Soms vallen alle puzzelstukjes samen: je bent op weg om een vorming rond meertaligheid te geven én
in de trein lees je in de Metro over scholen die zich beraden over de
taalwetgeving én de treinbegeleider wil geen Frans spreken omdat we zijn
stilgevallen in een Nederlandstalig station.
Je krijgt het gevoel dat dit geen toeval meer is. Zonet nog schrijft een
collega van me, die via drie verschillende kanalen dezelfde oproep voor een
opdracht in de mailbox had gekregen: “misschien is er hier wel een hogere macht
aan het werk die vindt dat we deze opdracht zeker moeten doen”. Ook jij kent vast
wel dit gevoel.
Het was de focus waarmee we afgelopen vrijdag in de Verdeep
Democracy bijeenkomst aan de slag zijn gegaan. De Verdeeps zijn supervisiebijeenkomsten
voor Deep Democracy practitioners. Het thema dat op onze agenda stond, waren de
metaskills die je nodig hebt om als facilitator aan de slag te gaan met de Deep
Democracymethode. We oefenden in neutraliteit, compassie en superluisteren om
onszelf als facilitator nog beter te leren kennen en in te zetten in de
groepsprocessen of duogesprekken die we faciliteren. We verdiepten ons in de inzichten van Mindell, die spreekt over
3 bewustzijnsniveaus: de consensusrealiteit waarin we ons voornamelijk bewegen,
de wereld van de dromen, wensen en alles wat in het onbewuste van de groep zit
en de wereld van het universum, de kosmos, de energie. Contact daarmee is net
wat Deep Democracy zo bijzonder maakt. En het gaat niet over magie of buitenaardse
ervaringen, nee, het gaat net over die erg herkenbare momenten. Zoals ook het
moment in een groep, na het uitspreken van heftige emoties en meningen dat het
stil wordt en iemand zegt: nu heb ik jou op een heel andere manier begrepen.
Mindell noemt dit moment ook de plek waar tegenstellingen samenkomen. Bohm zegt
het zo: “If we consider that it’s also necessary to reach or contact the
unlimited, then there must be a silence.”. In het boek van
Otto Scharmer over Theory U spreekt hij over dit moment als Presencing.
Als facilitator kan je ook bewust gebruik maken van dat
niveau om op een andere manier naar een groep te luisteren en erin te
interveniëren. Het geeft ons een kanaal extra om te luisteren naar wat er
leeft. Dat vraagt oefening, in de eerste plaats ook jezelf leren kennen. Op weg
naar deze Verdeepbijeenkomst had ik een boekje meegenomen voor op de trein: Filosofie van het verstaan van Heinz Kimmerle en Renate Schepen. Het boekje sprak me aan
omdat op de achterflap vermeld stond ‘Hoe kunnen we ervoor zorgen dat iedereen
zich thuisvoelt in onze steden”. Ik ben immers een nieuw cursusaanbod aan het
ontwikkelen: een inburgeringscursus voor
autochtonen. Wat ik in dit boekje vol
filosofen las op de trein, hoorde ik later in de supervisiedag terugkomen. Er
wordt verwezen naar Buber die zegt: “Het bij-mij-zijn is een voorwaarde om de
ander waarachtig te ontmoeten.” Stilstaan bij wie ik nu ben, rekenschap
afleggen over mijn geschiedenis, hoe de omgeving invloed op je heeft en hoe je
dit verwerkt, over je plannen en wensen voor de toekomst. Kortom je bewustzijn
van je identiteit in ontwikkeling.
En vandaag nu ik dit blogstukje schrijf, op 9 maart, staat
er ook een mooie wijsheid van Krishnamurti op mijn dagkalender (365 dagen
wijsheid uit India): “De vraag naar het bestaan van een God, een Waarheid, een
Werkelijkheid (de naamgeving doet er weinig toe)zal nooit een antwoord krijgen
in boeken of in de mond van priesters, wijsgeren en goeroes. Niets of niemand
behalve jij kan die vraag beantworden, daarom is zelfkennis noodzakelijk. In
rijpheid tekortschieten is in zelfkennis tekortschieten. Zelfkennis is het
begin van de wijsheid.”
In intercultureel perspectief is wat ik hier schrijf voor
vele mensen op deze planeet een vanzelfsprekendheid. Helemaal niets bijzonders.
Deep Democracy wordt bijvoorbeeld ook in Australië toegepast en met name de Aboriginals
hebben dit heel erg herkend als een methode van werken waarin zij zich vlot
bewegen. Voor hen is vaak via zang de wereld van de voorouders zeer present.
Deze wijsheid wordt ingezet bij het zoeken van antwoorden op vragen van de
gemeenschap of het bemiddelen in conflicten. Of denk ook aan bijeenkomsten van sommige
Afrikaanse volkeren waar wat wijn geplengd wordt voor de voorouders omdat die
geen dorst zouden lijden terwijl wij een glas heffen op de goede afloop van de
vergadering. Het is vooral in West-Europa en Noord-Amerika dat we dit alles afdoen
als bijgeloof. Nochtans zijn er ook hier vele mensen aan het werk die vanuit
deze bewustzijnslaag putten om hun werk te verrijken. En er zijn ook veel kinderen
die gaven op dit vlak bezitten. We noemen
hen hoogsensitief. En al te vaak maken
we hen duidelijk dat dit een probleem is.
Wat een rijkdom laten we daar soms liggen... Deze kinderen zijn wellicht
onze gidsen naar een nieuwe samenleving!
Synchroniciteit? A magic place? Alleszins een plaats waar
het goed toeven is als we echt aan verandering willen werken, van onszelf, onze
organisatie en de samenleving. Het is de plaats waar er ruimte is voor verschil
in verbinding.
Meer weten over Deep
Democracy? Schrijf je in voor de kennismakingsavond op 19 maart via info@goes-thing.be
