Na een heerlijke vakantie in Canada ben ik terug aan het werk. Met het goede voornemen om toch regelmatiger wat te schrijven, op deze blog en wie weet misschien een boek(je). Een al lang gekoesterde droom. Gemakkelijker gezegd dan gedaan en de ambities in tijden van luwte van het werk zijn altijd groot. Maar laat me klein starten en je alvast regelmatiger via deze blog laten delen in interessante inzichten of ervaringen, mooie uitspraken of poëzie. Ik legde er in het loop van het voorjaar heel wat aan de kant. Ik ga ze in de zomer verwerken. Moge het voor jou inspiratie geven.
Nog even over Canada. Naast de prachtige natuur, flora en fauna, trof me ook nog iets anders, iets wat ik niet verwacht had. Iets wat me deed beseffen hoe vrij wij zijn in denken en handelen. En laat ons hopen dat dit zo mag blijven, ook met de politieke omwentelingen die in de steigers staan.
In ons programma zaten natuurlijk ook heel wat educatieve uitstappen. Zo bezochten we het Vancouver Aquarium waar de Beluga's leven. Prachtige dieren uit de zee, wiens leven ernstig bedreigd wordt door de klimaatopwarming. De voorstelling van de Beluga's ging hier ruim op in. Na afloop sprak een medwerker ons aan en vroeg of we tevreden waren over de informatie die we gekregen hadden, want dat dit een nieuwe voorstelling was die we bijwoonden. Enthousiast gaven we enkele suggesties om nog meer te sensibiliseren. Wat we immers misten was dat mensen, eens ontroerd en geraakt door het verhaal van deze dieren, aangezet zouden worden tot actie in hun persoonlijk leven. We kunnen zelf immers heel wat doen om deze klimaatopwarming te lijf te gaan. Tenminste daar engageren wij ons toch voor. De medewerkster zei, tot ons stomme verbazing, dat zij deze informatie niet zouden kunnen verstrekken omdat zij dan dreigden hun subisidie te verliezen. De informatie die zij nu in de voorstelling gaven was al gewaagd.
Een tweede moment waarop ons dit duidelijk werd was in de Rocky Mountains. We zijn daar de gletsjers van nabij gaan bestuderen. Hoewel het zichtbaar duidelijk is dat er vanalles aan het bewegen is en in versneld tempo in dit gebied, is er geen enkele gids die wil aangeven dat klimaatopwarming een menselijke factor heeft. Men houdt zich weg van discussies of commentaar hieromtrent.
En zo kwamen we dit nog meer tegen. Waar in de VS rangers van de Nationale Parken bv. best wel doorgedreven informatie gaven op avondvoorstellingen waar klimaatopwarming in relatie tot de fauna werd besproken, was dit in Canada totaal afwezig.
En toch wordt er wel degelijk rond gewerkt. Vancouver bv. is echt een stad met een klimaatplan. Alleen het wordt vooral 'verkocht' als ingrepen om te werken aan de gezondheid van de inwoners.
Het deed ons beseffen dat dit dus een erg gevoelig (politiek) thema is. En dat onze onbesuisde manier om hierover met mensen te spreken, voor hen soms echt oncomfortabel was. Cultuurverschil speelde misschien ook een rol, maar wat ons vooral trof was dat een in Europese ogen zo 'vrij' land toch ook zijn duidelijke taboethema's heeft en de druk en directe inmenging vanuit de overheid niet te onderschatten is.
Fanny
