Gisteren stemden 54% van de Mechelaars tegen wijzerplaten aan de toren. Ik was één van de neestemmers. Naast een andere top drie als het gaat over noden in onze stad, denk ik dat mijn belangrijkste argument cultureel is. Het gaat over de Westerse maner van omgaan met tijd en de enorme tijdsdruk die aanwezig is in onze samenleving. Voor sommige mensen een ziekmakende tijdsdruk. Het aantal burnouts neemt schrikbarend toe. De controle verliezen op het gebruik van eigen tijd en tijd voor zelfzorg zijn twee belangrijke elementen hierin. Het leek me gepast om deze fetish van tijd niet nog nadrukkelijker aanwezig te laten zijn in onze stad.
Tijdens trainingen lees ik soms een stukje voor uit het boekje de Papalagi. Het zijn redevoeringen van een Zuidzeeopperhoofd wanneer hij voor het eerst een Europese stad bezoekt. Hij zegt: "Er zijn in Europa maar heel weinig mensen die werkelijk tijd hebben. misschien wel niet een. Daarom draven de mensen door het leven, als een weggeslingerde steen. (...) Ik geloof dat de tijd hem ontsnapt als een slang uit een natte hand, juist omdat hij hem teveel vasthoudt. Hij laat de tijd niet tot zich komen. Altijd jaagt hij hem met uitgestrekte handen na, hij gunt hem de rust niet zich uit te strekken in de zon. Maar de tijd is stil en vreedzaam en heeft de rust lief en ligt graag stil op de mat. De Papalagi heeft de tijd niet herkend en mishandelt hem met zijn ruwe gebruiken. (...) Zo hangen er grote en zware tijdsmachines boven aan de hoogste huizengevels, zodat ze van ver kunnen worden gezien. Wanneer een deel van de tijd voorbij is, begint de machine te schreeuwen, een geest slaat tegen het ijzer in haar hart. Wanneer een deel van de tijd voorbij is, ontstaat er in een Europese stad een geweldig gedruis en lawaai." Een interessante spiegel!
De tijd is ook een interessant gespreksonderwerp tijdens coaching en net daar kunnen we de meerwaarde van culturele oriëntaties ten volle benutten door even te kijken of de al ingeslepen denkbeelden die we hebben over tijd ons niet gevangen houden. We leren er flexibel om te springen met tijdsoriëntaties en die gepast inzetten in verschillende contexten. Misschien ben ik wel gebaat met multitasken en een polychroon tijdsgebruik in mijn gezin, maar niet op mijn werk, waar de taken best één voor een afgewerkt worden? Leer ik vooral uit het verleden en hoe kijk ik naar de toekomst? Welke plaats heeft hier-en-nu leven en genieten? Ben ik de hele tijd bezig de zo schaarse tijd te delen en te verdelen zodat er op het einde van de dag alleen een bekaf persoontje overblijft of zie ik tijd als iets overvloedigs, wat vandaag niet kan, doe ik morgen wel? Hoe kan een andere kijk op tijd druk van de ketel wegnemen? Boeiend toch, om daar vanuit een ander referentiekader eens naar te kijken. Oost-West, men-vrouw. We hebben veel van elkaar te leren!
Laat ons elkaar als mensen met verschillende culturele referentiekaders ontmoeten beneden in de straat en niet heel hoog ons blind staren op die wijzerplaat aan de toren.
Fanny
