted-space"> </span></span><span>"</span><span>Laugh and
love. Keep focusing on the good, because ultimately there is no stronger
weapon than the love of man for man" </span></i><span><i>it
reminds me of Fanny's view from the call. My wish / hope is that this role
becomes more alive in the world and can be spread. My sadness now, and at the
end of our call, I think, stems from the awareness that it is very hard to be
heard / brought out and acted upon . My personal learning from our argument is
that if I recognise, practice & embrace the power of love then I can start
a micro stirring of change. If I can be more present & truly listen, that
in some small way I can start to shift things. “</i><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span>Laat ons allemaal oefenen in helende liefde. Ik sluit graag
af met een citaat van een wijze vrouw waar we veel van kunnen leren, <a href="http://www.goodreads.com/book/show/17607.All_About_Love" target="_blank">bellhooks</a>. Zij schrijft in haar boek ‘All about love’: <i>“We can collectively regain
out faith in the transformative power of love by cultivating courage, the
strength to stand up for what we believe in, to be accountable both in word and
deed.(…) To live our lives based on the principles of a love ethic, we have to
be courageous."</i><o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span>Ik wens jullie allemaal veel moed de komende dagen. De moed om lief te hebben. </span><o:p></o:p></div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7497542005162546494.post-11346217687217363302016-02-26T22:30:00.000+01:002016-02-26T22:30:12.555+01:00Mona, een rebel daar en dan of ook hier en nu?<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjl9UsoMvdCg_q0gX4nQn2XqCraLdG-LeiDBQ0FpCBKs90OVFJvqmE9Rw5mOYARFEQrRBwlaC_-nOHgc3ArRD25oFXflxIS4AcPvqI2n_PVNraDIujg6UlPmqs4QsAzvdUQKp6kLqcQ0FUe/s1600/vrouwenrechten.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjl9UsoMvdCg_q0gX4nQn2XqCraLdG-LeiDBQ0FpCBKs90OVFJvqmE9Rw5mOYARFEQrRBwlaC_-nOHgc3ArRD25oFXflxIS4AcPvqI2n_PVNraDIujg6UlPmqs4QsAzvdUQKp6kLqcQ0FUe/s320/vrouwenrechten.jpg" width="226" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Omdat ze haar mond niet kon houden, stuurde haar moeder haar
naar Syrië om te gaan studeren. Toch werd haar vader bij wijze van weerwraak
opgepakt. Zijn lot is erg onzeker. Mona was en is een rebel. Ze is een mensenrechtenactiviste,
door wat ze persoonlijk meemaakte maar ook al tevoren. Haar kracht is zeker
intergenerationeel doorgegeven want ook haar eigen moeder verzet zich, in de
luwte weliswaar. Vrouwen in Iran weten nog hoe het 40 jaar geleden was. Toen vrouwen
modieus gekleed gingen, studeerden, belangrijke functies bezetten in de
samenleving en mee het beleid uitmaakten van hun land. Dat is nu verleden tijd.
Het regime in Iran is ongemeen hard. Al horen we daar weinig over in de media
hier. De communicatiemachine van Rohani draait op volle toeren. IS komt in het
nieuws met hun onthoofdingen die in aantal minder zijn dat het aantal ‘legale’
executies in Saoudi-Arabië. Maar niemand spreekt in dit verband over Iran. Daar
werden vorig jaar 1119 mensen geëxecuteerd. Mona is duidelijk: je moet niet
selectief zijn in je verontwaardiging. Zij is overal tegen het executeren van
mensen: van Iran tot in de VS.</div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
En zo is ze ook tegen he gebruik van wapens in een conflict.
