Samen met Gunilla De Graef werken we een nieuw aanbod uit: een Masterclass 'Coaching en interculturele competentie'. Vanuit de tweedaagse basisopleiding Interculturele Competentie kwam vanuit professionals uit de integratiesector, de hulpverlening, het sociaal-cultureel werk de vraag hoe interculturele competentie te (stimu)leren. Coaching is daartoe een mogelijkheid. Het zusje van deze masterclass is 'Trainen van interculturele competentie'.
Het model van Interculturele Compentie dat we als referentiekader kiezen is het CIMIC-model dat we ontwikkelden waarbij er 9 componenten zijn die op 5 niveaus kunnen gemeten worden. Na een 'diagnose' via het zelfevaluatieinstrument, de ICWijzer, kunnen medewerkers, collega's of cliënten gecoacht worden op weg naar een meer intercultureel competente persoon. In de masterclass wisselen we uit en doen de ervaringen op zowel in het diagnosticeren van de niveaus van interculturele competentie, als in het stimuleren ervan. We bekijken interessante coachinterventies, alternatieve meetinstrumenten, uitdagingen met groeipotentieel. We oefenen ons ook om de match te maken met gangbare coachmodellen zoals bv. het GRROWmodel dat beschreven staat in het boek Inspirerend coachen van Jef Clement. Interculturele Competentie vormt dan het canvas waartegen we coachingsgesprekken laten plaatsvinden. De vragen en doelen die coachees zich stellen hebben te maken met het intercultureel competent worden. In deze benadering gaat het dus om het coachen VAN interculturele competentie.
Een andere benadering zou ook kunnen zijn om naar de verbinding tussen coachen en interculturele competentie te kijken meer vanuit de bril van de coach. We zetten de schijnwerper op het coachen MET interculturele competentie, je zou het ook cultuursensitief coachen kunnen noemen. Als coach en coachee niet hetzelfde culturele referentiekader hebben, is er immers veel kans dat waarden en normen patronen anders geprioriseerd worden, dat gebruikelijke tips minder aanslaan, dat bepaalde uitdagingen ongepast zouden kunnen overkomen, dat gevoelige zones op verrassende plaatsen gevonden worden. Een goede coach gaat hier zeker ook in een 'gewoon' coachgesprek mee aan de slag, maar intercultureel coachen vraagt misschien net dat ietsje meer - die bruine tussenschijf in onze groene appel -. Daar willen we samen naar kijken, geïnspireerd ook door het boek dat Rosinski hier recent over schreef. Je kan je zelfs de vraag stellen of met een bepaald cultureel referentiekader coachen als methode wel zinvol is. Als je immers geleerd hebt dat het leven jou bepaalt en jij niet het leven, dan wordt coaching misschien moeilijk. Dus zeker niet iedereen is gebaat bij coaching.
Tegelijkertijd zitten er ook veel kansen in een intercultureel coachgesprek! De verschillende culturele referentiekaders van coach en coachee kunnen aanleiding zijn tot het binnenbrengen van een veelheid aan perspectieven in het gesprek. Ook de opties voor het overgaan tot actie kunnen veel ruimer gesteld worden of anders georiënteerd worden en daardoor vernieuwend zijn. Dat maakt dit proces zeker zo boeiend.
Met een uitspraak van Rosinski over coachen sluiten we dit stukje af: "The art of facilitating the unleashing of people’s potential to reach meaningful, important objectives.”
Met Goesthing bieden we vanaf 1 oktober - op vraag van onze deelnemers aan trainingen en intervisie- nu ook individuele coaching aan. Meer info vind je weldra op de website. Meld je alvast aan op het gekende adres: info@goes-thing.be.
