Leven in het land van aankomst

Baban Kirkuki leeft en werkt in Nederland. Zijn roots liggen in Koerdistan, dat hij moest ontvluchten om politieke redenen. Eerder bij toeval nam ik zijn dichtbundel 'Licht onbekend' (2013) mee uit de bibliotheek. Daarin spreken gedichten over het leven, overleven, leren leven hier. Het zijn voor mij , zeker niet allen, gedichten van en over een vluchteling die hier leeft. Vele gedichten dragen verder en zijn ook ruimer herkenbaar. Maar ik haal er toch eentje uit die voor mij goed verwoordt wat mensen die leren leven in het land van aankomst, of het nu België of Nederland, is vertellen.

EEN PLEK TUSSEN ANDEREN

Mijn ogen

zijn nieuw in Nederland.

Ze zijn al jaren

hier beland

en ze blijven zich

nog vernieuwen

met:

beelden

mensen

kerken

kantoren.

Mijn ogen zijn nieuw,

de taal wil mijn

tong ook vernieuwen.

Het weer geeft mij

een nieuwe jas,

regen een nieuwe paraplu,

vrouw een nieuw hart.

Mijn ik in Nederland

roept mij tot vernieuwing.

Nieuw en oud.

Wat ben ik

in de tijd.

Fanny