Ze wil zichzelf via studies hier verder bekwamen in conflictresolutie. Op dit
vlak worden volgens haar heel wat kansen gemist, of worden ze omwille van
economisch gewin gewoon niet gezet? De hele wereld verdient massa’s geld aan de
oorlog in Syrië. Als je het haar vraagt, is dit één van de dingen die Europa moet
doen: geen wapens meer verhandelen naar dit gebied en aan geen enkele partij
aanwezig in het conflict. Verder heeft ze nog wel wat ideeën op een rij staan:
sluit de ambassade van Syrië, als het volk niet meer achter hem staat, hoe kan
Europa deze dictator dan nog steunen?;
investeer geld in de kampen en in voor de kinderen daar; maak werk van
een no flyzone waar mensen kunnen blijven en niet hun familie, hun eten, de geluiden
en geuren van hun land moeten achterlaten om te vluchten. Je hoort haar
heimwee, maar voor haar was vluchten onvermijdelijk. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
In Syrië was ze niet meer veilig. Zelfs daar zocht de
geheime dienst haar, die twee handen op één buik is, met Assad. En ook voor de andere
partij, de revolutionairen, met wie ze nochtans sympatiseert, was ze verdacht,
want ze kwam uit het land dat bondgenoot was van de vijand. Een tijdlang heeft
ze het nog volgehouden: ze werkte in een kinderopvang, waar ze de radio gewoon
wat luider zetten als buiten de bommenregen viel. Maar wat tijdelijk leek in het begin, werd een
uitzichtloze oorlog. Haar geloof hield en houdt haar recht. Als is ze geen streng
gelovige toch is het besef dat als nog niet je tijd gekomen is, je het wel zal
overleven een sterk middel tegen angst geweest. Van Syrië ging het naar Turkije
waar ze een erg warme herinnering houdt aan een Duits meisje dat haar zomaar
onderdak verleende. En de laatste etappe was een smokkelroute naar Engeland die
strandde in België. Ze woonde even in Antwerpen, maar ze had er nogal nare contacten
met de lokale bewoners en besloot dat de Brusselse smeltkroes haar meer zou
passen. Ondertussen woont ze twee jaar in België. Naar Iran kan ze wellicht
nooit meer terug. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Eén van de redenen waarom ze het wel een voordeel vindt nu
in België te wonen is dat ze niet steeds een visum moet vragen om naar Geneve
te gaan waar ze zetelt in de commissie rond mensenrechten. Al is ook dat recht
op vrij verkeer enigszins beperkt omdat ze een uitkering heeft en dus maar max.
29 dagen het land uit kan zijn. Wat ze moeilijk vindt, is de snelheid en
taakgerichtheid in het Belgische leven. Je drinkt geen thee ronder reden. Dat
maakt het moeilijk om vrienden te maken, mensen echt te leren kennen. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Ze is ondertussen Frans aan het leren en start ook met Nederlands
– haar zesde taal zal dat worden! -, want in BXL moet je ‘tweetalig zijn’ om je
jobkansen te verhogen, zeiden ze haar. Bovendien kan ze zich wel inleven in de
Vlamingen. Zij komt zelf uit een minderheid in Iran. Als kind van zes werd ze
gedwongen op school een andere taal te spreken, te schrijven, te lezen, zomaar
van de ene dag op de andere was haar moedertaal haar ontzegd. Voor haar heeft
taal ook een rechtstreekse link met vrouwenrechten. Veel van de vrouwen in Iran
zijn niet gealfabetiseerd in de landstaal. Mannen meer. Dus als vrouwen hun
recht willen uitoefen omdat ze bv. door hun man niet goed behandeld worden,
zijn ze van diezelfde man afhankelijk om hun papieren in orde te brengen. Zo
werkt dat dus niet. Vele vrouwen blijven zo van alle hulp verstoken. Daar vocht
ze dus voor in haar moederland. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Een erge shock kreeg ze een tijdje geleden bij haar trajectbegeleider
voor werk. Ze beklaagde zich dat ze haar diploma hier niet te gelde kon maken
en dat de weg zo lang zou zijn om een diploma te halen. En dat de jobkes uit
noodzaak zoals poetsen of opdienen in een restaurant zelfs minder opbrachten
dan haar uitkering. Waarop deze dienstverlener zei “Ontketen dan een revolutie,
he”. Dat had Mona niet verwacht… hoe kon het dat deze man dit woord gebruikte?
Besefte hij iets van de draagwijdte ervan? Een gevoelige zone werd geraakt en
ze huilde bittere tranen. Het enige voordeel zegt ze nu laconiek is dat hij
haar tenminste een paar weken zal gerust laten met zijn waardeloze
jobaanbiedingen. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Mona koestert ook een droom die verdergaat dan haar
tijdelijk verblijf in België. Ze wil van betekenis zijn voor de kinderen die nu
opgroeien in de oorlog. Ze wil niet dat dit een verloren generatie wordt waarin
de kiemen voor terrorisme opnieuw gelegd worden. Ze gelooft in educatie. Mensen
die hun rechten kennen en kunnen uitoefenen, die hun geloof bestudeerd hebben en zich niet laten
misleiden, die wereldwijs zijn. Daar komt vrede van. <o:p></o:p></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
Een jonge vrouw met zoveel talenten zou een mooie rol kunnen
spelen in hulpverleningsmiddens als intercultureel bemiddelaar, als psycholoog
met ervaringsdeskundigheid. Het maakt me triest en kwaad dat we mensen zoals
zij geen plaats geven in onze samenleving. Ze zijn goud waard.<o:p></o:p></div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7497542005162546494.post-78678160013750470682015-12-23T11:21:00.000+01:002015-12-23T11:23:48.318+01:0016 tips om een verschil te maken in 2016<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwPOsLu8lHVJvgduKy0NMhrbCFFF1l_g2XFxyOHBgLI5jnzcyiiX10VyhQEwXDCU3-Wbu5yYb0i8TCv3nYBXpW6-4Zq6etM75uD1-f55M8cja2I9KjE3bTH6vxhZOnbcLPzboQiR-WZRKg/s1600/DSC_0611.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="212" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwPOsLu8lHVJvgduKy0NMhrbCFFF1l_g2XFxyOHBgLI5jnzcyiiX10VyhQEwXDCU3-Wbu5yYb0i8TCv3nYBXpW6-4Zq6etM75uD1-f55M8cja2I9KjE3bTH6vxhZOnbcLPzboQiR-WZRKg/s320/DSC_0611.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
Superdiversiteit is realiteit en de klimaatopwarming wordt
niet meer genegeerd. Zover zijn we zeker gekomen in 2015. Maar ook: de wereld
bloedt, er zijn nog nooit zoveel mensen op de vlucht geweest, de natuur is weer
heel wat schatten kwijtgeraakt, de armoede in eigen land piekt. Op ‘het beleid’
wachten om een verschil te maken in 2016 kan je doen, maar werkt vooral verlammend.
In de volgende 16 tips lees je wat je zelf alvast kan gaan doen. Het is niet de
eerste keer in de geschiedenis dat we zien dat de verandering van onderuit
komt. Power to the people. Doe jij mee?<o:p></o:p><br />
<br /></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpFirst" style="mso-list: l0 level1 lfo1; text-indent: -18.0pt;">
<!--[if !supportLists]-->1.<span style="font-size: 7pt; font-stretch: normal;">
</span><!--[endif]-->Ga in 2016 resoluut voor <b>1 op 21</b>. Van de 21 maaltijden die je eet, is er slechts één waarbij
je vlees eet. Dat is een verhouding die de wereld aankan. Te hoog gegrepen? Begin
dan alvast met donderdag veggiedag. Want vegetarisch eten is CO2 besparen.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="mso-list: l0 level1 lfo1; text-indent: -18.0pt;">
<!--[if !supportLists]--><a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=7497542005162546494" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"></a>2.<span style="font-size: 7pt; font-stretch: normal;">
</span><!--[endif]--><b>Fietsen
voor vrede</b>. Fietsen is niet alleen goed voor je gezondheid, je bespaart er
economisch heel wat mee en het is plezant. Er is nog een extra reden om te
fietsen dit jaar. Als we met zijn alleen winnen aan fietskilometers, winnen we
ook aan olieonafhankelijkheid. En dat kan in deze wereld voor meer vrede
zorgen. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="mso-list: l0 level1 lfo1; text-indent: -18.0pt;">
<!--[if !supportLists]-->3.<span style="font-size: 7pt; font-stretch: normal;">
</span><!--[endif]--><b>Conflicten
zijn goudmijnen</b>. Leer te zeggen waar het op staat. Ga het conflict met elkaar aan om ervan te
leren en te groeien. Al te vaak werkt conflictvermijding problemen in de hand
in plaats van ze op te lossen. Mensen gaan de sabotagelijn gebruiken in plaats
van met elkaar te dialogeren. Wil je hier meer over leren, dan is Deep Democracy
iets voor jou! <o:p></o:p></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="mso-list: l0 level1 lfo1; text-indent: -18.0pt;">
<!--[if !supportLists]-->4.<span style="font-size: 7pt; font-stretch: normal;">
</span><!--[endif]--><b>Doe een
dankbaarheidsmeditatie</b> af en toe. In plaats van te focussen of wat je niet
hebt en wie je (nog) niet bent, wees dankbaar voor wat je hebt en wie je bent
en voor juist dit moment. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="mso-list: l0 level1 lfo1; text-indent: -18.0pt;">
<!--[if !supportLists]-->5.<span style="font-size: 7pt; font-stretch: normal;">
</span><!--[endif]--><b>Consuminder
drastisch</b>. Organiseer een geefplein, een boekenruilbeurs, een buurtspelotheek
of een swishing. Vraag je bij elke aankoop af of je dit echt nodig hebt. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="mso-list: l0 level1 lfo1; text-indent: -18.0pt;">
<!--[if !supportLists]-->6.<span style="font-size: 7pt; font-stretch: normal;">
</span><!--[endif]--><b>Trek het
(je) aan.</b> Word voogd van een niet-begeleide minderjarige. Geef een kind uit
een opvangcentrum een warme thuis in het weekend. Meld je aan als gastgezin
voor een vluchtelingengezin. Geef hierin wat jij kan en sta open om te
ontvangen.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="mso-list: l0 level1 lfo1; text-indent: -18.0pt;">
<!--[if !supportLists]-->7.<span style="font-size: 7pt; font-stretch: normal;">
</span><!--[endif]-->Kijk jij al vanuit een breedhoekperspectief of
wil je je cultuurbril nog wat scherper stellen? <b>Laat jezelf coachen op je interculturele competentie.</b><o:p></o:p></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="mso-list: l0 level1 lfo1; text-indent: -18.0pt;">
<!--[if !supportLists]-->8.<span style="font-size: 7pt; font-stretch: normal;">
</span><!--[endif]--><b>Stop met
wij/zijtaal te spreken en ga voor de ontmoeting</b>. Neem je voor tegen eind
2016 16 contacten in je GSM of op Facebook meer te hebben van mensen met
migratieachtergrond.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="mso-list: l0 level1 lfo1; text-indent: -18.0pt;">
<!--[if !supportLists]-->9.<span style="font-size: 7pt; font-stretch: normal;">
</span><!--[endif]-->Ga in de vereniging waar je actief bent na welke
drempels er zijn voor mensen die anders zijn om deel te nemen. Zelf zullen
jullie dat moeilijk ontdekken. Neem die <b>andersen</b>
dus mee en druf in de spiegel kijken!<o:p></o:p></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="mso-list: l0 level1 lfo1; text-indent: -18.0pt;">
<!--[if !supportLists]-->10.<span style="font-size: 7pt; font-stretch: normal;">
</span><!--[endif]--><b>Maak het
leven pittiger</b> en zet bloembakken op je vensterbanken vol kruiden.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="mso-list: l0 level1 lfo1; text-indent: -18.0pt;">
<!--[if !supportLists]-->11.<span style="font-size: 7pt; font-stretch: normal; font-weight: normal;"> </span><!--[endif]-->Van
wie is deze samenleving? Van de dominante witte meerderheidsgroep? Integreren
of assimileren: wat denk je er zelf van? Is het misschien tijd om ook aan je
eigen integratieproces in deze migratiesamenleving te werken? <b>Doe een inburgeringscursus voor autochtonen.<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="mso-list: l0 level1 lfo1; text-indent: -18.0pt;">
<!--[if !supportLists]-->12.<span style="font-size: 7pt; font-stretch: normal;">
</span><!--[endif]-->Ben je nog geen vrijwilliger? Je kan je inzetten
voor rechtvaardige handelsverhoudingen, een steunfiguur worden voor gezinnen in
armoede of meewerken aan het uitdenken van beleidsalternatieven,… Kortom: <b>engageer je.</b><o:p></o:p></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="mso-list: l0 level1 lfo1; text-indent: -18.0pt;">
<!--[if !supportLists]-->13.<span style="font-size: 7pt; font-stretch: normal;">
</span><!--[endif]-->Neem je eigen drinkwaterfles overal mee en maak
de industrie duidelijk dat <b>plastic
waterflesjes uit de mode</b> zijn. De oceaan is je dankbaar.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="mso-list: l0 level1 lfo1; text-indent: -18.0pt;">
<!--[if !supportLists]-->14.<span style="font-size: 7pt; font-stretch: normal;">
</span><!--[endif]-->Kom op voor mensenrechten en <b>teken de petities</b> van organisaties die
stem geven aan krachtige maar kwetsbare medemensen.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="mso-list: l0 level1 lfo1; text-indent: -18.0pt;">
<!--[if !supportLists]-->15.<span style="font-size: 7pt; font-stretch: normal;">
</span><!--[endif]-->Heerlijk <b>kliederen
in de keuken</b>. Doe afstand van minstens twee electrische apparaten die je eigenlijk
niet nodig hebt, maar evengoed kan delen of lenen als dat toch nodig zou zijn. Heel
veel kan je ook handmatig en het is soms ook veel prettiger. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoListParagraphCxSpLast" style="mso-list: l0 level1 lfo1; text-indent: -18.0pt;">
<!--[if !supportLists]-->16.<span style="font-size: 7pt; font-stretch: normal;">
</span><!--[endif]-->Om een verschil te maken voor iemand anders,
moet je niet ongelofelijk slim, rijk of getalenteerd zijn. Iemand <b>graag zien,</b> er echt zijn voor hem of
haar, die glimlach toveren die al even achter wolken was verdwenen. Dat kan iedereen
doen voor elkaar.<o:p></o:p><br />
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="color: #595959; font-family: "Comic Sans MS"; mso-style-textfill-fill-alpha: 100.0%; mso-style-textfill-fill-color: #595959; mso-style-textfill-fill-colortransforms: "lumm=65000 lumo=35000"; mso-style-textfill-fill-themecolor: text1; mso-themecolor: text1; mso-themetint: 166;">“Be the difference you want to see in the world.”<o:p></o:p></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="color: #595959; font-family: "Comic Sans MS"; mso-style-textfill-fill-alpha: 100.0%; mso-style-textfill-fill-color: #595959; mso-style-textfill-fill-colortransforms: "lumm=65000 lumo=35000"; mso-style-textfill-fill-themecolor: text1; mso-themecolor: text1; mso-themetint: 166;">“Veranderen door anders te zijn. “<o:p></o:p></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<!--[if gte vml 1]><v:shapetype
id="_x0000_t75" coordsize="21600,21600" o:spt="75" o:preferrelative="t"
path="m@4@5l@4@11@9@11@9@5xe" filled="f" stroked="f">
<v:stroke joinstyle="miter"/>
<v:formulas>
<v:f eqn="if lineDrawn pixelLineWidth 0"/>
<v:f eqn="sum @0 1 0"/>
<v:f eqn="sum 0 0 @1"/>
<v:f eqn="prod @2 1 2"/>
<v:f eqn="prod @3 21600 pixelWidth"/>
<v:f eqn="prod @3 21600 pixelHeight"/>
<v:f eqn="sum @0 0 1"/>
<v:f eqn="prod @6 1 2"/>
<v:f eqn="prod @7 21600 pixelWidth"/>
<v:f eqn="sum @8 21600 0"/>
<v:f eqn="prod @7 21600 pixelHeight"/>
<v:f eqn="sum @10 21600 0"/>
</v:formulas>
<v:path o:extrusionok="f" gradientshapeok="t" o:connecttype="rect"/>
<o:lock v:ext="edit" aspectratio="t"/>
</v:shapetype><v:shape id="Afbeelding_x0020_1" o:spid="_x0000_i1025" type="#_x0000_t75"
style='width:154.5pt;height:183.75pt;visibility:visible;mso-wrap-style:square'>
<v:imagedata src="file:///C:\Users\Fanny\AppData\Local\Temp\msohtmlclip1\01\clip_image001.jpg"
o:title=""/>
</v:shape><![endif]--><!--[if !vml]--><!--[endif]--><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="color: #7030a0;">Goesthing wil een gids zijn voor
mensen op weg in de transitie naar een ecorechtvaardige samenleving. Via coaching
of training op maat, via vormingen in open aanbod of inspirerende lezingen
willen we de vinger leggen op waar verschil ertoe doet. Maak jij ook het
verschil in 2016? <o:p></o:p></span></div>
Unknownnoreply@blogger.com